หลังจากนั้นประมาณสองเดือนผิวที่เคยลอกก็เรียบเนียนขึ้น แผลตามตัวเริ่มแห้ง ฉันจึงใช้ชีวิตได้เป็นปกติ มั่นใจขึ้นและมีกำลังใจที่จะเริ่มหาลู่ทางทำมาหากินทุกอย่าง ในขณะที่ชีวิตกำลังจะลงตัว ฉันกลับได้พบเหตุการณ์ที่สะเทือนใจที่สุดเพราะพี่สาวที่ฉันรักมากถูกฆาตกรรมโดยสามีของเธอเอง
ฉันต้องเผชิญความสูญเสียโดยไม่ทันได้ตั้งตัว คิดไม่ถึงว่า พี่เขยที่ดูเป็นคนสนุกสนาน ไม่มีพิษมีภัย จะกลายเป็นคนพรากพี่สาวที่รักและมีพระคุณของฉันไป หลังจากเหตุการณ์นี้ แม่ต้องรับหลานทั้งสองคนไปเลี้ยงดู ทั้งที่แม่ก็แก่แล้ว ไม่ควรรับภาระหนักเช่นนี้ แต่ฉันกลับไม่สามารถช่วยอะไรท่านได้เลย
อาจเป็นเพราะความเครียด และชะล่าใจจึงไม่ได้ดูแลตัวเองอย่างเคร่งครัด อาการของโรคก็กลับมากำเริบผิวหนังตามตัวเริ่มระคายเคืองมากขึ้น สามีซื้อยามาให้กิน แต่อาการไม่ทุเลาลง ตามแขนขาลอกเป็นแผ่น ๆ แขนขาเริ่มบวมเป่งจนไม่สามารถยืดตรงได้ ทั้งยังมีน้ำเหลืองไหลออกมา ทุกครั้งที่ขยับตัวก็เจ็บระบมไปหมด ในเวลาที่เจ็บป่วยหนักเช่นนี้ ลูกสาวของฉันก็มาเป็นโรคงูสวัดอีก
พอฉันเครียดและเป็นห่วงลูก อาการของฉันก็กำเริบหนักขึ้น สามีเห็นท่าไม่ดี จึงรีบพาฉันมาที่เทศบาล ที่ท่าช้างทันที เมื่อเจ้าหน้าที่เห็นสภาพของฉันก็บอกว่า ต้องนอนรักษาตัวอยู่ที่นี่ ฉันก็ดื้อไม่ยอมอยู่ เพราะเป็นห่วงลูกมาก อย่างไรก็จะกลับให้ได้แต่ในที่สุดก็ต้องยอมอยู่เพราะเจ้าหน้าที่พูดขึ้นมาว่า
“เธอต้องรักตัวเองก่อนนะ ถ้าหายจะได้กลับไปเลี้ยงลูก และก็จะไม่ต้องเจ็บปวดทรมานอย่างนี้อีกแล้ว”
สองวันแรกฉันร้องไห้ตลอดเวลา เพราะคิดถึงและเป็นห่วงลูก แต่เจ้าหน้าที่ทุกคนก็คอยปลอบ และให้กำลังใจอยู่ที่นี่ทุกคนได้รับการดูแลอย่างดี ฉันต้องอาบน้ำสมุนไพร และทายาตามเวลา ตอนแรก ๆ ดูเหมือนว่าผิวหนังจะลอกมากขึ้น แต่แล้วแผลตามตัวก็ค่อย ๆ แห้ง ต่อมาฉันต้องโกนผม เพื่อรักษาอาการบนศีรษะให้หายขาด ฉันร้องไห้รับไม่ได้กับสภาพของตัวเองแต่ป๋าเหลิมก็ทั้งทายา ขูดผิวที่ลอกออกให้ด้วยตัวเอง โดยไม่มีท่าทีรังเกียจฉันและผู้ป่วยคนอื่น ๆ เลย
ฉันอยู่ที่นี่มาสามเดือนแล้ว ทุก 15 วัน แม่จะมาเยี่ยม มาให้กำลังใจ เห็นหน้าท่านทีไร ฉันก็ร้องไห้ออกมาทุกที แม่ดูแก่ขึ้น เหนื่อย แต่แกร่ง แม่รับภาระหนักที่ฉันไม่เคยช่วยเหลือได้เลยสักครั้ง เรื่องนี้เป็นปมในจิตใจฉันมาตลอด บางครั้งก็ทำให้ฉันเสียใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่พอมองไปรอบกายก็เห็นเพื่อน ๆ ที่เป็นโรคเดียวกัน เขายังยิ้มสู้และมีกำลังใจ ฉันเองก็ต้องไม่ท้อแท้ เพราะฉันมีแม่ที่ตั้งใจว่าจะต้องเลี้ยงดูท่านให้ดีและมีลูกสาวที่ต้องกลับไปดูแล
ทุกคืนฉันสวดมนต์ภาวนาขอให้อาการดีขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมทั้งแผ่เมตตาเพื่อทำจิตใจให้สบาย และรอวันที่จะได้กลับไปอยู่กับครอบครัว ฉันวางแผนไว้แล้วว่า ต่อไปจะรับขนมที่ตลาดมาขายในหมู่บ้าน ได้กำไรเล็กน้อยก็ค่อย ๆ สะสมไว้
และฉันจะเริ่มชีวิตใหม่ โดยไม่ยอมให้สายตาใคร ๆ มาทำร้ายฉันได้อีกแล้ว
แง่คิดจากพระอาจารย์วิชิต ธมฺมชิโต วัดโพธิ์เผือก จังหวัดนนทบุรี
เป็นเรื่องราวความทุกข์กายระทมใจที่หนักหนาสาหัสที่ยากจะทำใจยอมรับจริงๆ ต้องชื่นชมในความเข้มแข็งของเจ้าของเรื่องที่ยืนหยัดฟันฝ่ามาถึงวันนี้ได้ แต่ท่ามกลางเรื่องร้ายๆ ที่ถั่งโถมเข้ามาทำลายชีวิตนั้น เราก็ได้เห็นสิ่งที่งดงามฉ่ำเย็นแทรกขึ้นมาช่วยเยียวยาเติมพลังให้เป็นระยะ ตั้งแต่มีพี่ที่รักน้องสาวคนนี้มากแถมยังได้พบกับวิธีรักษา และผู้เยียวยาที่น่าประทับใจที่มีผู้ป่วยสักกี่รายที่จะได้พบ และยังมีทายาทตัวน้อยที่ไม่ได้มาคอยถ่วงให้เป็นภาระแต่มาเติมพลังและความหวังให้ชีวิตสดใสขึ้นมาก จนอาจทำให้คนอื่นที่ไม่ได้เจ็บป่วยแบบนี้นึกอิจฉาอยู่ในใจบ้าง ดูอย่างพี่สาวที่ดูเหมือนโชคดีไม่ต้องป่วยกายทุกข์ใจอย่างเธอ แต่ก็กลับต้องจบชีวิตลงด้วยสถานการณ์ที่โหดร้ายเกินกว่าจะคาดคิด
ชีวิตคนเรานั้นมีแง่มุมที่งดงามแทรกให้เห็นอยู่เสมอ รอแต่ใจเราที่สงบและมีสติพอที่จะเหลือบไปเห็นเปิดรับสิ่งดีๆ นั้นมาชื่นชม เราอาจห้ามสายตา วาจา ท่าทีรังเกียจเหยียดหยามจากคนรอบข้างไม่ได้ แต่เราฝึกจิตไม่ให้ปล่อยใจเผลอคิดสร้างความทุกข์ใหม่ขึ้นมาซ้ำเติมตัวเองได้ ดังนั้นในโอกาสที่จะตั้งต้นชีวิตใหม่พร้อมสร้างจิตใจให้เข้มแข็งนี้ นอกจากการสวดมนต์ แผ่เมตตา ตั้งความปรารถนาให้สิ่งดีๆ เกิดขึ้นแล้ว อย่าลืมนำปัญญาเข้ามากำกับชีวิตด้วยจะช่วยให้เข้าใจความเปลี่ยนแปลง และยอมรับความเป็นจริงของธรรมชาติได้ดีขึ้น เพราะปัญญาคือตัวจริงที่จะช่วยให้เราฟันฝ่าความทุกข์ในชีวิตนี้ไปได้
ที่มา : นิตยสาร Secret ฉบับที่ 202
เรื่อง: นิต
เรียบเรียง: เชิญพร คงมา
ภาพ: ฝ่ายภาพ อมรินทร์พริ้นติ้งฯ
สไตลิสต์: ณัฏฐิตา เกษตระชนม์
แบบ: แวว
สามารถส่งคำตอบ ปัญหาธรรม และเรื่องราวดี ๆ สร้างแรงบันดาลใจมาได้ที่ Secret Magazine (Thailand)
บทความน่าสนใจ
การจากลาครั้งสุดท้ายของน้องชาย เรื่องจริงที่แสนเจ็บปวดเเละยากเกินอภัย
บทเรียนจากความเจ็บปวดซ้ำซาก ของหญิงผู้โหยหาความรัก
ไม่มีน้ำตาจากปัตตานี เปิดเรื่องจริงอันเจ็บปวดของหญิง ชายแดนใต้
ปัญหาธรรมประจำวันนี้: ทุกข์ใจและ เจ็บปวดกับความรักมาก ควรทำอย่างไรดีคะ
