พระนางโรหิณี
กรรมริษยาของ พระนางโรหิณี กรรมไม่เข้าใครออกใคร แม้เป็นชนชั้นสูงก็มีวิบากกรรมติดตัวมา วันนี้จะมาเล่าเรื่องกรรมของ พระนางโรหิณี พระขนิษฐาแห่งพระอนุรุทธะเถระ พระนางโรหิณี เป็นพระขนิษฐาของพระอนุรุทธะเถระ ทั้งคู่มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพระพุทธเจ้า วันหนึ่ง เมื่อพระอนุรุทธะเถระ เดินทางกลับมายังบ้านเกิดที่กรุงกบิลพัสดุ์ มีพระญาติมาพบท่านเป็นจำนวนมาก ยกเว้นแต่พระนางโรหิณี พระอนุรุทธจึงถามว่าพระขนิษฐาไปไหนจึงไม่มา พระญาติก็บอกว่าพระนางเป็นโรคผิวหนัง มีแผลพุพองคันไปทั่วทั้งตัว จึงไม่กล้ามา พระอนุรุทธะเถระ จึงให้คนไปตามพระนางโรหิณีมาพบ เมื่อพระนางมาถึงก็เห็นสภาพร่างกายที่ไม่สวยงามของพระขนิษฐา พระอนุรุทธะเถระจึงบอกให้พระนางโรหิณ สร้างศาลาโรงฉันสำหรับภิกษุสงฆ์ 1 หลัง พระนางโรหิณีจึงขายเครื่องประดับทั้งหมดที่มีแล้วนำเงินไปสร้างศาลา หลังจากสร้างศาลาเสร็จ พระนางโรหิณีเกิดปีติ เริ่มไปปัดกวาเช็ดถู ปูอาสนะ เตรียมน้ำฉัน น้ำใช้แด่พระภิกษุ ต่อมาก็เริ่มปฏิบัติถือศีลฟังธรรม โรคผิวหนังที่เป็นอยู่ก็ค่อย ๆ ทุเลาลงไปบ้าง จนเมื่อถึงวันฉลองศาลาโรงฉัน พระนางนิมนต์พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์จำนวนมากมาฉันอาหาร แต่ตนเองไม่ได้ออกมารับเสด็จพระพุทธเจ้า เพราะอายแผลผุพองที่เป็น พระพุทธเจ้าจึงให้คนไปตามพระนางมาพบ แล้วเล่าถึงสาเหตุที่ทำให้พระนางโรหิณีเป็นโรคผิวหนังน่าเกลียดเช่นนี้ ในอดีตชาติ พระนางโรหิณีเป็นอัครมเหสีของพระเจ้ากรุงพาราณาสี พระนางมีจิตริษยาอาฆาตต่อนางรำ เพราะพระเจ้ากรุงพาราณาสีโปรดโปรานนางรำผู้นั้นมาก พระนางรับสั่งให้นางรำคนนั้นมาพบ แล้วให้คนเอาผงพิษที่สกัดจากต้นเต่าร้าง โรยไปที่ตัวนางรำผู้นั้น ซึ่งทำให้เกิดตุ่มแผลผื่นคันบนผิวหนัง ยิ่งคันก็ยิ่งเกา ยิ่งเกาก็ยิ่งเป็นแผล แล้วพระนางก็ยืนหัวเราะด้วยความชอบใจ ไม่เพียงเท่านั้น พระนางยังให้คนนำผงพิษไปโรยไว้บนที่นอนของนางรำด้วย ซึ่งทำให้นางรำได้รับทุกขเวทนาแสนสาหัส และเพราะกรรมเรื่องนี้เอง พระนางโรหิณีจึงเป็นโรคผิวหนังร้ายแรง ความริษยาคือสาเหตุที่ทำให้เธอต้องได้รับทุกข์เวทนาอย่างที่เป็นอยู่ แต่หลังจากพระนางโรหิณีได้ฟังพระพุทธเจ้าเทศนาเรื่องผลแห่งกรรมอันเนื่องมาจากความริษยา พระนางได้พิจารณาตามพระธรรมคำสอน และได้สำเร็จเป็นโสดาบันในที่สุด
กรรมริษยาของพระนางโรหิณี
กรรมริษยาของ พระนางโรหิณี กรรมไม่เข้าใครออกใคร แม้เป็นชนชั้นสูงก็มีวิบากกรรมติดตัวมา วันนี้จะมาเล่าเรื่องกรรมของ พระนางโรหิณี พระขนิษฐาแห่งพระอนุรุทธะเถระ พระนางโรหิณี เป็นพระขนิษฐาของพระอนุรุทธะเถระ ทั้งคู่มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพระพุทธเจ้า วันหนึ่ง เมื่อพระอนุรุทธะเถระ เดินทางกลับมายังบ้านเกิดที่กรุงกบิลพัสดุ์ มีพระญาติมาพบท่านเป็นจำนวนมาก ยกเว้นแต่พระนางโรหิณี พระอนุรุทธจึงถามว่าพระขนิษฐาไปไหนจึงไม่มา พระญาติก็บอกว่าพระนางเป็นโรคผิวหนัง มีแผลพุพองคันไปทั่วทั้งตัว จึงไม่กล้ามา พระอนุรุทธะเถระ จึงให้คนไปตามพระนางโรหิณีมาพบ เมื่อพระนางมาถึงก็เห็นสภาพร่างกายที่ไม่สวยงามของพระขนิษฐา พระอนุรุทธะเถระจึงบอกให้พระนางโรหิณ สร้างศาลาโรงฉันสำหรับภิกษุสงฆ์ 1 หลัง พระนางโรหิณีจึงขายเครื่องประดับทั้งหมดที่มีแล้วนำเงินไปสร้างศาลา หลังจากสร้างศาลาเสร็จ พระนางโรหิณีเกิดปีติ เริ่มไปปัดกวาเช็ดถู ปูอาสนะ เตรียมน้ำฉัน น้ำใช้แด่พระภิกษุ ต่อมาก็เริ่มปฏิบัติถือศีลฟังธรรม โรคผิวหนังที่เป็นอยู่ก็ค่อย ๆ ทุเลาลงไปบ้าง จนเมื่อถึงวันฉลองศาลาโรงฉัน พระนางนิมนต์พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์จำนวนมากมาฉันอาหาร แต่ตนเองไม่ได้ออกมารับเสด็จพระพุทธเจ้า เพราะอายแผลผุพองที่เป็น พระพุทธเจ้าจึงให้คนไปตามพระนางมาพบ แล้วเล่าถึงสาเหตุที่ทำให้พระนางโรหิณีเป็นโรคผิวหนังน่าเกลียดเช่นนี้ ในอดีตชาติ พระนางโรหิณีเป็นอัครมเหสีของพระเจ้ากรุงพาราณาสี พระนางมีจิตริษยาอาฆาตต่อนางรำ เพราะพระเจ้ากรุงพาราณาสีโปรดโปรานนางรำผู้นั้นมาก พระนางรับสั่งให้นางรำคนนั้นมาพบ แล้วให้คนเอาผงพิษที่สกัดจากต้นเต่าร้าง โรยไปที่ตัวนางรำผู้นั้น ซึ่งทำให้เกิดตุ่มแผลผื่นคันบนผิวหนัง ยิ่งคันก็ยิ่งเกา ยิ่งเกาก็ยิ่งเป็นแผล แล้วพระนางก็ยืนหัวเราะด้วยความชอบใจ ไม่เพียงเท่านั้น […]
