กรรณิกา ธรรมเกษร

วาไรตี้ทุกข์ ของ กรรณิกา ธรรมเกษร (จบ) ความจริงแล้วดิฉัน กรรณิกา ธรรมเกษร เริ่มน้อมนำใจเข้าหาพระธรรมมาตั้งแต่ช่วงที่ทุกข์จากการหย่าร้าง ก่อนหย่าร้างหนึ่งปีจิตใจมีแต่ควาหม่นหมองมืดมัว แม้แต่จะยิ้มก็ยังยิ้มไม่ออก จนเพื่อนชักชวนให้ไปนั่งสมาธิที่วัดแห่งหนึ่งหลังจากนั้นก็พยายามปฏิบัติเรื่อยมาเท่าที่โอกาสจะอำนวย การปล่อยวางทุกสิ่ง ไม่อาลัยในชีวิต ผู้ที่ทำใจได้เช่นนี้ แม้เผชิญความตายต่อหน้า ย่อมมีจิตสงบ ตอนที่ชีวิตล้มเหลว ดิฉันชอบโทษคนอื่นว่าทำให้เราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ จิตมีแต่ความโกรธแค้นชิงชังอยู่เต็มเปี่ยม จนในที่สุด ความทุกข์นี่แหละที่ทำให้เห็นพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าอย่างแจ่มชัด ครั้งหนึ่งไปอยู่วัดป่า ท่านอาจารย์แนะเพียงว่าธรรมะอยู่ที่ตัวเราเอง พิจารณาที่ตัวเอง ท่านให้ดิฉันพักอยู่กุฏิเดี่ยวซึ่งเงียบมาก ช่วงที่อยู่คนเดียวเกิดความคิดว่าเออหนอ ชีวิตเป็นอย่างนี้นี่เอง นี่คือความสงบ ความเงียบที่เราต้องการ แต่งานทำให้เราพลุ่งพล่านตลอดเวลา ถ้าเราหยุดเสียได้ในเวลานั้น เงินก็พอมีเก็บ ไม่ต้องเป็นหนี้-เป็นสินอย่างนี้ จนกระทั่งปี 2545 ดิฉันมีโอกาสสนทนากับคุณแม่ดร.สิริ กรินชัย ที่สถาบันส่งเสริมสถานภาพสตรี ดิฉันเข้าไปกราบและเรียนว่าอยากปฏิบัติธรรมกับท่าน ท่านก็พูดกับดิฉันว่า “ บุญของลูกแล้ว ถึงเวลาของลูกแล้ว” ก่อนหน้านี้ ลูกชายคือคุณหมอต้วง ไปปฏิบัติธรรมกับคุณแม่มานานแล้ว ดิฉันเห็นเป็นโอกาสเหมาะจึงไปปฏิบัติธรรมกับท่าน ปีนั้นเข้ากรรมฐานสามครั้ง พาคุณพ่อ คุณแม่ และลูกไปด้วย ปีต่อมาก็ปฏิบัติอีกปีละครั้ง แล้วก็เป็นวิทยากรให้ท่าน จากการปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ […]