ชีวิตใต้ร่มใบบุญพุทธศาสนาของอ๊อด - รณชัย ถมยาปริวัฒน์ (1)

เรามักจะได้ยินคำกล่าวที่ว่า “ธรรมย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม”อยู่เสมอ ซึ่งตามธรรมดา ชาวโลกแบบเรา ๆ ก็มักจะเชื่อว่าคนที่ทำความดี อย่างไรเสียก็ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้

เกือบ 40 ปีมาแล้วที่ “อ๊อด คีรีบูน”หรือที่มีชื่อจริงว่า รณชัย ถมยาปริวัฒน์ นักร้อง นักดนตรีที่มีผลงานเพลงที่มีชื่อเสียงอย่าง “รอวันฉันรักเธอ” ได้ปวารณาตัวรับใช้พระพุทธศาสนาด้วยการเป็นโยมอุปัฏฐากรับใช้ใกล้ชิดพระสงฆ์สาย พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต

ชีวิตใต้ร่มใบบุญพระพุทธศาสนาและการหมั่นเพียรทำความดีของเขา ทำให้แม้ในช่วงที่มีชื่อเสียงโด่งดังถึงขีดสุด เขาก็ไม่ได้หลงระเริงไปกับคำสรรเสริญเยินยอส่วนในช่วงที่ต้องประสบปัญหา หรือแม้แต่บางครั้งที่ชีวิตเฉียดใกล้ความตาย เขาก็รอดปลอดภัยได้ราวปาฏิหาริย์

เพราะเหตุใดนักร้องผู้มีชื่อเสียงโด่งดังผู้นี้จึงอุทิศตัวเพื่อพระพุทธศาสนา เราไปย้อนวันวานของเขากันเลยดีกว่า

 

เริ่มต้นด้วยการ “คิดถูกทาง”

ผมเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะความเป็นอยู่ธรรมดา ๆ คุณพ่อเป็นชาวบางปะกงจังหวัดฉะเชิงเทรา ส่วนคุณแม่เป็นชาวชัยภูมิ  ผมเป็นลูกคนสุดท้องในบรรดาพี่น้อง4 คน  สมัยเด็ก ๆ ผมเรียนที่โรงเรียนวัดเซิงหวาย  ย่านบางซ่อน ด้วยสภาพแวดล้อมที่เป็นโรงเรียนวัด ทำให้ผมมีเรื่องตีต่อยไม่เว้นแต่ละวัน ตกเย็นก็จะมีเพื่อนมาบอกว่า  วันนี้เป็น “เวร” เราต้องไปต่อยกับใครที่หลังวัด ต่อยเสร็จก็เจ็บตัวทุกครั้ง แต่ก็เห็นเป็นเรื่องธรรมดาของลูกผู้ชาย

จนเมื่อเริ่มโตขึ้น ญาติรุ่นพี่ที่ชอบสะสมเครื่องรางของขลัง ตะกรุด เขาก็มาเล่าเรื่องอิทธิฤทธิ์ ปาฏิหาริย์ หนังเหนียวฟันแทงไม่เข้าให้เราฟัง ผมฟังด้วยความสนุกและเริ่มชอบอ่านหนังสือโลกทิพย์ที่เขานำติดมือมาด้วย ตอนนั้นคิดตามประสาเด็กว่าถ้าเรามีเครื่องรางของขลัง เวลาชกต่อยกับใคร เราก็คงไม่เจ็บตัว

ความจริงแล้วผมเป็นเด็กที่มีเหตุผลมีสองบุคลิกในตัวเอง คือบู๊ก็ได้และบุ๋นก็ได้แต่ช่วงเด็ก ๆ จะหนักไปทางบู๊ แก่นกะโหลก ครั้งหนึ่งเพื่อนชวนไปสักยันต์ในบ้านหลังหนึ่งที่ทรงเจ้าเข้าทรง วันแรกเขาให้สักน้ำมันคือเป็นพิธีกรรมลงคาถาอาคมก่อน วันหลังถึงค่อยมาลงสี ใครจะสักเป็นรูปเสือหรือรูปสิงห์ก็แล้วแต่ความพอใจ

ตกดึก หลังจากไปสักน้ำมันมาวันนั้นผมก็ถามแม่ที่นอนอยู่ข้าง ๆ ว่า “แม่ ๆ  อ๊อดเหนียวแล้วนะ ยิงไม่เข้า ฟันไม่เข้า  แต่ถ้าอ๊อดถูกรถชน อ๊อดจะตายไหม”  ถึงจะง่วงแสนง่วง แต่แม่ก็ยังตอบผมว่า “มันจะเหลือเหรอลูก กระดูกกระเดี้ยวมันต้องหักหมดแน่ ๆ ” ได้ยินอย่างนั้น ผมก็ยังถามต่อว่า“แม่ แล้วถ้าอ๊อดตกลงมาจากตึกสูง ๆ แม่ว่าอ๊อดจะตายไหม” คราวนี้แม่ตอบกลับมาทันทีเลยว่า “โอ้โห มันจะเหลือเหรอลูกตกลงมาจากที่สูงอย่างนั้น กะโหลก กระดูกก็แตกแหลกเหลวหมดน่ะสิ”

เมื่อได้ยินแม่พูดอย่างนั้น ปัญญามันก็เกิดขึ้นมาทันที วันรุ่งขึ้นผมตัดสินใจไม่ไปสักยันต์กับเพื่อนต่อ ทั้งที่ทุกคนไปกันหมด

 

เอนเอียงไปทางธรรมด้วย “งานบุญ”

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ชีวิตในวัย 12 ปีของผมก็เริ่มเชื่อในสิ่งที่เป็นเหตุเป็นผล และคิดหาเหตุผลมากขึ้นก่อนที่จะเชื่อเรื่องไหนประจวบกับมีอาจารย์สอนศิลปะท่านหนึ่งซึ่งเป็นลูกศิษย์ของพระสายวัดป่า ชักชวนให้ไปช่วยงานบุญ ชีวิตของผมจึงได้มาบรรจบกับพระสงฆ์สายวัดป่าโดยปริยาย

“พรุ่งนี้ใครอยากไปเที่ยวจังหวัดระยองให้ไปขึ้นรถของการไฟฟ้าฝ่ายผลิตที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ งานนี้ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรฟรีทุกอย่างเลยนะ” อาจารย์สอนศิลปะเอ่ยชวน โดยไม่ได้บอกรายละเอียดว่าการไปเที่ยวครั้งนี้เป็นแบบไหน อย่างไร

แต่เมื่อได้ยินคำว่า “ฟรี” ใจผมก็ตอบรับเรียบร้อยแล้ว โดยไม่ได้ชวนเพื่อนไปเลยสักคน ปรกติผมเป็นคนสันโดษ  ชอบลุยเดี่ยวอยู่แล้ว จึงตัดสินใจไป “เที่ยวระยอง”ครั้งนี้คนเดียว เมื่อขึ้นไปบนรถ  ปรากฏว่ามีเพื่อนวัยเดียวกับผมประมาณ 7 - 8 คนนั่งอยู่เรียบร้อยแล้ว  เป็นเด็กเรียนทั้งหมด  ในสายตาของผม เด็กพวกนี้เป็นพวกหน่อมแน้มหนอนหนังสือ คุยภาษาอะไรกันก็ไม่รู้ พูดอะไรนิดอะไรหน่อยก็หัวเราะคิกคักกันแล้วตอนนั้นผมจึงรู้สึกแปลกแยกจากพวกเขาเหมือนเป็นตัวประหลาดอยู่คนเดียว

จนกระทั่งไปถึงระยอง ผมจึงได้รู้ว่าที่บอกว่าไป “เที่ยวระยอง” นั้น จริง ๆ คือการไปช่วยทำงานสร้างโบสถ์ สร้างเจดีย์ที่วัดธรรมสถิตซึ่งในอดีตเป็นเพียงสถานปฏิบัติธรรมนั่นเอง วัดแห่งนี้ตั้งอยู่บนเนินเขาที่แห้งแล้ง โล่งเตียน ไม่มีแม้แต่ต้นไม้ใหญ่สักต้น กลางวันอากาศร้อนมาก แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวังแต่อย่างใด จิตใจกลับชอบที่จะได้ออกแรงช่วยเขาแบกหินแบกทราย ผูกเหล็ก ได้ทำฐานของเจดีย์และดีใจที่ได้มีโอกาสกราบ ท่านพ่อเฟื่องโชติโก เจ้าอาวาสในขณะนั้น

ตกกลางคืนผมนอนพักที่วัดแห่งนี้ที่นี่อากาศเย็นสบาย บรรยากาศเงียบสงัดจนทำให้ผมเห็นตัวเองชัดมาก เห็นทั้งความกลัว ความเหงา และความสงบเย็นในจิตใจแม้ว่าจะยังไม่เข้าใจว่าธรรมะคืออะไร แต่ตอนนั้นจิตใจของผมเริ่มเอนเอียงมาสู่เส้นทางนี้มากขึ้น

ครั้งหนึ่งผมเคยชวนเพื่อนเซี้ยว ๆเฮี้ยว ๆ ที่เคยไปสักยันต์มาช่วยงานที่วัดแห่งนี้ แต่ก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น

วันนั้นผมพาเพื่อน ๆ ไปดูตรงฐานเจดีย์ที่ผมเคยช่วยเทปูน ใจอยากจะอวดเพื่อนว่าเราได้ช่วยทำตรงนั้นตรงนี้ แต่ในขณะที่เพื่อนทั้งสี่คนก้าวเท้าเข้าไปยังบริเวณกลางฐานเจดีย์ ทุกคนก็ล้มลงและมีพฤติกรรมประหลาดแตกต่างกันไป คนที่สักยันต์เสือใช้มือข่วนพื้นอยู่ไปมา ส่วนคนที่สักยันต์งูก็ใช้อกเลื้อยและไถตัวไปกับพื้นปูน พร้อมกับส่งเสียงประหลาด

ตอนนั้นผมยังเด็ก ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร ได้แต่พยายามช่วยยกตัวเพื่อนขึ้นมาจากพื้นปูนที่ขรุขระ เพราะ
ไม่อยากให้เพื่อนต้องเจ็บตัว เมื่อดึงเพื่อนออกมาจากบริเวณนั้นได้ ทุกคนก็มีอาการสงบลง แต่เนื้อตัวถลอกปอกเปิกไปตาม ๆกัน เพื่อนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถามผมว่า “อ๊อด…กูเป็นอะไรวะ ทำไมมันเจ็บไปหมดเลย”

ในวันนั้นผมอาจรู้แค่ว่ามีสิ่งผิดปรกติเกิดขึ้น แต่ในวันนี้ผมเชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริง และคิดว่าการสักยันต์ของเพื่อน
เป็นอวิชชาที่ไม่คู่ควรกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์จึงทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้น

หลังจากนั้นไม่นานธรรมะก็จัดสรรให้ผมถอยห่างจากเพื่อนที่เป็นเด็กเซี้ยวมาคบเด็กเรียนมากขึ้น เพราะยิ่งโตขึ้นผมก็ยิ่งได้เห็นว่าสิ่งที่เพื่อนแก่น ๆ ชักชวนนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดี เช่น การสูบบุหรี่ เพราะครั้งหนึ่งเพื่อนเคยพูดว่า “ถ้าไม่สูบไม่ใช่เพื่อนเว้ย”ตอนนั้นผมเริ่มมีความเป็นตัวของตัวเองและเริ่มคิดอะไรต่างจากเพื่อนกลุ่มนี้ จึงตอบเพื่อนไปว่า “เอ็งเห็นบุหรี่สำคัญกว่าข้าหรือวะตกลงเอ็งอยากคบบุหรี่หรืออยากคบข้ากันแน่”

ที่สุดผมก็เริ่มถอยห่างจากเพื่อนกลุ่มนี้และไปคบเพื่อนที่เป็นเด็กเรียนแทนเพราะนอกจากเราจะไปช่วยสร้างวัดด้วยกันทุกสุดสัปดาห์แล้ว ผมก็ได้เห็นความน่ารักของพวกเขา ทั้งความมีน้ำใจ เป็นห่วงเป็นใยซึ่งผมไม่เคยได้รับจากเพื่อนกลุ่มเซี้ยวเลย ที่สำคัญ จากเด็กเรียนไม่เก่ง ผมก็สามารถขึ้นมาเป็นที่ 1 ของห้องได้  เพราะได้เพื่อนกลุ่มเด็กเรียนช่วยติว

แต่หลังจากนั้นไม่นาน ก่อนที่จะมีชื่อเสียงโด่งดังเป็น “อ๊อด คีรีบูน” ครั้งหนึ่งในชีวิต ผมเกือบจะได้เป็นเกษตรกรที่ต้องขุดดิน เลี้ยงหมูมาแล้ว เพราะเหตุใดนั้นคราวหน้าจะเล่าให้ฟังครับ…

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

Secret Box
คุณมีตาทั้งสองข้าง แต่หากไม่รู้จักมองหาสิ่งดี ๆ

คุณก็ไม่มีอะไรดีไปกว่าคนที่ตาบอดมาแต่กำเนิด

ว.วชิรเมธี

© COPYRIGHT 2024 Amarin Corporations Public Company Limited.