ความรัก หรือ ความหลง ?! พบคำตอบของคำถามจาก "รักครั้งแรก"

ความรัก มักตามมาด้วยหลายคำถาม และบางครั้งอาจไม่พบคำตอบ แต่สำหรับหญิงสาวคนหนึ่งที่พบกับความรักครั้งแรก แต่กลับพบอุปสรรค ทำให้เกิดข้อสงสัยว่า ความรัก เป็นเรื่องที่ดีมิใช่หรือ จึงเอ่ยถามต่อ แม่ชีศันสนีย์ เสถียรสุต ว่า

ความรัก หรือ ความหลง กันแน่?

“ท่านแม่ชีคะ ดิฉันอายุ 30 กว่าแล้วเพิ่งจะมี ความรัก ครั้งแรก แต่ดูเหมือนครอบครัวจะไม่ค่อยเห็นด้วยเลยค่ะ ห้ามตลอด ทั้งๆ ที่ดิฉันไม่เคยทำตัวออกนอกลู่นอกทาง ความรักเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือคะ”

แม่ชีศันสนีย์ ตอบว่า ทุกสิ่งที่ครอบครัวพูดหรือแสดงออกให้คุณรับรู้ได้ถึง ความไม่เห็นด้วยนั้น…น่าจะมีที่มาจากคำคำเดียว…คือ “ห่วง”

จริงๆ แล้วความรักคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตงอกงามได้ค่ะ

แต่ “ ความรัก ” ที่เกินพอดี…คือ “ความหลง”

“ ความรัก ” กับ “ความหลง” นั้นอยู่ใกล้กันมาก

คุณ…รวมถึงทุกคน ต้องแยกให้ออก เพราะพลิกนิดเดียว ทุกข์ได้เลย

เพราะฉะนั้น ถ้ารักอย่างมีปัญญา “รู้” ก็จะ “ไม่หลง”

“ ความรัก ” คือปรากฏการณ์ที่ทำให้เราเรียนรู้ต่อไปได้แต่ “ความหลง”…ยิ่งขยัน มากเท่าไร เรายิ่ง หลงลึก

ฉะนั้น ตอนนี้ขอให้พิจารณาดูว่า สิ่งที่คุณมี…เป็น “ ความรัก ” หรือ “ความหลง”

เหมือนเรารู้ว่า ความรักก็อย่างหนึ่ง เซ็กซ์ก็อย่างหนึ่ง

ความรัก …อาศัยความเข้าใจ เซ็กซ์…อาศัยการกระตุ้น

บางทีมีคนพูดอะไรให้เราฟังแล้วเรารู้สึกว่าเรากำลังติดใจ ในสิ่งนั้น แทนที่เราจะไปดูว่าเขาพูดอะไร ก็ให้เรากลับมาดูใจ ของเราก่อน…

เพราะเขาพูดให้เราฟัง ไม่ได้พูดให้เราเชื่อ!

ระมัดระวัง “ ความรัก ” กับ “ความหลง” ให้ดี

ถ้า “รักเป็น” ก็ “ไม่เป็นทุกข์”

ฟังดูอาจจะเป็นเรื่องยาก! แต่เชื่อเถอะค่ะว่า ถ้ารักเป็น คนคนนั้นจะโตวันโตคืน และโตอย่างคนที่มีปาฏิหาริย์ที่จะ ทำให้ชีวิตเป็นอิสระ สงบเย็น และเป็นประโยชน์ ไม่มีเงื่อนไข ที่รักแล้วเขาต้องเป็นอย่างใจฉัน

หรือถ้าเราเห็นคนที่เรารักกำลังไม่น่ารัก เราก็ยังมีความสุข ที่จะรักอยู่

นอกจากนี้ ถ้าเรารักเป็น คือรักอย่างเหนือเงื่อนไขของ ความเห็นแก่ตัว ความรักนั้นก็จะเป็นปาฏิหาริย์ที่จะทำให้เรา พ้นจากความทุกข์ได้

ตัวอย่างที่จะทำให้เห็นชัดขึ้นคือ ความรักระหว่างแม่กับลูก

แม่ให้ชีวิต แม่จึงไม่มีสิทธิ์ที่จะคร่าชีวิต

ฉะนั้น ไม่ว่าแม่จะตั้งใจให้ลูกเกิดหรือไม่ แต่ถ้ามีชีวิต แล้ว ก็ต้องรู้ว่าในความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจนั้นมีความรักซ่อน อยู่เสมอ เหมือนบรรดาแม่ๆ ในบ้านสายสัมพันธ์ที่เสถียรธรรมสถานที่ต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพัง เพราะเป็นการตั้งครรภ์แบบ ไม่พึงประสงค์

ในเวลาที่แม่รู้ว่ายังมีอีกชีวิตหนึ่งอยู่ในครรภ์ แม่อาจจะ เจ็บปวดว่า หนึ่งชีวิตในครรภ์ในขณะนั้น ใครเป็นผู้ทำให้ กำเนิดก็ไม่รู้ แต่ที่รู้คือ เธอมีปาฏิหาริย์ที่จะรักชีวิตน้อยๆ ในครรภ์และเธอสามารถเป็นผู้ให้ชีวิต และเมื่อเด็กถูกให้ชีวิต เขาก็มีสิทธิ์ที่จะ เติบโต…โดยเราไม่จำเป็นต้องพูดถึงอดีตเลย

สิ่งที่แม่รัก อย่างมีปาฏิหาริย์ที่จะรักนี้เองที่ทำให้เด็กๆ ในบ้านสายสัมพันธ์ เติบโตขึ้นอย่างที่ข้าพเจ้ามั่นใจได้ว่า ทุกคนจะเป็นอนุสาวรีย์ ที่แสดงความดี ความงาม ความจริง ในปาฏิหาริย์แห่งรักของแม่ได้

กลับมาที่เรื่องของคุณนะคะ

ความรัก ระหว่างพ่อแม่กับลูกนั้น…ไม่ว่าคุณจะโตสักแค่ไหน อายุเท่าไร คุณก็ยังคงเป็นลูกที่ท่านเคยห่วงอย่างไรก็ยังจะ “ห่วง” อยู่อย่างนั้น

การ “ห้าม” ไม่ได้หมายความว่าทุกคนในครอบครัวไม่รักคุณ

ดังนั้น ถ้าคุณและเขารักกันจริง รอกันได้ ก็พูดจาเปิดใจกัน ถ้าเห็นตรงกันก็ให้การกระทำเป็นเครื่องพิสูจน์ให้ทุกคนเห็น ให้ทุกคนมั่นใจเถอะค่ะ

เชื่อว่าเมื่อถึงเวลา คุณพ่อคุณแม่ย่อมเข้าใจ เปิดใจเพราะคุณพ่อคุณแม่ทุกคนย่อมอยากให้ลูกมีความสุข เป็นฝั่งเป็นฝา มีคู่คิด มีคนดูแลกันทั้งนั้น

ความรัก…ไม่มีคำว่า “สาย” หรอกค่ะ

จากคอลัมน์ : Family Issue นิตยสารซีเคร็ต

Photo by Annca on Pixabay

บทความที่น่าสนใจ

บันทึกความรักของหญิงสาวเกาหลีเหนือ และชายชาวเวียดนาม

ความรักที่ไม่มีวันตาย แม้ความทรงจำจะแหลกสลายไปก็ตาม

ความรัก ที่หายไป และความเจ็บช้ำซ้ำซาก! เรื่องจริงปวดใจของผู้หญิงคนหนึ่ง