เช้าวันหนึ่ง หลังกลับจากไปดูมวยเวทีใหญ่ ฉันประสบอุบัติเหตุพลัดตกลงจากรถประจำทาง ตอนแรกก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรมากมาย มีเพียงรอยฟกช้ำตามตัวเล็กน้อย ฉันจึงไม่ได้ไปหาหมอ แต่เช้าวันต่อมาฉันกลับพบว่าตามร่างกายมีรอยช้ำไปทั่วทั้งต้นแขน ต้นขา หน้าอก สะโพก หรือแม้แต่บนใบหน้า ไม่เพียงเท่านั้น ฉันเริ่มรู้สึกเจ็บปวดกระดูกสันหลังทุกครั้งที่ยืนหรือเดิน แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจนัก เพราะคิดว่าเดี๋ยวอาการก็คงดีขึ้นเอง แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไร รอยช้ำและความเจ็บปวดที่กระดูกสันหลังก็ยิ่งระบม และทุกข์ทรมานมากขึ้น
สามีเห็นท่าไม่ดีจึงพาฉันไปตรวจที่โรงพยาบาลประจำจังหวัด แต่ไม่ว่าจะไปตรวจสักกี่ครั้ง แพทย์ก็ไม่สามารถระบุได้ว่าฉันป่วยเป็นโรคอะไรกันแน่
หลังจากรับการรักษาในโรงพยาบาลอยู่นานหลายเดือน อาการของฉันก็ไม่ดีขึ้น กลับทรุดลงเรื่อย ๆ จนถึงขั้นเดินไม่ได้ สามีจึงพาฉันไปหาที่พึ่งสุดท้าย นั่นคือวัดประจำหมู่บ้าน ท่านเจ้าอาวาสท่าทางใจดีออกมาต้อนรับเราสองคนตายายด้วยตัวเอง เจ้าอาวาสถามฉันซึ่งตอนนั้นต้องนั่งรถเข็นว่า
“เป็นอย่างไรบ้างล่ะโยม สุขภาพกายไม่ค่อยดี แล้วสุขภาพใจล่ะยังแข็งแรงดีอยู่ไหม”
ฉันตอบท่านว่า
“ไม่สบายทั้งกายและใจเลยเจ้าค่ะ หลวงพ่อมีมนตร์วิเศษอะไรที่จะช่วยดิฉันได้บ้างไหมเจ้าคะ”
หลวงพ่อยิ้มและตอบฉันกลับมาว่า
“อาตมาไม่มีมนตร์วิเศษอะไรหรอก โรคแบบนี้มันเป็นโรคกรรม…กรรมของใครก็ของคนนั้น…อาตมาว่าร่างกายโยมนี่ดูเหมือนโดนต่อยด้วยหมัดหนัก ๆ มาเลยนะ พักนี้ได้เชียร์มวยบ้างไหมล่ะ”
ทันทีที่หลวงพ่อพูดจบ ฉันก็นึกถึงคำเตือนของสามีขึ้นมาทันที
“เชียร์ให้คนฆ่ากันสู้กันแบบนี้ มันบาปนะรู้ไหม…”
ฉันหันไปมองหน้าสามี น้ำตาไหลอาบแก้ม ฉันเข้าใจที่หลวงพ่อพูดโดยไม่ต้องถามอะไรอีกฉันกราบลาหลวงพ่อ พร้อมให้สัญญากับท่านว่า
“ดิฉันจะเลิกเชียร์มวย เลิกสร้างเวรสร้างกรรมแล้วค่ะ มันคงเป็นกรรมของดิฉันเองที่ชอบยุชอบเชียร์ให้คนต่อยตีกัน ต่อไปนี้จะหันมาทำบุญทำทานอุทิศส่วนกุศลแทน”
หลังจากกล่าวคำมั่นสัญญากับหลวงพ่อแล้ว ฉันก็ทำบุญ ใส่บาตร สวดมนต์ฟังธรรมไม่เคยขาด แม้ช่วงแรกจะลำบากเพราะร่างกายยังเจ็บป่วย แต่ฉันก็ไม่ย่อท้อ เวลาผ่านไป อาการป่วยของฉันก็ทุเลาลงเรื่อย ๆ จนบัดนี้ฉันไม่มีอาการช้ำหรือเจ็บปวดที่กระดูกสันหลังหรืออวัยวะส่วนใดอีกแล้ว และที่สำคัญคือ ฉันเลิกดูมวยอย่างเด็ดขาดนับแต่วันนั้นเป็นต้นมา
ความสนุกเพียงชั่วครู่ของฉันสร้างความเจ็บปวดให้กับนักมวยมาแล้วมากมาย หากคุณเป็นคนหนึ่งที่เบียดเบียนคนอื่นโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์แล้วละก็ รู้ตัวเสียตั้งแต่ตอนนี้เถอะค่ะ เพราะบางครั้งกรรมก็ติดจรวดไล่ตามมาทันโดยที่เราไม่ได้เตรียมใจ
ที่มา นิตยสาร Secret ฉบับที่ 117
เรื่อง ล้นหลาม
