เรื่องเล่า การระลึกชาติ | พิสูจน์ไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าไม่มีจริง

พระพุทธศาสนากล่าวถึงเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดไว้อย่างไร?

ท่าน ว.วชิรเมธี พระนักคิด นักเขียน ตัวแทนชาวพุทธรุ่นใหม่ อธิบายเรื่องนี้ไว้ว่า

”เรื่องการระลึกชาติหรือการเวียนว่ายตายเกิดนั้นพบในคัมภีร์พระไตรปิฎกซึ่งเป็นหลักฐานชั้นสูงสุดหลายเล่มเลยทีเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งนำเสนอในลักษณะที่เป็นดำรัสของพระพุทธเจ้าเสียด้วยซ้ำ

“คืนที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ บูรพาจารย์ท่านบันทึกขั้นตอนในการตรัสรู้ไว้เป็นสามขั้นตอนด้วยกัน นั่นคือ เมื่อเวลาหัวค่ำเป็นต้นไปพระองค์ประทับใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ยามที่หนึ่ง ทรงค้นพบกฎข้อที่หนึ่งของโลกและชีวิต นั่นก็คือ กฎแห่งการระลึกชาติ คือรู้แจ้งว่า มนุษย์เคยเวียนว่ายตายเกิดกันมาแล้วนับภพนับชาติไม่ถ้วน

“จากนั้นทรงค้นพบกฎข้อที่สอง คือ กฎแห่งกรรม ตราบใดที่เชื้อแห่งกิเลสยังคงมีอยู่ กระบวนการเวียนว่ายตายเกิดก็ยังคงดำเนินต่อไป และสุดท้าย ทรงค้นพบกฎข้อที่สาม ซึ่งเป็นกฎที่ยิ่งใหญ่มากนั่นคือ ความรู้แจ้งที่ทำให้สามารถดับการเวียนว่ายตายเกิดได้อย่างสิ้นเชิง ซึ่งอนุโลมเรียกกันง่ายๆ ว่า บรรลุภาวะนิพพาน”

อาจกล่าวได้ว่า การเวียนว่ายตายเกิดเป็นเรื่องที่รู้ได้ด้วยจิต ไม่ใช่ด้วยสายตาหรือการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ และการรู้ว่าชาติที่แล้วเราเคยเป็น “ใคร” หรือ “อะไร” ไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่เราทำอยู่และกำลังจะทำ เพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นไปแล้วไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ จะมีก็แต่ปัจจุบันและอนาคตเท่านั้นที่สามารถกำหนดได้ด้วยการกระทำของเราเอง

เรียบเรียงจากบทความเรื่อง ชาติหน้ามีจริงหรือไม่ คำถามที่ยังไม่มีคำตอบ เคยตีพิมพ์ในนิตยสาร Secret ฉบับที่ 2 คอลัมน์ Feature I

เรื่อง ปถวิกา