หลังจากที่ได้ปรึกษาปัญหาทุกข์ใจกับพระอาจารย์นวลจันทร์ไปแล้ว ผมก็คาดหวังว่าอะไร ๆ คงจะดีขึ้น โดยเฉพาะพฤติกรรมของเจ้าลูกชาย…
เขาไปช่วยงานในคอร์สปฏิบัติธรรมของพระอาจารย์ครั้งหนึ่ง ผมจึง (แอบ) หวังว่าเขาอาจกลับใจเดินเข้าสู่เส้นทางธรรม แต่ปรากฏว่า นั่นเป็นเพียงครั้งแรกและครั้งเดียว หลังจากนั้นเขาก็ไม่เคย “โผล่” ไปอีกเลย
…ยิ่งคาดหวังไว้สูงเท่าไหร่ เวลาตกลงมาผมก็ยิ่งเจ็บมากเท่านั้น…
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกลงไปในหลุมลึกที่เรียกว่า “ทุกข์” อีกครั้ง ลูกชายเริ่มกลับมาทำตัวเกเรเหมือนเดิม พร้อมกับขอกลับไปอยู่หอ ผมไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่คัดค้านหัวชนฝา
ผมโทร.ไปปรึกษา คุณธเนศ วรากุลนุเคราะห์ ซึ่งเป็นลูกศิษย์ที่พระอาจารย์ไว้วางใจและแนะนำให้ผมได้รู้จักแทบจะทุก 5 นาทีว่าผมควรทำตัวอย่างไร ผมอยากให้ลูกกลับไปช่วยงานที่คอร์สปฏิบัติธรรมอีก ผมวางแผนเยอะแยะมากมาย แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จสักแผน
วันหนึ่งผมรู้สึกเครียดหนัก คิดว่าถ้ายังอยู่อย่างนี้ “กูต้องไม่รอดแน่ ๆ” จึงรีบบึ่งรถจากที่ทำงานไปหาพระอาจารย์ถึงยุวพุทธฯศูนย์ 2 ที่จังหวัดปทุมธานี
…ขอแค่ได้เจอหน้าท่าน ได้อยู่ในบรรยากาศของผู้ปฏิบัติ…ปัญหาที่ผมกำลังเจออยู่ก็คงจะเบาบางลง
“นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ…ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง”
ทันทีที่สวดบทนี้จบ น้ำตาของผมก็หยดลงมา พร้อมกับความรู้สึกว่า พระพุทธองค์ทรงเป็นที่พึ่งของผมได้จริง ๆ ช่วงเวลานั้นน้ำตาผมไหลออกมาไม่หยุด จนผมต้องเอาหนังสือสวดมนต์ปิดหน้าไว้ ขณะพยายามสวดต่อไปทั้งน้ำตา
เชื่อไหมว่า เมื่อก่อนผมไม่เคยร้องไห้เลย ไม่ว่าจะมีความทุกข์แค่ไหนก็ตาม เพราะผมรู้สึกว่า มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นที่ร้องไห้ แต่น้ำตาที่ไหลพรากลงมาครั้งนี้เป็นเหมือนน้ำที่ช่วยชะล้างความทุกข์ที่สะสมอยู่ในใจของผมออกมา…ความเคร่งเครียดที่อยู่ในใจค่อย ๆ คลายตัวลง
วันนั้นพระอาจารย์ได้เปิดคลิปซึ่งอธิบายเกี่ยวกับวัฏสงสารว่า ทำไมเราจึงวนเวียนอยู่ในวัฏฏะนี้ พอฟังปุ๊บ แวบหนึ่งผมเกิดความเข้าใจในสิ่งที่ท่านพูดขึ้นมาโดยการนำวัฏฏะไปเชื่อมกับสิ่งที่เรียนมาคือ E=mc2
E = พลังงาน m = มวล c = ความเร็ว แสดงว่าวัฏฏะที่กำลังวิ่งไม่หยุดเกิดจาก m และ c การที่จะเบรกวัฏฏะได้ เราต้องมีสติไม่ใส่พลังลบ (อกุศล) ลงไปในใจ การมีสติจะทำให้มวลหรือตัวตนของเราเบาลง จนในที่สุดต้องสามารถยก m ออกมาจากในวัฏฏะให้ได้ เมื่อมีสติเราก็จะสามารถวิ่งเข้าวิ่งออกจากวัฏฏะได้บ้าง ยิ่งทำบ่อยก็จะยิ่งทำให้ E หรือพลังงานในวัฏฏะลดน้อยลง จนกลายเป็น “ว่าง” จากอารมณ์หรือตัวตนมากขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้ายยิ่งว่างได้นานเท่าไหร่ E หรือพลังงานที่เกิดจากความว่างอาจทำให้เราไม่ต้องวิ่งตามวัฏฏะอีกต่อไปก็ได้
ก่อนกลับบ้าน พระอาจารย์ให้ผมออกไปแชร์ประสบการณ์ในเรื่องที่เกิดขึ้นกับผู้ที่มาปฏิบัติธรรม คำพูดที่ผมจำได้แม่นที่สุดคือ “จากใจที่กำลังตกนรกตอนนี้ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองได้ขึ้นสวรรค์แล้ว”
หลังจากวันนั้นผมก็เริ่มฝึกสติในระหว่างวันให้บ่อยมากขึ้น เพื่อที่พลังงานย่อย ๆ จากสติเหล่านี้จะได้ทำให้พลังงานวัฏฏะลดน้อยลง แล้วผมก็พบว่า การมีสติอยู่กับปัจจุบันทำให้ผมมีความสุขมากกว่าการกลับไปคิดตลอดเวลาเหมือนสมัยก่อน
จากเดิมที่แทบไม่อยากเจอลูกชายตัวเองเพราะกลัวเขาจะขออะไรที่ผมให้ไม่ได้ แต่หลังจากได้ฝึกสติสะสมพลัง (ใจ) ตัวเองมาระยะหนึ่ง ผมก็เริ่มที่จะกล้าเผชิญหน้ากับลูกชายอีกครั้ง หลังจากที่หันหลังหนีปัญหามานาน ผมพยายามพูดคุยกับลูกไปด้วย คุมสติไปด้วย ไม่นำอารมณ์มาร่วมในการสนทนา การกระทบกระทั่งระหว่างเราพ่อ - ลูกจึงลดน้อยลงมาก
เรื่องต่าง ๆ ในสมัยก่อนที่ผมรับไม่ได้ในตัวลูก ตอนนี้ผมก็เริ่มปล่อยวางได้มากขึ้น ลดการวางแผนลง แล้วกลับมาแก้ปัญหาเฉพาะหน้ามากขึ้น หรือไม่ก็วางแผนไปทีละเรื่อง
ลูกชายผมเองก็แปลกใจไม่น้อยที่พ่อดู “แปลกไป”…ใจเย็นขึ้น กดดันเขาน้อยลง บรรยากาศระหว่างเราพ่อ - ลูกจึงดีขึ้นตามไปด้วย
นอกจากการฝึกสติแล้ว ช่วงที่ว่างจากงานผมก็มักจะไปช่วยงานหรือไปร่วมคอร์สปฏิบัติธรรม ซึ่งแต่ละครั้งที่ไปก็มักจะได้คมคิดสะกิดใจ ทำให้ปล่อยวางได้มากขึ้น บางเรื่องเมื่อจำเป็นต้องเกิดก็ให้มันเกิด
เดี๋ยวนี้ผมคิดได้แล้วว่า ทุกอย่างเป็นไปตามเหตุและปัจจัยของมัน เราไม่สามารถจะควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างได้ ถึงแม้คนนั้นจะเป็นลูกชาย “ของเรา” ก็ตาม พอเริ่มทำใจได้ จึงลองปล่อยเขาในสิ่งที่เขาอยากเป็น เมื่อเราให้น้ำหนักในเรื่องเหล่านี้น้อยลงความทุกข์ก็ลดน้อยลงไปด้วย ทั้งผมและภรรยาก็มีความสุขมากขึ้น
ทุกวันนี้ผมยังคงฝึกตัวเองต่อไปเรื่อย ๆ ผมไม่รู้หรอกว่าจะไปได้ไกลแค่ไหนหรือจะต้องทุกข์อีกหรือเปล่า ผมรู้แต่ว่า ณ ตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดแล้ว…
เรื่อง พระอาจารย์นวลจันทร์ กิตติปัญโญ
เรียบเรียง ผั่นพั้น
บทความน่าสนใจ
การเลี้ยงลูกที่ดี ด้วย 4 วิธีเปลี่ยนคุณเป็นคุณพ่อ คุณแม่ในฝัน
วิธีดูแลพ่อแม่สูงวัย 4 ประเภท แค่รัก อาจยังไม่พอ
คุณพ่ออุดม พ่อบิ๊ก D2B ผู้ชายหัวใจใหญ่ ที่มีชีวิตอยู่เพื่อดูแล “กันและกัน”
