เมตตาไม่มีประมาณ
เรื่องเล่า ” เมตตาไม่มีประมาณ ” ต่อไปนี้มาจากพระสงฆ์ชาวจีนรูปหนึ่ง บรรดาลูกศิษย์ลูกหาเรียกขานท่านว่า “มาสเตอร์ซูยุ่น” คำว่า มาสเตอร์นี้ ใช้เรียกอาจารย์ทางพุทธนิกายเซน หมายถึง ผู้นำจิตวิญญาณของลูกศิษย์ หากเทียบกับวัฒนธรรมไทย คงใกล้เคียงคำว่า “หลวงพ่อ” หรือ “หลวงปู่” ที่เรียกขานกันด้วยความเคารพรัก
หลวงปู่ซูยุ่นอายุยืนมาก ท่านเกิดราว พ.ศ. 2383 ตรงกับช่วงสงครามฝิ่นพอดี ท่านผ่านเหตุการณ์ผันผวนนานัปการในช่วงห้าแผ่นดินสุดท้ายของราชวงศ์แมนจู และทันได้เห็นการก่อร่างสร้างตัวของรัฐบาลคอมมิวนิสต์จีน ก่อนมรณภาพใน พ.ศ. 2502 รวมอายุได้ 120 ปีพอดี
พ.ศ. 2494 กองทหารคอมมิวนิสต์ยุคปฏิวัติวัฒนธรรมบุกยึดพระอารามเก่าแก่ที่หลวงปู่ไปบูรณปฏิสังขรณ์ ฝ่ายทหารจับตัวท่านขังไว้หลายวัน โดยไม่มีทั้งน้ำและอาหาร เพราะถือว่าท่านอยู่ในฝ่าย “ขบถ”
ระหว่างสอบสวน ท่านถูกทุบตีอย่างไร้ปราณี การทารุณกรรมครั้งนี้ มีลูกศิษย์ที่อยู่ในเหตุการณ์เล่าไว้อย่างละเอียด ในชีวประวัติของท่าน แต่โหดร้ายเกินกว่าจะเล่าสู่กันฟังได้
การทำร้ายนั้น ทำให้กระดูกซี่โครงหักและเลือดไหลไม่หยุด ท่านอาการสาหัสถึงขั้นปางตาย ต้องไม่ลืมว่าขณะนั้นท่านอายุ 112 ปีแล้ว คนอายุน้อยกว่านี้ ยังยากจะรับมือกับสถานการณ์โหดร้ายอย่างนี้ได้
เมื่อเหตุการณ์คลี่คลาย ท่านได้รับการรักษาพยาบาลในวัด ลูกศิษย์ใกล้ชิดสังเกตว่า แม้จะเจ็บปวดทรมานมาก ท่านก็ยื้อยุดกับความตายจนถึงที่สุด ลูกศิษย์ทนเห็นหลวงปู่ทรมานไม่ได้ จึงขอร้องว่า ถ้าหลวงปู่ไม่ไหวแล้ว ก็ขอให้จากไปอย่างสงบเถิด อย่าได้กังวลต่อภาระที่คั่งค้างเลย ลูกศิษย์ทั้งหลายจะอาสาดูแลงานต่าง ๆ เอง ไม่ว่าจะเป็นการบูรณะอารามหรืออื่น ๆ
หลวงปู่ฟังคำร้องขอแล้วก็ขอบคุณ แต่บอกว่าท่านยังจากไปไม่ได้ ไม่ใช่เพราะห่วงภาระต่าง ๆ แต่ท่านเกรงว่า หากมรณภาพลงในตอนนี้ ผู้ที่ทำร้ายท่านจะได้รับกรรมหนัก เพราะทำร้ายพระสงฆ์จนถึงแก่ชีวิต หากท่านพยายามรักษาตัวให้รอดอีกระยะหนึ่ง แล้วมรณภาพไปด้วยเหตุอื่น กรรมของคนเหล่านั้นจะเบาบางลง
หลวงปู่ซูยุ่นฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บครั้งนั้น และมีชีวิตยืนยาวต่อมาอีกแปดปี ก่อนจะล้มป่วยลง และมรณภาพอย่างสงบในช่วงบ่ายของวันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2502
เรื่องที่เล่านี้อาจทำให้หลายคนน้ำตาซึม แต่เชื่อว่าเป็นน้ำตาแห่งปีติที่ได้รับรู้ความยิ่งใหญ่ในหัวใจมนุษย์
ที่มา คอลัมน์ MY SECRET นิตยสาร Secret
เรื่อง ปิยสีโลภิกขุ
บทความน่าสนใจ
ปาฏิหาริย์จากการสวดมนต์ เติมเต็มความสุขของลมหายใจสุดท้าย
หลวงพ่อแสดงละคร…เรื่องเล่ายิ้มๆ ของหลวงพ่อชา สุภัทโท
“หนูกับลูกประคำ” อานิสงส์ของการ แผ่เมตตา เรื่องเล่าจากหลวงพ่อจรัญ
