เราทุกคนย่อมมีก้อนอิฐที่ดีจนไม่มีที่ติ บทความธรรมะสอนใจ จากท่าน ว.วชิรเมธี
วันที่ 5 - 7 พฤษภาคม 2555 ผู้เขียนพำนักและปฏิบัติศาสนกิจอยู่ ณ สำนักธรรมโลกา (เมืองเพิร์ท ประเทศออสเตรเลีย)ของท่านอาจารย์พรหมวังโส พระฝรั่งศิษย์อาวุโสคนสำคัญคนหนึ่งของหลวงพ่อชา สุภัทโท แห่งวัดหนองป่าพง บทความธรรมะสอนใจ
พอเจอกัน ท่านก็นำหนังสือยอดฮิตของท่านมาให้อ่าน ซึ่งหนังสือเล่มนี้แปลเป็นไทยแล้วในชื่อ ชวนม่วนชื่น ผู้เขียนไม่รอช้ารีบหยิบมาอ่านทันควัน อ่านแล้วก็บรรลุธรรมน้อยๆ ตั้งแต่เรื่องแรกเลยทีเดียว ลองมาดูกันหน่อยว่าเรื่องเล็กๆ ต่อไปนี้ทำให้ผู้เขียนเกิดอาการ “ซาโตริ” ได้อย่างไร
“หลังจากการซื้อที่ดินเพื่อสร้างวัดเมื่อ พ.ศ. 2526 นั้น เราก็หมดตัวและเป็นหนี้โดยที่ยังไม่มีสิ่งปลูกสร้างใดๆ แม้แต่เพิงที่อาศัยได้บนที่ดินผืนนั้น ในช่วงสองสามอาทิตย์แรก เราต้องอาศัยนอนอยู่บนบานประตูเก่าๆ ที่ซื้อมาถูกๆ จากคนขายของเก่า เราหนุนบานประตูเก่าๆ นั้นให้สูงขึ้นจากพื้นดินด้วยก้อนอิฐ(เราไม่มีแม้แต่เบาะนอน นั่นก็เป็นของแน่อยู่แล้ว เพราะว่าเราเป็นพระป่านี่)
ท่านเจ้าอาวาสได้บานประตูที่ดีที่สุด เป็นบานประตูเรียบๆส่วนบานประตูของอาตมาเป็นชนิดที่มีบัว แถมยังมีรูขนาดใหญ่พอควรอยู่ตรงกลางบริเวณที่เคยติดลูกบิด โชคดีนะที่เขาถอดลูกบิดออกไปแล้ว แต่เจ้ารูนี่ก็ยังคงอยู่เกือบจะกลางเตียงประตูของอาตมาทีเดียว อาตมาเคยพูดตลกๆ ว่า อาตมาไม่ต้องลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำหรอกนะ! ความจริงที่แสนหนาวก็คือว่า ลมสามารถพัดกรูผ่านเจ้ารูนี่มาถึงตัวอาตมา ทำให้อาตมาไม่ค่อยได้นอนในช่วงค่ำคืนเหล่านั้น
พวกเราเป็นพระจนๆ ที่ต้องการอาคารที่พักอาศัย แต่ไม่มีกำลังทรัพย์พอที่จะจ้างช่างก่อสร้างได้ แค่ค่าวัสดุต่างๆ ก็แพงเกินพอแล้ว อาตมาจึงต้องเรียนรู้ว่าเขาทำงานก่อสร้างกันอย่างไร เตรียมฐานรากอย่างไร ตลอดจนถึงการผสมคอนกรีต การก่ออิฐ การตั้งหลังคา งานประปา และทุกๆ อย่าง
ก่อนจะบวช อาตมา เคยเป็นนักฟิสิกส์ทฤษฎี และเป็นครูโรงเรียนมัธยมผู้ไม่เคยคุ้น กับการใช้แรงงานด้วยมือทั้งสองนี้ เพียงไม่กี่ปีอาตมากลายเป็นช่างก่อสร้างที่มีฝีมือไม่เบา ขนาดที่จะสามารถเรียกคณะทำงานของอาตมาได้ว่าบริษัทพุทธก่อสร้าง (BBC - Buddhist BuildingCompany) แต่ขณะที่เริ่มต้นนั้น มันช่างเป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญเอามากๆ
การก่ออิฐอาจจะดูเป็นเรื่องง่ายๆ เพียงแค่โปะปูนลงไปแล้ววางก้อนอิฐ แตะด้านนี้ทีด้านนั้นทีให้เข้าที่ ตอนอาตมาเริ่มก่ออิฐใหม่ๆ อาตมาแตะกดมุมหนึ่งลงเพื่อให้ได้ระดับ อีกมุมหนึ่งกลับยกขึ้น พออาตมากดด้านที่ยกขึ้นนั้นให้ลงมา อิฐก็เริ่มแตกแถวแตกแนว หลังจากที่อาตมาดันมันให้กลับเข้าที่มุมแรกก็เริ่มสูงเกินไปอีกแล้ว โยมลองทำดูสิ!
เพราะอาตมาเป็นพระ อาตมาจึงมีความอดทนและมีเวลาที่จะทำงานได้โดยไม่จำกัด อาตมาจึงทำงานอย่างประณีตที่สุด โดยไม่สนว่าจะต้องใช้เวลายาวนานเท่าใด เพื่อให้มั่นใจได้ว่าอิฐทุกๆ ก้อนจะถูกวางไว้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด ในที่สุดการก่อกำแพงอิฐแผงแรกของอาตมาก็สำเร็จลง อาตมาก้าวถอยออกมายืนชื่นชมผลงาน ในชั่วขณะนั้นแหละที่อาตมาสังเกตเห็น…โอย!…อาตมาก่ออิฐพลาดไปสองก้อน อิฐก้อนอื่นๆ เป็นแถวเป็นแนวสวยงาม มีแต่เจ้าอิฐสองก้อนนี่แหละที่เอียงๆ ทำมุมกับแนวอิฐก้อนอื่นๆ มันดูแย่มากๆ เลย มันทำให้กำแพงทั้งแผงดูไม่ดีเลย
กดเลข 2 ด้านล่างเพื่ออ่านหน้าถัดไป
