หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ

ปาฏิหาริย์พระธุดงค์ | หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ บิณฑบาตโปรดผี

ปาฏิหาริย์พระธุดงค์ | หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ บิณฑบาตโปรดผี

เมื่อครั้งที่ หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ บวชเป็นพระภิกษุได้ไม่กี่พรรษา ท่านธุดงค์ไปในประเทศลาว แม้ไม่เคยไปเยือนที่นั่นมาก่อน แต่ท่านก็ไม่ได้รู้สึกปริวิตกแม้แต่น้อย

สมัยนั้นพื้นที่ส่วนใหญ่ในประเทศลาวยังเป็นป่าเขา ความเจริญมีอยู่ในเมืองใหญ่อย่างนครเวียงจันทน์ ชาวลาวดำเนินชีวิตอย่างเรียบง่าย มีอาชีพทำนาทำไร่แค่พอกินพอใช้ไปวัน ๆ เท่านั้น เมื่อหลวงพ่อคูณออกจาริกธุดงค์ไปเรื่อย ๆ หากพบหมู่บ้านก็พอมีชาวบ้านมาตักบาตรบ้าง หากไม่พบก็เท่ากับงดฉันไปโดยปริยาย

วันหนึ่งท่านธุดงค์ไปไม่ไกลจากเมืองผาเลนนัก บริเวณนั้นมีทิวเขาโอบล้อมทอดตัวสลับซับซ้อนอยู่ด้านหนึ่ง เมื่อหลวงพ่อคูณธุดงค์ผ่านเชิงเขาขนาดย่อมก็พบถ้ำแห่งหนึ่งดูเงียบสงัดเหมาะแก่การปักกลด อีกทั้งยังมีธารน้ำในถ้ำซึ่งสามารถอาศัยเป็นน้ำสรงน้ำดื่มได้สะดวก

บริเวณตีนเขามีบ้านอยู่หลายหลังคาเรืือน ชาวบ้านซึ่งมีความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาอยู่เป็นทุนเดิม จึงพากันขึ้นเขามานมัสการท่าน พร้อมกับนิมนต์ให้ท่านบำเพ็ญเพียรอยู่ในถ้ำนาน ๆ เพื่อที่พวกตนจะได้มีโอกาสทำบุญใส่บาตร เพราะไม่มีพระสงฆ์ผ่านแถวนี้มานานแล้ว หลวงพ่อจึงรับนิมนต์ ชาวบ้านต่างดีใจกันถ้วนหน้า และกล่าวย้ำแก่ท่านว่า พวกเขาจะเตรียมของไว้ใส่บาตรทุกเช้า

รุ่งเช้าหลวงพ่อคูณออกบิณฑบาตแต่เช้า บนเขามีหมอกลงจัด ทำให้บรรยากาศขมุกขมัว มองเห็นแต่เพียงในระยะใกล้เท่านั้น เมื่อหลวงพ่อเดินลงไปยังตีนเขาก็พบทางแยก ท่านจำไม่ได้ว่าหมู่บ้านไปทางไหน แต่ตัดสินใจเลี้ยวไปทางซ้าย

หลังจากเดินไปได้ครู่ใหญ่ หมอกค่อย ๆ จางลง เริ่มเห็นสภาพแวดล้อมชัดเจนขึ้น ทำให้เห็นซากปรักหักพังของอาคารสถานและกำแพงอยู่ทั่วบริเวณ หลวงพ่อคูณรู้สึกแปลกใจ เพราะจำได้ว่าหมู่บ้านที่เคยผ่านก่อนจะไปธุดงค์บนเขาไม่มีซากอิฐกำแพงเก่าเช่นนี้ แต่เมื่อมองเห็นชาวบ้านชายหญิงหลายคนยืนถือขันข้าวและถาดใส่อาหารรอใส่บาตรอยู่อย่างเงียบ ๆ ท่านจึงเดินเข้าไปด้วยกิริยาอันสำรวม

ระหว่างรับบาตรหลวงพ่อคูณอดสงสัยไม่ได้ว่าชาวบ้านเงียบเชียบกันเหลือเกิน เพราะไม่มีใครพูดคุยหรือทักทายกันตามวิสัยชาวบ้านทั่วไป บรรยากาศจึงดูสงัดวังเวง แต่หลวงพ่อไม่ได้สนใจนักเพราะมุ่งมั่นในวัตรปฏิบัติแห่งการธุดงค์เท่านั้น

หลังฉันอาหารเสร็จแล้วท่านนำเศษอาหารเหลือมากองไว้บนก้อนหินเพื่อให้ทานแก่สัตว์เล็กสัตว์น้อย เมื่อหลวงพ่อคูณออกไปสรงน้ำที่ลำธารก็รู้สึกแปลกใจที่ไม่มีสัตว์มากินเศษอาหารบนก้อนหินเลย แม้แต่มดสักตัวก็ไม่ได้มาตอม แต่พอวันรุ่งขึ้นปรากฏว่าเศษอาหารหายไปหมดราวกับมันไม่เคยปรากฏอยู่ตรงนั้นมาก่อนเลย

หลวงพ่อคูณปฏิบัติสมณธรรมอยู่ที่ถ้ำผาเลนได้ 3 – 4 วัน ชาวบ้านหมู่บ้านตีนเขาพากันขึ้นมาหาหลวงพ่อถึงถ้ำและถามว่า ทำไมท่านไม่เคยลงไปบิณฑบาตที่หมู่บ้านเลยสักครั้ง ทั้ง ๆ ที่รับนิมนต์ไว้แล้ว หลวงพ่อคูณแปลกใจ เพราะท่านลงไปบิณฑบาตทุกเช้า ทำไมชาวบ้านจึงพูดเช่นนั้น

ชาวบ้านต่างพากันงุนงงสงสัย เพราะทั่วทั้งหมู่บ้านไม่มีใครเห็นหลวงพ่อ ชาวบ้านทำอาหารเก้อมาหลายวัน จะว่าหลวงพ่อคูณหลงทางไปบิณฑบาตหมู่บ้านอื่นใดอีกก็เป็นไปไม่ได้ เพราะละแวกนั้นมีหมู่บ้านนี้เพียงหมู่บ้านเดียวเท่านั้น

ชาวบ้านสอบถามหลวงพ่อคูณว่าท่านลงจากเขาแล้วไปทิศทางไหน เมื่อหลวงพ่ออธิบายจบ ชาวบ้านก็พูดแทบจะพร้อมกันว่า “หลวงพ่อไปบิณฑบาตกับผีเสียแล้ว” เพราะเส้นทางด้านซ้ายที่หลวงพ่อเดินไปเป็นเมืองร้างเก่าแก่ ไม่มีผู้คนอาศัยแม้แต่คนเดียว แถมไม่มีชาวบ้านคนไหนกล้าเข้าไปที่นั่นด้วย เพราะเคยมีคนเจอภูตผีที่น่ากลัวมาก

หลวงพ่อคูณฟังแล้วหัวเราะหึ ๆ และบอกทุกคนว่า

“เป็นบุญของผีเมืองร้างที่ได้ใส่บาตรพระ ซ้ำยังช่วยต่อชีวิตพระไปได้อีกหลายมื้อ จะว่าไปแล้วข้าวปลาอาหารของผีนี่มันก็แซ่บหลายอยู่”

เช้าวันรุ่งขึ้นหลวงพ่อคูณออกบิณฑบาต ท่านตัดสินใจเลี้ยวไปทางซ้ายอีกครั้ง ทว่าคราวนี้กลับไม่มีใครมาคอยใส่บาตรเช่นเดิม หลวงพ่อคูณยืนสงบจิตแล้วแผ่เมตตาให้วิญญาณทั้งหลายที่ยังวนเวียนอยู่ในอาณาบริเวณนั้นเพื่อให้ไปสู่สุคติ แล้วจึงเดินกลับไปยังหมู่บ้านที่ชาวบ้านนิมนต์ท่านไว้

นับเป็นหนึ่งในความเมตตาของท่านที่มีต่อสรรพสัตว์ ซึ่งทำให้ท่านเป็นที่เคารพเลื่อมใสของพุทธศาสนิกชนอย่างกว้างขวาง

 

ที่มา : ปาฏิหาริย์พระธุดงค์ – กองบรรณาธิการนิตยสาร Secret สำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ

Secret Magazine (Thailand)


บทความน่าสนใจ

ข้อธรรมสอนใจจากการออกธุดงค์เจอเสือของ หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

© COPYRIGHT 2024 Amarin Corporations Public Company Limited.