ศิษย์ผู้หลงผิดของ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล
หลวงตาพวง อกิญจโน เป็นศิษย์ที่มีวีรกรรมกับ หลวงปู่ดูลย์ จนเป็นที่กล่าวขานไปทั่ว บ่งบอกถึงความเมตตาที่หลวงปู่ดูลย์มีต่อลูกศิษย์ได้เป็นอย่างดี หลวงตาพวงเป็นภิกษุรูปแรกที่บุกเบิกการปฏิบัติธรรมบนเขาพนมรุ้ง จังหวัดบุรีรัมย์ แต่เนื่องจากท่านเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์เมื่อล่วงเข้าสู่วัยชรา หลวงตาพวงจึงคร่ำเคร่งในการปฏิบัติอย่างหนักด้วยตระหนักว่าตนเหลือเวลาในชีวิตไม่มากนัก ท่านตั้งสัจจะเร่งความเพียรโดยไม่เห็นแก่การพักผ่อนนอนหลับแต่ละนาทีถูกใช้เพื่อการบำเพ็ญภาวนาอย่างไม่ลดละ ผลของการปฏิบัติวิปัสสนาทำให้จิตได้พบกับความสงบ ปีติแผ่ซ่านทั้งกายและจิต ทว่าหลวงตาพวงกลับสำคัญมั่นหมายว่าสภาวะดังกล่าวคือการบรรลุธรรมขั้นอรหัตผล
ความเข้าใจผิดเร่งเร้าให้หลวงตาพวงออกเดินทางจากเขาพนมรุ้งมาหาหลวงปู่ดูลย์ที่จังหวัดสุรินทร์ในคืนนั้นเลยทีเดียว สาเหตุที่หลวงตาพวงอุตส่าห์เดินข้ามจังหวัดอย่างรีบร้อนเพราะท่านต้องการเทศน์โปรดหลวงปู่ดูลย์ผู้เป็นอาจารย์ให้บรรลุธรรมเหมือนตน แม้เดินทางไปถึงในเวลาดึกดื่น ท่านก็มิได้มีความเกรงอกเกรงใจพระเณรที่จำวัดอยู่แต่อย่างใด
” หลวงตาดูลย์ ออกมาเดี๋ยวนี้ พระอรหันต์มาแล้ว “
เสียงร้องเรียกของหลวงตาพวงทำให้หลวงปู่ดูลย์ออกมาพบท่านกลางดึก แต่แทนที่พระลูกศิษย์จะกราบนมัสการพระอาจารย์กลับกลายเป็นว่าหลวงตาพวงทักท้วงให้หลวงปู่ดูลย์ทำความเคารพตนเพราะเข้าใจว่าตนมีสภาวธรรมเหนือว่า ทว่าหลวงปู่ดูลย์กลับวางเฉย ปล่อยให้เหตุการณ์ดำเนินไปโดยไม่ทักท้วงอธิบายใด ๆ
“รู้ไหมว่า เดี๋ยวนี้ผู้สำเร็จอุบัติขึ้นแล้ว ที่มานี่ก็ด้วยเมตตา ต้องการจะมาโปรด ต้องการจะมาชี้แจงแสดงธรรมปฏิบัติให้เข้าใจ ”
เวลานั้นแม้พระเณรที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกใจในพฤติกรรมประหลาดของหลวงตาพวง ท่านเรียกปลุกพระรูปนั้นรูปนี้ขึ้นมาฟังท่านเทศนาประหนึ่งวาาท่านมาโปรด แต่หลวงปู่ดูลย์ยังคงวางเฉย บางครั้งท่านซักถามหลวงตาพวงถึงข้อธรรมต่าง ๆ แต่คำตอบที่ได้กลับเป็นไปอย่างตะกุกตะกัก เล่ากันว่าหลวงตาพวงสร้างความวุ่นวายให้วัดบูรพารามอยู่หลายวัน ไม่ว่าหลวงปู่ดูลย์จะแก้ไขอย่างไร หลวงตาพวงก็ไม่ลดราวาศอก กระทั่งต้องออกอุบายแกล้งยั่วยุให้โกรธ หลวงปู่ดูลย์ออกปากไล่หลวงตาพวงว่า
” เออ ! สัตว์นรก สัตว์นรก ไปเดี๋ยวนี้ ออกจากกุฏิเดี๋ยวนี้ ”
หลวงตาพวงโกรธมาก ถึงขั้นพรวดพราดออกจากวัด แต่อารามรีบร้อนทำให้มือไม้สั่นหยิบของผิด ๆ ถูก ๆ คว้าไต้จุดไฟแล้วถือไปด้วยเข้าใจว่าเป็นกลด
” เออ ! กูจะไปเดี๋ยวนี้ หลวงตาดูลย์ไม่ใช่แม่กู “
หลังจากเกิดโทสะพลุ่งพล่าน หลวงตาพวงรีบออกจากวัดบูรพารามมุ่งหน้าไปยังวัดป่าโยธาประสิทธิ์ ซึ่งมีเจ้าคุณพระเทพสุทธาจารย์ (โชติ คุณสัมปันโน) พำนักอยู่ ทันทีที่ย่างเท้าเข้าสู่บริเวณวัดป่า ความโกรธที่มีต่อหลวงปู่ดูลย์อย่างรุนแรงก็กลับกลายเป็นมีสติสัมปชัญญะกลับคืน เมื่อได้สติทบทวนพฤติกรรมของตนจึงสำนึกผิด และเดินทางกลับมาขอขมาหลวงปู่ดูลย์ในภายหลัง หลวงปู่ดุลย์รับคำขอขมาและเทศน์สอนลูกศิษย์ผู้มีอาวุโสด้วยเมตตาว่า
“สิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านี้ ว่าถึงประโยชน์ก็มีประโยชน์อยู่เหมือนกัน มีส่วนดีอยู่เหมือนกัน คือจะได้เป็นบรรทัดฐาน เป็นเครื่องนำสติ มิได้ตกอยู่สภาวะนี้อีก เป็นแนวทางตรงที่จะได้นำมาประกอบการปฏิบัติให้ดำเนินไปอย่างมั่นคงในแนวทางตรงต่อไป”
หลวงปู่ดูลย์ท่านเป็นครูที่มีความเมตตาและปรารถนาดีต่อ ลูกศิษย์โดยไม่ถือโทษโกรธเคือง ผลจากการเอื้อเฟื้อสั่งสอนทางธรรม ทำให้หลวงตาพวงมีความก้าวหน้าในการปฏิบัติ และเป็นพระสงฆ์รูปสำคัญแห่งเขาพนมรุ้ง จวบจนกระทั่งท่านมรณภาพในเวลาต่อมา
ที่มา : หลวงปู่ดูลย์อริยสงฆ์ผู้เป็นบิดาแห่งการภาวนาจิต สำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ
ภาพ : www.facebook.com/หลวงปู่ดูลย์อตุโล วัดบูรพาราม
บทความน่าสนใจ
เมื่อหลวงปู่ดูลย์เข้าถึงแก่นธรรมแห่งอริยสัจ 4 หรืออริยสัจแห่งจิต
ประวัติหลวงปู่ดูลย์ อตุโล อริยสงฆ์ผู้เป็นบิดาแห่งการภาวนาจิต
อาตมามิได้มีปาฏิหาริย์ เรื่องเล่าจากการธุดงค์ของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล
