ความรักของแม่

True Story of Mom : ความรักของแม่คือปาฏิหาริย์ที่แท้จริง

” วันที่ 3 อาการของลูกหนักมาก เกือบจะจากพวกเราไปแล้ว แต่ทีมหมอช่วยกันกู้เขาขึ้นมา ไม่มีใครบอกเรื่องนี้กับเราเลยในวันนั้น เพราะกลัวเราจะแย่ไปอีกคน แต่พอมารู้ทีหลังก็คิดว่าเขายังอยู่กับเรา เราต้องสู้เพื่อลูกให้เต็มที่ พอมีเวลาก็แวะไปดูลูก วันนี้เขาลืมตาหรือยัง ปากขยับได้หรือยัง ขยับตัวได้หรือยัง

” เวลาไปยืนที่ข้างเตียงลูกเราจะบอกเขาเสมอว่า ‘ให้กลับมาหาพ่อหาแม่นะลูก ไม่ว่าหนูจะกลับมาสภาพไหน พ่อแม่รับได้หมด หนูต้องหาย หนูต้องสู้นะลูก’ หลังจากนั้นเดือนกว่าลูกเริ่มตอบสนองด้วยการกระดิกมือ สามารถจับมือเราได้ เราจะถามเขาว่าถ้าเจ็บให้บีบมือแม่นะ เขาก็จะบีบแสดงว่าเขายังเจ็บแผลอยู่ เราก็จะบอกลูกว่า ‘ต้องสู้นะลูก พ่อกับแม่ยืนอยู่ข้างหนูนะ หนูต้องสู้นะ’

” พออาการดีขึ้นแล้ว แต่ยังเดินไม่ได้ แค่ยืนก็จะล้ม เราก็พาเขากลับมาบ้าน เขายังนอนติดเตียงอยู่ เราพยายามประคองช่วยลูกเดิน แล้วพามาทำกายภาพที่โรงพยาบาล คุณหมอนัดให้มาผ่าตัดใส่เส้นเอ็น เพราะเอ็นขาดหมดทั้งสองข้าง หลังจากนั้นจึงเริ่มเดินได้ แต่ก้าวได้ไม่มาก เลยต้องนั่งรถเข็นไปก่อน

 

ความรักของแม่

 

” ตอนที่ลูกเป็นแบบนี้เราก็คิดนะว่าถ้าลูกต้องนอนติดเตียงต่อไป ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้จะทำอย่างไร เราต้องออกจากบ้านไปทำงานตั้งแต่มืด เลิกงานกลับมาบ้านก็เย็น เลยตัดสินใจซื้อเตียงคนไข้ รถเข็น และอุปกรณ์สำหรับผู้พิการทั้งหมดไว้ที่บ้าน เพราะคิดว่าอย่างไรลูกคงกลับมาเดินไม่ได้อีกแล้ว เพราะขาเขาเละมาก และขาข้างนั้นก็เต็มไปด้วยเหล็กที่ดามไว้ ไม่ต่างจากไก่ที่ถูกไม้เสียบ เราช่วยกันกับสามี คอยจัดเตรียมอาหารไว้ให้ลูกเลย เพราะเขาสามารถลุกนั่งได้บ้าง ตอนนั้นเขายังใส่ถุงขับถ่ายไว้ที่หน้าท้อง พอเที่ยงเราก็จะรีบกลับมาดูลูกที่บ้าน แล้วรีบกลับไปทำงาน เลิกงานก็รีบกลับมาบ้าน และทุกครั้งก่อนออกจากบ้านหรือกลับมาบ้าน สิ่งที่ทำเป็นประจำคือกอดเขา มันเหมือนเป็นการมอบพลังและกำลังใจให้กับเรา เราเติมสิ่งนี้ทุกวัน

” เราให้เขามองดูคนที่แย่กว่าเรา ดูสิ เขายังสู้เลย จากคนที่เดินไม่ได้ กลับมาเดินได้อีกครั้ง ลูกเลยมีแรงบันดาลใจ เขาจึงมีอาการดีขึ้นแล้วเริ่มฝึกเดินอย่างค่อยเป็นค่อยไป หลังเลิกงานเราจะพาลูกเดินจากหน้าบ้านมาในบ้านวันละ 15 นาทีทุกวัน เป็นระยะเวลาปีกว่า ตอนนี้กลับมาเดินได้ ถึงจะไม่เต็มร้อย แต่ก็เป็นปาฏิหาริย์สำหรับเราแล้ว เพราะเกินความคาดหวังของเราแล้ว คุณหมอบอกว่าถ้าลูกเดินไม่ได้ภายใน 2 ปี จะเดินไม่ได้เลยตลอดชีวิต

 

ความรักของแม่

 

” การที่ลูกกลับมาเดินได้อีกครั้ง เชื่อว่ามาจากกำลังใจที่เรามอบให้ และกลุ่มเพื่อนที่ไม่ทอดทิ้งกัน แต่สิ่งที่สำคัญมาก ๆ คือตัวเขาเอง มาจากใจที่เขาอยากสู้ อยากกลับมาช่วยเหลือตัวเองได้อีกครั้ง ไม่อยากเป็นภาระของพ่อแม่อีกแล้ว

” แม้จะกลับมาช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว แต่ก็ยังมีอาการอยู่บ้าง เช่น เดินมากแล้วเท้าข้างที่ประสบอุบัติเหตุจะบวม เราก็ถามว่าจะหยุดงานไหมลูก ลูกบอกว่าไหวครับแม่ เราก็ปลื้มใจแล้วว่าลูกเรายังสู้อยู่

 

เรื่อง : สุนทร งามบุญชื่น

เรียบเรียง : ชนินทร์ ผ่องสวัสดิ์

ภาพ : ฝ่ายภาพ อมรินทร์พริ้นติ้งฯ

สามารถส่งปัญหาธรรม และเรื่องราวดี ๆ สร้างแรงบันดาลใจมาได้ที่ >>> Secret Magazine (Thailand)


บทความน่าสนใจ

รักที่แท้คือการไม่คาดหวัง ตุ๊ก ชนกวนัน รักชีพ

“รักแรก” ของ แอฟ ทักษอร กับผู้ชายที่เป็น “ทุกสิ่งในชีวิต”

จ๊ะจ๋า พริมรตา กับประสบการณ์อาสาสมัครหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ พอ.สว. บนดอยสูง

สู้เพื่อแม่ แพท ณปภา ขอสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด

คุณแม่นักสู้ ไลฟ์สดขายของออนไลน์เพื่อเป็นค่าเลี้ยงดูลูกที่ป่วยเป็นสมองพิการ  

 

© COPYRIGHT 2024 Amarin Corporations Public Company Limited.