พรวรินทร์ นุตราวงศ์ เธอคือพยาบาลผู้รักษาใจด้วยการกอด

ที่มาของเงินใต้ฐานพระ 

“ มีพี่ที่สนิทกันอยู่ที่เชียงใหม่คนหนึ่ง เคยถามเราว่า “แอ้ พี่เจอเต่าตัวหนึ่ง ตัวใหญ่มาก คนที่จับได้จะขายหนึ่งพันบาท แอ้จะปล่อยเต่าไหม เต่าเป็นสัตว์ที่อายุยืนนะ จะได้ช่วยต่ออายุให้สามี” ตอนนั้นเราก็ตัดสินใจเอา พี่คนนี้ก็ออกเงินไปก่อน แล้วยังช่วยเป็นธุระปล่อยเต่าแทนให้อีกด้วย เขาแนะนำให้เราจบเงินแล้วอธิษฐาน และนำเงินจำนวนนี้ไปใส่ไว้ใต้ฐานพระที่บ้าน เมื่อเราเจอกันก็ควักเงินส่วนตัวคืนไป ทำให้เงินจำนวนนั้นยังคงอยู่  เราเลยคิดว่าเงินก้อนนี้จะเก็บไว้เพื่อช่วยเหลือคนไข้

“ จากนั้นพอเรามีรายได้ก็แบ่งเงินส่วนหนึ่งใส่ไว้ใต้ฐานพระเสมอ ทำเป็นประจำจนมีเงินจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ  มีผู้ป่วยอยากกลับบ้านแต่ไม่มีเตียง เราใช้เงินใต้ฐานพระซื้อเตียงให้ พอเงินออกไปก็มีเงินกองใหม่เข้ามาแทน เป็นเช่นนี้เสมอจนกระทั่งตอนนี้ซื้อให้ผู้ป่วยไปแล้ว 20 กว่าเตียง บางรายอยากได้เครื่องช่วยหายใจเราก็ใช้เงินกองนี้ซื้อ ถ้าเขาไม่มีอุปกรณ์เหล่านี้จะกลับบ้านไม่ได้ เลยตัดสินใจซื้อให้เขาไปเลย พอเสียชีวิตญาติค่อยเอามาคืน สามารถนำมาเวียนให้ผู้ป่วยคนต่อไปได้ใช้ ”

ศูนย์วชิรจิตตาภิบาล เยียวยาด้วยหัวใจและธรรมะ

“ ที่จริงก็คิดมานานแล้วว่าอยากมีมุมเงียบไว้สำหรับนั่งคุยกับผู้ป่วย เพราะบางครั้งเป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่อยากให้ใครรู้ บางคนอยากมากอดกับเราเพื่อระบาย แต่เขาเขินอายไม่อยากให้ใครเห็น เลยคิดว่าอยากได้พื้นที่ที่จะทำสิ่งนี้เพื่อผู้ป่วยได้

“ พอเราเกษียณทางโรงพยาบาลจ้างให้ทำด้านนี้ต่อ จากประสบการณ์เห็นว่าต้องมีห้องเฉพาะจริง ๆ ทางโรงพยาบาลมีห้องกิจกรรมของจิตอาสา เราเลยขอมาใช้ร่วมด้วย แต่เราอยากปรับปรุงให้ห้องน่าทำงาน และสามารถรับรองผู้ป่วยที่เข้ามาพบเราได้ด้วย แต่เราขาดงบปรับปรุงห้อง

“ คุณป้อม-ธัญชนก บุตรจันทร์ อดีตหัวหน้าฝ่ายการพยายบาล   ชวนออกกันออกเงินคนละครึ่ง คุณป้อมมีทุนของกลุ่มจิตอาสาอยู่หนึ่งแสนบาท แล้วของเราอีกหนึ่งแสน เพราะตอนนั้นเรามีเงินใต้ฐานพระอยู่หนึ่งแสนบาทพอดี เมื่อมีทุนสองแสนแล้วแต่ไม่มีคนรับปรับปรุงห้อง ผ่านมา 2-3 เจ้าก็ไม่มีเจ้าไหนสนใจ เพราะจำนวนเงินน้อยเกินไป เลยตัดสินโทรหาคุณตาม-ตามต่อ เลิศไพศาล หลานชายที่เรียนจบสถาปัตยกรรมศาสตร์ เขาพาเพื่อนที่อยากช่วยมา 3-4 คน เด็ก ๆ น่ารักมากช่วยกัน รื้อฝ้าลงมาทาสีใหม่ และทาสีผนังห้องกันเองทั้งหมด หลานชายดูแลเรื่องเฟอร์นิเจอร์ให้ จนสำเร็จออกมาเป็นศูนย์วชิรจิตตาพยาบาลอย่างทุกวันนี้

“ เมื่อห้องปรับปรุงเรียบร้อยแล้ว ยังขาดผ้าม่าน ถ้าไม่มีผ้าม่านคงแย่ เพราะห้องนี้เป็นจุดที่แดดส่องถึงตลอดเวลา จึงร้อนมาก ๆ เลยโทรถามเพื่อน ขอซื้อผ้าม่านที่สามารถกันแดดได้และราคาไม่สูงมาก เพื่อนบอกว่าถ้าแดดร้อนแบบนี้ผ้าม่านเอาไม่อยู่ ต้องเป็นม่านม้วนกันแดด เราคิดว่าราคาน่าจะสูงแน่ ๆ แต่เพื่อนกลับขายให้โดยไม่คิดกำไร เราได้ผ้าม่านชนิดที่กันแดดได้ดีมาจึงช่วยให้ห้องนี้เย็นขึ้น

“ ลูกสาวของผู้ป่วยที่เราเคยดูแลคุณแม่ของเขาจนถึงวาระสุดท้ายมาพบเรา และถามว่ามีอะไรให้ช่วยเหลือให้บอก เพราะอยากบริจาคเงินให้ไว้ทำการกุศล เราก็เลยบอกเขาว่า ตอนนี้เราปรับปรุงห้องเพื่อเป็นสถานที่สำหรับให้คำปรึกษาแก่ผู้ป่วยไปในมูลค่าสองแสนบาท เขายินดีบริจาคให้เราตามจำนวนนั้น เราและคุณป้อมเลยได้ทุนคืน คุณป้อมเอาเงินคืนมูลนิธิ (จิตอาสา) เราเอาเงินส่วนของเราไปเข้าบัญชีใต้ฐานพระเพื่อช่วยเหลือคนอื่นต่อไป เหตุการณ์นี้ทำให้เชื่อแล้วว่า ยิ่งให้ยิ่งได้ เป็นเรื่องจริง

“ ศูนย์แห่งนี้นอกจากจะใช้เป็นสถานที่สำหรับปลดทุกข์ในใจของผู้ป่วยแล้ว เรายังมีคลินิกธรรมะรักษาใจ โดยมีกลุ่มพระอาจารย์คิลานธรรม มานั่งสนทนาและให้คำปรึกษาแก่ผู้ป่วยอีกด้วย ”

คลิกเลข 4 ด้านล่าง เพื่ออ่านหน้าถัดไป >>>