ขณะนั้นเราไม่สามารถหาหลักทรัพย์อะไรมาขอยื่นประกันตัวได้ ผมจึงตัดสินใจบอกให้ลูก ๆ และภรรยากลับบ้านไปก่อน หลังจากที่ภรรยาของผมและลูก ๆ เดินจากไป ผมเองแทบใจสลาย ทั้งสับสนและเครียด หลังจากนั้นผมก็เข้าสู่กระบวนการยุติธรรม และศาลได้ลงโทษผมตามประมวลกฎหมายมาตราที่ผมกระทําผิด ผมจึงถูกส่งเข้าเรือนจําในเวลาต่อมา
ในช่วงระยะเวลา 1-3 เดือนแรกที่อยู่ในเรือนจํา ผมยังไม่สามารถปรับใจให้ชินกับสภาพความเป็นอยู่ได้ ผมคิดมากและสับสนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่กับผู้คนมากมายหลากหลาย ผิดแผกแตกต่างไปจากสังคมปกติที่ผมเคยอยู่ ผมเริ่มไม่สบาย กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เครียดมาก และแอบร้องไห้คิดถึงลูกทุกคนจนถึงขนาดคิดฆ่าตัวตาย แต่พอเวลาผ่านไป…เวลาเป็นตัวช่วยเยียวยาได้เป็นอย่างดี บวกกับกําลังใจจากพ่อแม่ ภรรยา และลูก ๆ ของผมที่ไม่เคยทอดทิ้งผมเลยจนทุกวันนี้
มีจดหมายจากภรรยาและลูก ๆ ของผมฉบับหนึ่งที่ทําให้ผมมีกําลังใจ ลูกสาวผมเขียนจดหมายแทรกมาในจดหมายของภรรยาผม เขาเขียนมาบอกว่า “หนูคิดถึงป๊ามากที่สุด และหนูเป็นลูกป๊า หนูต้องสู้ ๆ”
ขณะที่อ่านน้ำตาของผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ข้อความนี้ทําให้ผมมีกําลังใจมาตลอดจนถึงทุกวันนี้ ทําให้ผมต้องปรับแนวคิดใหม่ เพื่อผมจะได้กลับไปหาลูกและภรรยาที่รอผมอยู่
ในเรือนจํามีห้องสมุดและชมรมพระพุทธศาสนา ผมจึงขอสมัครเข้าชมรม และเริ่มค้นหาหนังสือธรรมะในห้องสมุดและได้พบบทสวดมนต์ของ หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม ท่านสอนให้ท่องบทสวดอิติปิโสเท่ากับอายุของตัวเอง และแผ่เมตตา จะทําให้เรามีกําลังใจและขอสิ่งใดก็จะสมดั่งปรารถนา ผมจึงหาทางออกโดยปฏิบัติทุกวันโดยเริ่มสวดก่อนนอนและช่วงตีห้าทุกวัน
ในการสวดผมจะต้องนับจํานวนไปด้วย จึงทําให้ผมใจจดใจจ่ออยู่กับบทสวดนั้นโดยจิตใจไม่วอกแวก และทําให้ผมรู้สึกสบายใจหายเครียด ภรรยาและลูก ๆ ของผมดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงแรงอธิษฐาน ตัวผมเองทุกวันนี้ต้องสร้างความหวังให้ตัวเองเพื่อจะได้ออกไปใช้ชีวิตกับครอบครัว หากไม่มีลูก ๆ สองคนนี้ผมก็คงจะหาบทสรุปให้ชีวิตไม่ได้ ต้องขอขอบใจลูก ๆ ของผมที่ทําให้ผมอยู่มาได้
หากจะเปรียบ ลูกคนแรกของผมคงเปรียบเหมือนเป็น “สติ” อีกคนเปรียบเหมือน “ปัญญา” ส่วนภรรยาผมคืออาหารเสริมที่คอยเติมเต็ม
ผมเองยังคงใช้ชีวิตอยู่ในเรือนจํา รอคอยวันพ้นโทษอย่างมีกําลังใจและความหวัง ผมยังรอคอยและยังคงรักษาสัญญากับลูก ๆ และภรรยาว่าจะกลับไปหาพวกเขาและเริ่มต้นกันใหม่ เราต้องรอคอยโดยใช้สติและไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร ผมตั้งใจว่าจะเป็น “ผู้ให้” เมื่อวันนั้นมาถึง เราสัญญากันไว้ว่า ถ้ามีปัญหา ต่อจากนี้ไปเราจะไม่หนีปัญหา เพราะเรามีประสบการณ์และแนวคิดที่ดีแล้ว
วันนี้และวันต่อ ๆ ไปเราจะสู้ไปพร้อม ๆ กัน
ขอบคุณ คุณพ่อคุณแม่ที่เดินตากฝนมาเยี่ยมผม
ขอบคุณ ภรรยาและลูก ๆ พร้อมอาก๋ง อาโผล่ หลิน โก้ ตี้ นงค์ ที่คอยเป็นกําลังเสริมและเติมเต็ม
ขอบคุณ เจ้าทุกข์ของผมที่ให้ทั้งบทเรียนและประสบการณ์ที่ผมจะไม่ลืม และขออโหสิกรรมให้กันและกัน
เรื่องจริงจากเรือนจำ
ที่มา นิตยสาร Secret
เรื่อง ศิโรดล
บทความน่าสนใจ
True Story : จุดจบของ ผู้หญิงหลายใจ ผลกรรมที่ทำไว้กับผู้ชายหลายคน
