“ ทํางานไปเพื่ออะไร ” บทเรียนจากลูกชายปู่จิโร่
ฉันถามเขาต่อว่า ทํางานไปเพื่ออะไร คุณทาคาชิตอบสั้น ๆ ว่า “ผมอยากเห็นใบหน้าคนยิ้มมีความสุข เมื่อได้รับประทานของอร่อย ๆ ครับ
13
เป็นระยะเวลาเกือบ 1 ชั่วโมงเต็มที่ร้าน Sukiyabashi Jiro สาขา Roppongi Hills ดิฉันได้ฟังตั้งแต่เรื่องปู่จิโร่ เรื่องการออกแบบร้าน เรื่องการมาเยือนของ Robuchon เชฟฝรั่งเศสระดับโลกและ สันติภาพโลก คุยกันไปไกลมาก
0
ครั้งนี้ดิฉันไปรับประทานคนเดียว คุณทาคาชิปั้นซูชิไป คุยกับแขกไปอย่างคล่องแคล่วกะจังหวะพอให้ดิฉันคุ้นกับบรรยากาศรอบ ๆ เขาค่อยหันมาถามดิฉันง่าย ๆ ว่า “มาจากไหนครับ” ถ้าเป็นคนญี่ปุ่น คงตอบชื่อเมือง แต่ดิฉันก็ตอบตรง ๆ ไปว่า “ประเทศไทยค่ะ”
1
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คุณทาคาชิก็ตอบ “สวัสดีครับ” เป็นภาษาไทยกลับมาได้ทันที แขกคนอื่น ๆ มีคู่รักฝรั่งเศสหนึ่งคู่ คู่รักญี่ปุ่นหนึ่งคู่ และดิฉัน คุณทาคาชิอธิบายซูชิแต่ละหน้าให้คู่รักฝรั่งเศสฟังเป็นภาษาอังกฤษได้อย่าง “คล่องแคล่ว”
2
แกหันมาบอกแขกญี่ปุ่นและดิฉันว่า แกเพิ่งหัดท่องประโยคเหล่านี้เมื่อสามปีก่อนนี้เอง เพราะนับวันแขกต่างชาติยิ่งมากขึ้น แกอยากสื่อสารให้ได้ เลยถามศัพท์จากแขกบ้าง ให้เด็ก ๆ ในร้านสอนประโยคต่าง ๆ บ้าง สามปีได้ขนาดนี้ ไม่ธรรมดาค่ะ
4
นอกจากพูดภาษาอังกฤษได้แล้ว คุณทาคาชิยังจําศัพท์ภาษาจีนง่าย ๆ เช่น “จิ้ม/ ไม่ต้องจิ้มโชยุ” ได้ด้วย และสามารถกล่าวคําทักทายได้ 40 ภาษาทั่วโลก
5
นั่นเป็นครั้งแรกที่ดิฉันหวนนึกถึงคําว่า “โอโมเตนาชิ” หรือจิตวิญญาณการให้บริการแบบญี่ปุ่น แทนที่คุณทาคาชิจะตั้งใจทําซูชิเพียงอย่างเดียว แกก็อุตส่าห์ท่องภาษาต่างประเทศต่าง ๆ เพื่อให้แขกประทับใจและมีความสุขกับซูชิ สําหรับคนวัย 50 การจําศัพท์ใหม่ ๆ 40 ภาษานั้นไม่ใช่ เรื่องง่าย ๆ เลย
6
“ผมเคยไปต่างประเทศแค่ครั้งเดียวเมื่อ 25 ปีที่แล้ว ตอนฮันนีมูน ส่วนพ่อจนบัดนี้อายุ 92 แล้ว ยังไม่เคยก้าวเท้าออกนอกญี่ปุ่นเลย” คุณทาคาชิเล่าให้พวกเราฟังสองพ่อลูกทํางานกันตลอด
7
“พ่อผมจนบัดนี้ก็ยังทํางานวันละ 14 ชั่วโมง” พวกเขามีทางเลือกที่จะขยายสาขาให้มากกว่านี้ นั่งเก็บเงินสบายๆ แต่ปู่จิโร่ก็ยังยืนยันที่จะยืนหน้าเคาน์เตอร์เพื่อปั้นซูชิ
8
“พ่อไม่ขยายสาขา ท่านยังอยากปั้นซูชิที่ดีที่สุดให้ลูกค้า มีคนอุตส่าห์นั่งเครื่องบินเดินทางมาจากแดนไกล บางคนมาจากบราซิล นั่งเครื่องบินมา 30 กว่าชั่วโมงเพื่อมาหาเขา พ่อไม่อยากให้แขกผิดหวัง”
9
ฉันถามเขาต่อว่า ทํางานไปเพื่ออะไรกัน คุณทาคาชิตอบสั้น ๆ ว่า “ผมอยากเห็นใบหน้าคนยิ้มมีความสุข เมื่อได้รับประทานของอร่อย ๆ ครับ โดยปรกติเวลาลูกค้าจ่ายเงินร้านค้าทางร้านต้องเป็นฝ่ายกล่าวคําขอบคุณใช่ไหมครับ แต่ที่นี่ลูกค้าเป็นคนขอบคุณเรา ขอบคุณแล้วขอบคุณอีก ทั้ง ๆ ที่ลูกค้ามอบเงินให้เราแท้ ๆ มันมีความสุขมากนะครับ เวลาทําอะไรแล้วมีคนมาขอบคุณเรา”
10
“ความสุขแบบนี้เงินซื้อไม่ได้นะคะ”
“ครับ ซื้อไม่ได้…ซื้อไม่ได้”
ยิ้มและตอบรับคําดิฉันอย่างหนักแน่น
11
หลังรับประทานอาหารเสร็จ ดิฉันขอคุณทาคาชิถ่ายรูป แกพามายืนตรงเคาน์เตอร์เพื่อให้เห็นชื่อร้านชัด ๆ แถมหันมาถามดิฉันว่า โพสท่าอะไรดี แล้วแกก็ตอบเองว่าท่าไหว้ก็แล้วกัน (คุณลุงรู้และจําได้อย่างไรคะว่าคนไทยชอบไหว้)
0
12
เลยได้ภาพนี้มาเป็นที่ระลึกมาค่ะ ^___^
13
O-mo-te-na-sh จิตวิญญาณการให้บริการของญี่ปุ่นระดับสุดยอดเป็นแบบนี้นี่เอง
15
ที่มา : นิตยสาร Secret ฉบับที่ 226
ผู้เขียน/แต่ง : เกตุวดี Marumura
บทความน่าสนใจ
