กฎข้อที่ 4 วิตามินและแร่ธาตุรวมกันเราอยู่ ต้านกันเราแย่ วิตามินหรือแร่ธาตุบางตัวมีปฏิกิริยาระหว่างกัน บางตัวส่งเสริมกัน บางตัวต้านฤทธิ์กัน
เช่น ธาตุเหล็กในธัญพืชดูดซึมไม่ดีเพราะไฟเตตขัดขวาง ไฟเตต (phytate) พบมากในธัญพืชไม่ขัดสี เช่น ข้าวกล้อง จะจับกับธาตุเหล็กไว้ เมื่อเรารับประทานข้าวลงสู่ทางเดินอาหาร ร่างกายเราไม่สามารถย่อยไฟเตตได้ จึงไม่สามารถปลดปล่อยธาตุเหล็กออกมากให้เราดูดซึมไปใช้งานได้ อันนี้จะตรงข้ามกับธาตุเหล็กในเนื้อสัตว์ซึ่งอยู่ในรูปของ heme ที่ช่วยให้ลำไส้ดูดซึมธาตุเหล็กไปใช้งานได้ดีขึ้น ดังนั้นธาตุเหล็กในพืชจึงดูดซึมได้น้อยกว่าในเนื้อสัตว์
อย่างไรก็ตาม มีงานวิจัยสรุปว่า สารจากเนื้อสัตว์ (meat factor) และวิตามินซี จะช่วยในการดูดซึมธาตุเหล็กจากพืชได้ โดยวิตามินซีจะช่วยให้ธาตุเหล็กเปลี่ยนรูป จึงหลุดออกมาจากไฟเตตและดูดซึมได้ ในขณะที่สารจากเนื้อสัตว์จะเข้าแย่งธาตุเหล็กออกจากไฟเตตและพาเข้าสู่เซลล์ผนังลำไส้จนดูดซึมได้
ไขมันจะช่วยดูดซึมวิตามินเอ ดี อี เค ดังนั้นหากจะกินแครอตให้ได้เบต้าแคโรทีนมากที่สุดเพื่อนำไปสร้างวิตามินเอ ควรรับประทานสดเป็นสลัดกับน้ำสลัดที่ทำจากน้ำมันมะกอกหรือน้ำมันงา เช่น น้ำสลัดบัลซามิก หรือน้ำสลัดซีอิ๊วญี่ปุ่น เป็นต้น
กฎข้อที่ 5 กินอาหารไขมันต่ำ ไว้ก่อน
เช่น นมไขมันต่ำ เนื้อสัตว์ไม่ติดมัน เช่น อกไก่ เนื้อสันใน เพราะยิ่งติดมัน เวลาย่างหรือทอดยิ่งมีสารก่อมะเร็งมาก น้ำมันพืชที่มีกรดไขมันไม่อิ่มตัว เช่น น้ำมันรำข้าว น้ำมันถั่วเหลือง น้ำมันคาโนลา น้ำมันดอกคำฝอย เป็นต้น
กฎข้อที่ 6 อย่ากินอะไรซ้ำ เจ้าเดิมๆ
นอกจากจะน่าเบื่อแล้ว ยังอาจสะสมสารพิษโดยไม่รู้ตัว เพราะเราไม่อาจแน่ใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าร้านใดปลอดสารพิษ ดังนั้นการไม่รับประทานอะไรซ้ำๆ น่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุด
กฎข้อที่ 7 ทำอาหารรับประทานเองที่บ้านบ่อยๆ
ด้วยสังคมไทยปัจจุบัน คนส่วนใหญ่นิยมซื้ออาหารสำเร็จรูปหรืออาหารตามสั่ง ซึ่งเราไม่ทราบว่าพ่อค้าแม่ค้าใช้วัตถุดิบสะอาดหรือเปล่า วิธีปรุงถูกสุขอนามัยหรือไม่ ดังนั้นถ้าเป็นไปได้พยายามทำอาหารรับประทานเอง โดยเลือกวัตถุดิบที่ใหม่ สะอาด มีประโยชน์ ปรุงสุก แต่ไม่เกรียมจนเกินไป และเลือกอาหารให้หลากหลายก็จะดีที่สุด
