ปัจจัยส่งเสริมการเกิดแผลเป็น
เป็นคำตอบว่า ทำไมบางคนจึงเป็นแผลเป็น แต่บางคนไม่เป็น ส่วนความเชื่อว่าแผลเป็นเกิดจากการกินอาหาร เช่น ไข่ พบว่าไม่เป็นความจริง
ปัจจุบันพบปัจจัยส่งเสริมการเกิดแผลเป็นดังนี้ค่ะ
1. พันธุกรรม
พบว่าแผลเป็นชนิดคีลอยด์เกี่ยวข้องกับเชื้อชาติเผ่าพันธุ์ และครอบครัว โดยมีการถ่ายทอดผ่านยีนเด่น (Autosomal dominant) ส่วนแผลเป็นธรรมดาไม่เกี่ยวข้องกับพันธุกรรม
2. ผิวหนังที่ตึง
การผ่าตัด หรือได้รับบาดเจ็บ ในบริเวณที่ผิวหนังตึงมากจะเกิดแผลเป็นได้สูงกว่าบริเวณที่ผิวหนังหย่อน เพราะมีการสร้างสารสมานแผลมากกว่า เช่น ผ่าตัดเป็นเส้นตรงบริเวณหน้าท้อง จะมีโอกาสเป็นแผลเป็นมากกว่าผ่าตัดในลักษณะขวางบริเวณหน้าท้องส่วนล่าง เป็นต้น
3. บริเวณที่เคลื่อนไหว
แผลเป็นมักเกิดขึ้นบริเวณที่มีการเคลื่อนไหวบ่อยๆ ดังนั้นการใช้วัสดุหรืออุปกรณ์ที่กดแผลหลังผ่าตัดจะช่วยลดการเกิดแผลเป็น เช่น การใช้ผ้ายืดรัด ใช้พลาสเตอร์พิเศษติดแผล ใช้ซิลิโคนติดแผลเชื่อว่าเพราะอุปกรณ์ดังกล่าวกดการสร้างเส้นเลือดใหม่ๆ จึงช่วยลดการสร้างสารสมานแผลได้
4. ผิวแห้ง
เชื่อว่าผิวที่ชุ่มชื้นยืดหยุ่นจะช่วยป้องกันการเกิดแผลเป็นได้
5. เป็นกลุ่มโรคที่มีความผิดปกติในการสร้างสารสมานแผล
แม้มีแผลเล็กๆ น้อยๆ เช่น กลุ่มอาการรูบินสไตน์ (Rubinstein-Taybi syndrome) เป็นต้น
อาการของแผลเป็น
อาการที่เด่น คือ นูน แดง คัน เจ็บแผลดึงรั้ง อวัยวะที่เป็นแผลเป็นทำงานลำบากหรือดูไม่สวยงาม
