เริ่มค้นคว้า
สมัยที่เอลเมอร์ แมคคอลลัม เรียนจบใหม่ๆ เขาได้เข้าทำงานเป็นผู้ช่วยอาจารย์ในคณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน งานชิ้นแรกที่เขาได้รับมอบหมายให้ทำก็คือ การค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องอาหาร คณะเกษตรศาสตร์ซึ่งแมคคอลลัมทำงานอยู่ด้วย ต้องการทราบว่าสารเคมีต่างๆ ในอาหารนั้นมีคุณค่าทางอาหารมากน้อยเพียงไร
แมคคอลลัมได้วางแผนการทดลองด้วยการให้อาหารต่างชนิดแก่วัวแต่ละกลุ่ม เขาใช้พืชสามอย่างในการทดลอง คือ ข้าวสาลี ข้าวโอ๊ต และข้าวโพด โดยให้อาหารแต่ละอย่างแก่วัวแต่ละกลุ่ม แล้วเปรียบเทียบว่าวัวแต่ละกลุ่มนั้นมีผลทางร่างกายแต่ต่างกันอย่างไร
แมคคอลลัมรายงานว่า “กลุ่มวัวที่กินข้าวสาลีตัวเล็กและจนหยาบ และทุกตัวตาบอด สังเกตได้จากดวงตามีสีตะกั่ว เวลาเดินสะเปะสะปะ มองไม่เห็นทิศทาง เมื่อวัวกลุ่มนี้ท้องก็จะแท้งลูก และลูกที่แท้งออกมาตัวเล็กมาก
“กลุ่มวัวที่เลี้ยงด้วยข้าวโอ๊ตรูปร่างปกติเมื่อตั้งท้องก็จะคลอดออกมาตัวโตและน้ำหนักปกติ และมีลูกวัวที่คลอดตายไปหนึ่งตัว กลุ่มวัวที่เลี้ยงด้วยข้าวโพดมีสุขภาพดีมาก เมื่อคลอดลูกออกมา ลูกก็จะแข็งแรง และออกวิ่งไปรอบๆ อย่างกระฉบับกระเฉงตั้งแต่วันแรก”
รายงานของแมคคอลลัมเป็นที่เชื่อถือและยอมรับในคณะอาจารย์เกษตรฯ แต่งานใหญ่ซึ่งแมคคอลลัมได้รับมอบหมาย ซึ่งเขาเห็นว่ายากเย็นนักหนาก็คือ แมคคอลลัมจะต้อง “หา” และ “พิสูจน์” ให้ได้ว่า “อะไร” เป็นตัวสำคัญที่ทำให้เกิดความแตกต่างในกลุ่มวัวสามกลุ่มนั้น
“อะไร” ในที่นี้ก็คือ จะต้องหาสารเคมีให้ได้ว่าสารที่มีผลต่อร่างกายของวัวสามกลุ่มนั้น ในข้าวสาลีมีอะไร ข้าวโอ๊ตมีอะไรและข้าวโพดมีอะไร
เมื่อพบแล้วก็จะต้องหาให้ได้ว่า สารนั้นๆ ไปสร้างปฏิกิริยาให้กับร่างกายของวัวกลุ่มต่างๆ อย่างไรด้วย
แมคคอลลัมยอมรับว่าเขามืดแปดด้านในการหาวิธีทดลองและค้นคว้าหาสารเคมีเหล่านั้น เขาทดลองค้นคว้าอยู่หลายปี ได้พบว่าผลงานไม่คืบหน้าไปเลย และยังได้ค้นพบปัญหาสำคัญของการทดลองว่า วัวนั้นอายุยืนยาวเป็นอุปสรรคสำคัญต่อผลสุดท้ายของการทดลอง สรุปสั้นๆ ว่าจะทดลองกับสัตว์ตัวโตๆ และอายุยืนกว่า 2-3 ปีไม่ได้
เขาจึงได้มองหาว่าจะหาสัตว์ที่ไหนที่อายุสั้นๆ และมีสภาพคล้ายคน ทดลองเสาะหาสัตว์มานาน ผลสุดท้ายก็มาลงที่หนูนี่แหละว่าเหมาะที่สุด
เขาได้ทีมทดลองที่ดีมาก และได้ทดลองกับหนูหลายรุ่น ใช้เวลาหลายปี แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ จนกระทั่งในที่สุดในปี 1912 ทดลองและทดสอบมาเป็นเวลา 5 ปี เขาก็ปิ๊ง ค้นพบคำตอบซึ่งกลายเป็นการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการวิทยาศาสตร์ทางอาหาร
ในตอนนั้นเขาให้อาหารแก่กลุ่มหนูทดลองด้วยนม น้ำตาล และสูตรอาหารผสม ซึ่งมีโปรตีน คาร์โบไฮเดรต และไขมัน หนูทุกตัวมีสุขภาพดี
เฉพาะสูตรไขมันนั้น เขาใช้ไข่ผสมกับเนย แต่เมื่อเขาทดลองเปลี่ยนจากไข่ผสมเนยเป็นน้ำมันหมูผสมน้ำมันมะกอกและอาหารอื่นๆ สูตรยังคงเดิม ปรากฏว่าหนูไม่ชอบกินอาหารสูตรไขมันใหม่ และตายในที่สุด
นั่นเป็นการเริ่มต้นของการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ เพราะในสมัยนั้นมีความเชื่อมั่นทั้งทางวิขาการและไม่ใช่วิชาการทั้งนั้นว่า ขึ้นชื่อว่าไขมันหรือน้ำมันทุกชนิดมีคุณภาพเหมือนกันเป็นแบบเดียวกันหมด
แต่แมคคอลลัมได้พบว่าน้ำมันและไขมันแต่ละชนิดนั้นมีสารเคมีไม่เหมือนกัน
แม้จะรู้ว่าน้ำมันมีสารเคมีไม่เหมือนกัน แต่เขาก็ยังหาคำตอบที่กระจ่างชัดไม่ได้ สารตัวไหนทำให้หนูแข็งแรง เขาจึงได้ย้อนกลับไปศึกษาอาหารตัวสำคัญคือเนย เขาแยกได้ “สารสีเหลือง” จากเนย แล้วเอาสารสีเหลืองนั้นไปใส่ในน้ำมันมะกอกให้หนูกิน ปรากฏว่าหนูมีอายุยืนและแข็งแรงดี!
ได้การแล้ว เจ้าสารสีเหลืองนี้เองคือตัวสำคัญ เมื่อเขาเอาสารสีเหลืองตัวนี้ไปผสมกับอาหารชนิดอื่นๆ ซึ่งแต่ก่อนหน้านี้หนูกินอาหารนั้นๆ ก็จะผอมและตาย แต่เมื่อเสารสีเหลืองนั้นใส่เข้าไปในอาหารให้หนูกิน ก็ปรากฏว่าหนูแข็งแรงและอายุยืนทุกตัว
เขาเชื่อว่าเขาได้พบสารเคมีตัวสำคัญที่ได้ค้นคว้าเป็นเวลาหลายปีแล้ว ยังไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อสารนั้นว่าอย่างไร เขาจึงตั้งว่า “สารละลายไขมัน A” หรือ FAT-SOLUBLE A พลางๆ ไปก่อน
ดังกล่าวแล้ว สมัยโน้นไม่มีใครรู้จักวิตามิน คำว่าวิตามินก็ไม่มีปทานุกรม เขาลองคิดดูหลายตลบ จึงตกลงใจว่าใช้ชื่อวิตามิน (VITAMIN) นั่นแหละดีที่สุด
เขาเชื่อว่าสารวิตามินนี้จะต้องถูกค้นพบอีกหลายตัว เขาจึงตั้งชื่อวิตามินที่ค้นพบตัวแรกนี้ว่า VITAMIN A
VITAMIN มาจากคำว่า VITA + AMINE เป็นภาษาละติน VITA แปลว่า LIFE หรือ ชีวิต ส่วน AMINE มาจาก AMINO ACID ซึ่งเป็นการแตกตัวของโปรตีน และใครๆ ในสมัยนั้นเชื่อกันว่าวิตามินที่จะถูกค้นพบต่อไปนั้นจะต้องมาจาก AMINOACID หรือจากโปรตีนทุกตัว
เวอร์เนอร์ แมคคอลลัม จึงกลายเป็นเจ้าพ่อวิตามินไปด้วยประการละฉะนี้
จาก คอลัมน์วิตามิน-วิตามิน นิตยสารชีวจิต ฉบับ 50
บทความน่าสนใจอื่นๆ
วิตามินเพื่อผู้หญิงทุกวัย ทุกสถานะ แข็งแรง อ่อนวัย ห่างไกลโรค
