จูเลีย คาเมรอน ศิลปินนักเขียนที่เป็นครูของศิลปินชื่อดังมากมาย แนะนําให้ลูกศิษย์ของเธอทุกคน ไม่ว่าจะเป็นนักเขียนหรือไม่ได้เป็นนักเขียนให้แบ่งเวลาทุกเช้า
5-10 นาทีเขียนอะไรก็ได้ที่เกิดขึ้นจริงณเวลานั้นๆ ซึ่งเธอเรียกกิจกรรมในตอนเช้านี้ว่ามอร์นิ่งเพจ (Morning Page)
นอกจากการเขียนแบบนี้แล้ว จูเลียยังมีแบบฝึกหัดการเขียนสนุกๆ อีกหลายอย่างที่ช่วยให้เราสามารถอยู่กับสถานการณ์ตรงหน้าได้จริงๆ ผมได้เรียนรู้ว่าเป็นแบบฝึกหัดที่น่าสนใจและเป็นประโยชน์มาก โดยแบบฝึกหัดหนึ่งในหนังสือของเธอคือ
“การเขียนรายงานสิ่งที่เป็นจริง” จูเลียแนะนําว่าให้ลองไปหาที่นั่งที่สบายๆ อาจจะเป็นร้านกาแฟที่ไม่พลุกพล่านจนเกินไปแล้วลองเขียนบรรยายถึงสิ่งที่เราเห็นจริงๆ ในขณะนั้น
ผมเป็นคนประเภทชอบทดลองอะไรใหม่ๆ อยู่แล้ว ผมพบว่า การเขียนในที่สงบๆ สบายๆ นั้นธรรมดาเกินไปสําหรับผม เพราะความที่เป็นนักเขียนมานานพอสมควร ทําให้ผมสามารถเขียนในบรรยากาศแบบนั้นได้เป็นปกติวิสัยอยู่แล้ว
ผมทดลองแบบฝึกหัดนี้โดยเลือกร้านกาแฟที่อยู่ในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงราย ตําแหน่งที่ผมนั่งอยู่คือริมทางเดินที่มีคนพลุกพล่านพอสมควรเลยทีเดียว หลังจากสั่งกาแฟร้อนมาหนึ่งถ้วยแล้ว ผมก็ลงมือเขียนวันนั้นผมเลือกที่จะไม่ใช้โน้ตบุ๊ก แต่เลือกการเขียนลงบนกระดาษจริงๆ ด้วยปากกาจริงๆ เพราะอยากจะลองสัมผัสความรู้สึกของการเขียนจริงๆ หลังจากที่ไม่ได้ใช้วิธีเขียนแบบนี้มานาน
ผมนั่งสบายๆ แล้วเริ่มบรรยายสิ่งที่เห็น โดยพยายามดึงความสนใจทั้งหมดให้ไปอยู่ที่ปลายปากกากับตัวอักษร ที่ไหลรินไปตามความคิดและภาพที่เห็น
ผมเริ่มต้นแบบเดียวกับที่จูเลียแนะนํา คือ ลองเลือกบรรยายถึงผู้คนที่อยู่ในร้าน เช่น สาวเสิร์ฟ หรือลูกค้าคนอื่นๆ ผมเขียนบรรยายถึงลักษณะท่าทางรูปร่างของเธอ การแต่งตัว การที่เธอกําลังง่วนอยู่กับการเตรียมกาแฟให้ลูกค้าและอื่นๆ เหมือนกับว่า ผมกําลังทําหน้าที่เป็นผู้สื่อข่าวที่กําลังรายงานเหตุการณ์สําคัญของคนสําคัญ ที่อยู่ตรงหน้า
ขณะที่เขียนผมรับรู้ได้ถึงผู้คนมากมายที่เดินผ่านไปผ่านมา แน่นอนว่าผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเหล่านี้ย่อมอยู่ในการบรรยายของผมด้วยเท่าที่ผมจะทําได้
ตอนแรกผมแค่จะทดลองทําแบบฝึกหัดของจูเลียเล่นๆ และคิดว่าคงจะใช้เวลาไม่นาน แต่ไม่น่าเชื่อครับ เมื่อกลับมามองดูนาฬิกา พบว่าผมใช้เวลาในการนั่งเขียนอยู่แบบนั้นนานถึง1ชั่วโมงเต็มๆ และเขียนออกมาเป็นตัวอักษรเล็กๆ ยึกยือในสมุดถึง 4 หน้าเต็มๆ มิน่าเล่า ผมจึงสามารถบรรยายเกี่ยวกับลูกค้าหลายคนที่เดินเข้ามาหลังผม และเดินออกไปจากร้านก่อนผม
ในแง่นี้การเขียนช่วยให้ตัวเรา ที่กําลังเขียนกับโลกภายนอก ที่กําลังดําเนินอยู่ตรงหน้าได้เชื่อมต่อถึงกัน
การเชื่อมต่อกันระหว่างโลกภายในกับโลกภายนอกของมนุษย์คนหนึ่งภายใต้การรับรู้จริงนั้นมีความสําคัญมาก เพราะเป็นช่วงเวลาสําคัญ ที่ทําให้เกิดการถ่ายเทของพลังงานที่คั่งค้างสะสมอยู่ภายในร่างกายของมนุษย์คนหนึ่ง หมุนเวียนออกสู่โลกภายนอกได้
การถ่ายเทตรงนี้มีความสําคัญ เพราะพลังงานที่สั่งสมไว้ในร่างกายของมนุษย์คนหนึ่งนั้น หลายๆส่วนเป็นความเครียดที่ไม่รู้ตัว
ในแง่นี้การเขียนจึงเป็นการเยียวยาตัวเอง เพราะเป็นการแสดงออกของตัวตนภายในของเรา ทําให้เราได้มีโอกาสหันกลับไปมองเห็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในจิตใจ หลายๆ คนที่ได้เขียนแบบนี้ก็จะรู้สึกสดชื่น รู้สึกถึงความสดใสของโลกและบางครั้งยังอาจจะรับรู้ได้ถึงมิตรไมตรีของผู้คนที่กําลังดํารงอยู่ณตรงนั้น
ความสดชื่นที่ได้รับจึงคุ้มค่ามาก โดยไม่ต้องไปสนใจถึงผลลัพธ์หรือสิ่งที่เขียนออกมาว่าจะต้องเป็นผลงานชิ้นโบแดง เพราะการเขียนง่ายๆแบบนี้มีประโยชน์โดยตัวของมันเอง
ถือได้ว่าเราสามารถใช้การเขียน เป็นการภาวนาและเป็นการเยียวยา เพื่อสุขภาพแข็งแรงเป็นเลิศ ให้กับตัวเราเองในอีกรูปแบบหนึ่ง
จาก คอลัมน์ MINDUPDATE นิตยสารชีวจิต ฉบับ 443
บทความน่าสนใจอื่นๆ
น้ำอาร์ซี ตัวช่วยสมองไบร์ท ลดภูมิแพ้
Amazing พิชิต 7 โรคร้ายด้วย เดินจงกรม
