แรงบันดาลใจ

พลอยเคยเกเรกับคุณพ่อมาก ๆ  ยังโชคดีที่กลับตัวได้ทันก่อนจะสายเกินไป พลอย ธันยาภัทร พลอยโตมากับคุณพ่อและคุณป้า  คุณพ่อเลี้ยงพลอยเหมือนเด็กผู้ชายคนหนึ่ง  เลยมีนิสัยห้าว ๆ  แต่แม้จะห้าวแค่ไหน เวลาคุณพ่อดุหรือบอกอะไรพลอยจะไม่เถียง  แต่ก็ไม่ทำตามที่สั่ง ช่วง ม.ต้น พลอยเริ่มเล่นดนตรีกับเพื่อน  ในวงมีกัน 4 คน  พลอยเป็นผู้หญิงคนเดียว  บ้านเพื่อนมีห้องซ้อมดนตรีจึงมักไปขลุกกันอยู่ที่นั่นทั้งวัน  หลายครั้งที่โดดเรียนเพื่อไปซ้อมดนตรีเพราะสมัครประกวด Hot Wave Music Awards ซึ่งเป็นเวทีที่เป็นความใฝ่ฝันของวัยรุ่นในสมัยนั้น  ปีแรกวงของเราติด 30 วงสุดท้าย  ยิ่งทำให้พลอยรู้สึกว่าต้องประกวดอีกให้ได้  เพราะขนาดอยู่ ม.3 ยังเข้ารอบ 30 วง ถ้าอยู่ม.ปลายต้องทำได้ดีกว่านี้แน่นอน เมื่อขึ้น ม.ปลายจึงเต็มที่กับการเล่นดนตรีมากกว่าเดิม ไม่ค่อยสนใจเรื่องเรียนสักเท่าไหร่  เริ่มโดดเรียนบ่อยขึ้น กลับบ้านดึกขึ้น  บางคืนกลับตีหนึ่งแล้วต้องนั่งแท็กซี่คนเดียว คุณพ่อเป็นห่วงมาก  เวลาท่านโทร.ตาม พลอยชอบโกหกว่าออกมาแล้ว  ทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในห้องซ้อม  แต่ความเป็นห่วงของท่านแฝงอยู่ในพายุอารมณ์แห่งความโกรธ  คืนหนึ่งพลอยกลับถึงบ้านค่อนข้างดึกเหมือนเคย  คุณพ่อรออยู่แล้ว  ท่านตวาดว่า “ถ้าแกยังทำตัวแบบนี้  จะไปอยู่ที่ไหนก็ไป” พลอยไม่เถียง  แค่มองหน้าท่านแล้วเดินขึ้นห้องนอนไปเงียบ ๆ  วันถัดมาก็ออกจากบ้านด้วยชุดนักเรียนชุดเดียวแล้วไม่กลับไปที่บ้านอีกเลย  โดยยังไปเรียนปกติ  แล้วไปพักที่ห้องซ้อมดนตรีบ้านเพื่อน  แล้วแอบกลับไปเอาเสื้อผ้าตอนกลางวันที่พ่อไม่อยู่บ้าน  พลอยใช้ชีวิตอยู่ที่ห้องซ้อมดนตรี จนเวลาผ่านไปหนึ่งเดือนก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณป้า “พลอย  คุณพ่อไม่สบายหนักมาก  มาดูหน่อย” ได้ฟังแบบนั้นพลอยคิดในใจว่าไม่จริงหรอก  คงแค่อยากให้กลับบ้านมากกว่า  จึงยังไม่ยอมกลับ  วันรุ่งขึ้นคุณป้าโทร.มาเรื่องเดิมอีกครั้งก็ยังไม่เชื่อ  ตอบไปว่าเล่นดนตรีอยู่ ต้องไปส่งเดโม่ ยังไปไม่ได้  หลังจากนั้นประมาณ 5 วัน  ทั้งน้อง  เพื่อน  ป้าข้างบ้านโทร.มาบอกเรื่องเดียวกันว่า “พลอย  คุณพ่อไม่ไหวแล้วนะ  อยู่โรงพยาบาลแล้ว” พอเห็นว่าโทร.กันมาหลายคนจนไม่น่าจะเป็นเรื่องหลอก จึงรีบไปโรงพยาบาล  ภาพที่ปรากฏแก่สายตาทำให้แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  คุณพ่อที่เคยยืนดุพลอย  บัดนี้นอนตาหยีน้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวดอยู่บนเตียงคนไข้ที่กำลังจะเข็นเข้าห้องผ่าตัด  คุณป้าบอกว่า  คุณพ่อเป็นนิ่วในท่อปัสสาวะมาหนึ่งเดือนแล้ว  แต่เพิ่งได้คิวผ่าตัด  พลอยนึกย้อนถึงหนึ่งเดือนที่ผ่านมาว่าเราทำอะไรอยู่  ออกจากบ้านเพื่อมาอยู่ห้องซ้อมดนตรี  บางทีก็กินเหล้ากับเพื่อน  ระหว่างนั้นคุณพ่อยังโอนเงินให้ใช้จ่ายตามปกติอีกด้วย หลังผ่าตัด  พยาบาลเข็นคุณพ่อออกมาเพื่อไปยังห้องพักคนไข้  คุณพ่อไม่มีสติ  เหมือนคนเมายาสลบ  ท่านพยายามเปล่งเสียง แต่ก็ไม่มีเสียง  พลอยเห็นภาพนั้นแล้วต้องหลบออกไปร้องไห้ข้างนอกห้อง  รู้สึกผิดที่ไม่ได้ดูแลท่านตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา หลังจากคุณพ่อฟื้น  พอเห็นพลอยนั่งเฝ้าอยู่  ประโยคแรกที่ท่านพูดคือ “กลับมาแล้วหรือ  กินอะไรหรือยัง” ได้ยินแบบนี้พลอยพูดไม่ออก  ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก หลังจากเหตุการณ์นี้  รู้สึกว่าชีวิตสั้นมาก  ถ้าท่านไม่ได้เป็นโรคนี้ แล้วเป็นโรคที่น่ากลัวกว่านี้จะทำอย่างไร  พลอยจึงเปลี่ยนตัวเองใหม่  ตั้งใจเรียนเพื่อคุณพ่อ  และใส่ใจดูแลท่านมากขึ้นกว่าเดิม ต้องขอบคุณคุณพ่อที่ปล่อยให้ทำในสิ่งที่อยากทำ การใช้ชีวิตนอกกรอบไม่ผิด  แต่คุณต้องรับผิดชอบตัวเองให้ได้และที่สำคัญ ต้องรับผิดชอบความรู้สึกของคนในครอบครัวให้ได้ด้วย   Secret BOX ชีวิตคนเรามันสั้น  อยากทำอะไรให้รีบทำ แต่สิ่งที่ทำต้องไม่เดือดร้อนใคร พลอย – ธันยาภัทร  ศิริโชติ (พลอย KPN)     ที่มา  นิตยสาร Secret ฉบับที่ 179 เรื่อง : ธันยาภัทร  ศิริโชติ เรียบเรียง : อุรัชษฎา  ขุนขำ ภาพ : วรวุฒิ  วิชาธร Secret Magazine (Thailand) IG @Secretmagazine […]

ครูสาว ว่าที่ดร. อุดมการณ์สูง สอนหนังสือบนดอย มานานร่วม 2 ปี หวังว่าเรื่องราวของครูสาวแห่งดอยสูงอย่าง คุณครูสุทธิลักษณ์ กันธิพันธ์ ที่สอนหนังสือบนดอย มานานร่วม 2 ปี จะทำให้หลายคนที่มีหัวใจแห่งความเป็นครูพองโต หรือแม่พิมพ์พ่อพิมพ์ที่ทำงานหนักในถิ่นทุรกันดารได้มีกำลังใจในการมอบความรู้แก่เยาวชนของประเทศชาติต่อไป     เมื่อปีที่แล้ว (2561) โลกโซเชียลพากันชื่นชมเจ้าของเฟซบุ๊คชื่อว่า “Suthiluck Kanthipan” ครูสาวแห่งดอยสูง เธอสอนหนังสือที่โรงเรียนบ้านป่าเมี่ยงแม่พริก ตำบลแม่พริก อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย ที่โพสต์ข้อความว่า   ” ช่วงเวลาหลังเลิกงานของฉันมันอาจจะแตกต่างจากคนอื่นเขา ..  แต่ฉันได้ กลิ่นของมันนะ “กลิ่นของความสุข “ 🍃🍂 หลับตาแล้วดื่มด่ำกับเสียงน้ำไหล เสียงใบไม้ ลมเย็นๆ ที่มากระทบผิวกาย “ ธรรมชาติกำลังโอบกอดฉัน 🍃🍃 #วิถีครูดอย #ครูอุ้ม ขอแบบ ชิคๆ 😏🤟🏻 ”   https://www.facebook.com/a.a.ultraman.aumluk/posts/2387792747913887   เรื่องราวของคุณครูสุทธิลักษณ์ได้หวนกลับมาอีกครั้งโดย เว็บ อีจัน ที่สัมภาษณ์คุณครูได้อย่างน่าสนใจ เรื่องราวของครูอุ้ม นางฟ้าของเด็กบนดอย […]

ครั้งแรกที่ พอล บาร์ตัน เล่นเปียโนให้ช้างฟัง ช้างพลายชราตาบอดชื่อ ปลาร้า ขยับเข้ามาอยู่ใกล้เปียโนที่สุด ปลาร้าเป็นหนึ่งในช้างที่อาศัยอยู่ที่ ศูนย์อนุรักษ์ช้างกาญจนบุรี (บ้าน ช.ช้างชรา) สถานที่พักพิงของช้างชรา ช้างที่มีปัญหาเรื่องสุขภาพ ช้างที่ถูกทารุณ ช้างเร่ร่อน หรือช้างด้อยโอกาสที่ไม่สามารถทำงานตามปางช้างได้ ซึ่งพอลตัดสินใจมาเป็นอาสาสมัครที่นี่ ดนตรีบำบัดช้าง พอลเล่าเหตุการณ์วันนั้นว่า ปลาร้ากำลังกินหญ้าบาน่าเป็นอาหารเช้าอย่างเพลิดเพลิน แต่เมื่อได้ยินเสียงดนตรีเป็นครั้งแรก ปลาร้าหยุดกินทันที มันยืนนิ่งไม่ขยับปล่อยให้หญ้าห้อยคาอยู่ที่ปากอย่างนั้นจนกระทั่งจบเพลง พอลกลับไปอีกพร้อมเปียโน และอยู่ต่ออีกยาว ในเวลานั้นยังไม่มีนักท่องเที่ยวมากนัก เขาจึงสามารถใช้เวลาตามลำพังอยู่กับปลาร้าและช้างอื่น ๆ ได้ครั้งละนาน ๆ ในแต่ละวัน ปลาร้าชอบเพลงคลาสสิกทำนองช้า ๆ มาก และทุกครั้งที่เขาเล่นเปียโนหรือเป่าขลุ่ย ปลาร้าจะม้วนงวงใส่ปากไว้อย่างนั้นจนกระทั่งเพลงจบ ***พอลเป่าขลุ่ยให้ปลาร้าฟัง*** ตอนที่ปลาร้าล้มและจากไปอย่างไม่มีวันกลับ พอลเสียใจมาก เจ้าของคนเก่าของปลาร้าตัดงาเอาไปขาย ทำให้มีการติดเชื้อ ถึงแม้คณะสัตวแพทย์ของศูนย์ฯจะพยายามรักษาอย่างเต็มที่แล้ว แต่ปลาร้าก็จากโลกนี้ไป ย้อนไปเมื่อ 23 ปีที่แล้ว พอล บาร์ตัน (Paul Barton) ซึ่งเป็นนักเปียโนชาวอังกฤษได้เดินทางมาเมืองไทยเพื่อสอนเปียโนที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งเป็นเวลา 3 เดือน แต่เมื่อเขาได้พบกับ ขวัญ […]

สาวยาคูลท์ อดีตสาวออฟฟิศ รักอาชีพสุจริต ปลดหนี้สินจนหมด แล้ว ไม่แน่ใจว่าหลายท่านยังจำเธอได้ไหมกับ สาวยาคูลท์ คนนี้ที่สเตตัสของเธอได้รับการแชร์ไปแล้วร่วมหมื่น เป็นสเตตัสที่ว่าด้วยการตัดสินใจเลิกเป็นสาวออฟฟิศ แล้วผันตัวมาเป็นสาวยาคูลท์แทน ซึ่งเป็นอาชีพที่เธอรัก แล้วยังช่วย ปลดหนี้สินจนหมด อีกด้วย สาวยาคูลท์ หรือ คุณนันทวรรณ ฟักทอง ได้โพสต์สเตตัสหลังจากได้เจอเพื่อนสมัยเรียนปริญญาตรีว่า ” เจอเพื่อนสมัยเรียน ป.ตรีด้วยกันที่ธนาคาร เรากำลังเดินส่งยาคูลท์ คุยกันสักพัก เพื่อนถาม เพื่อน : อายไหมจบป.ตรีมาเป็นสาวยาคูลท์ เรา : ยิ้ม ทำไมอ่า เราแต่งตัวไม่สวยหรอ ไม่ได้อยู่ในห้องแอร์เย็น ๆ เหมือนเพื่อนคนอื่นใช่ไหม เมื่อก่อนเราก็เคยเป็นพนักงานบัญชี อยู่ในออฟฟิศแต่งตัวสวยใส่กระโปรงนั่งห้องแอร์ แต่รู้ไหมเรามีแต่หนี้ ค่าใช้จ่ายที่ฟุ่มเฟือยเยอะมาก ไหนจะรองเท้า ไหนจะกระเป๋าถือ ไหนจะเครื่องสำอางค์ ไหนจะโน่นนี่นั่น ก็เป็นเพราะเราเองที่ไม่ประมาณตนในการใช้ชีวิตเลยมีแต่หนี้ แต่ตอนนี้เรามาเป็นสาวยาคูลท์สิ่งที่เปลืองที่สุดคือครีมกันแดด 555 รายได้เริ่มเยอะขึ้น เพราะรายจ่ายฟุ่มเฟือยเริ่มหายไป ไม่ต้องแต่งตัวสวยแข่งใคร ชุดฟอร์มเดียวกันหมด ตอนนี้เรายิ้มได้กว้างกว่าตอนนั้นอีกนะ 5555 วัน ๆ […]

สิวะ แตรสังข์ นักร้องดังยุค 30 ชีวิตพบกับความสงบ หลังจากเข้าหาธรรมะ กิ๊ก-มยุริญ ผ่องผุดพันธ์ ดาราสาวสายธรรมแห่งวงการบันเทิง ได้โพสต์ข้อความบนอินสตาแกรมถึงอดีตนักร้องและนักแสดงชายชื่อดังท่านหนึ่งที่เคยมีชีวิตที่โลดโผน ติดสุรา จนกระทั่งได้สัมผัสกับธรรมะแล้วหลังจากนั้นชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไปราวกับพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ สิวะ แตรสังข์ เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม 2562 ดาราสาว กิ๊ก-มยุริญ ผ่องผุดพันธ์ โพสต์ข้อความว่า     “การเรียนรู้วิชาใจ จะทำให้เรารู้จักตัวเอง เข้าใจตัวเองและเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ขึ้น” พระอาจารย์สิวะ แตรสังข์ อดีตนักร้อง-นักแสดง ชื่อดัง . ผู้ที่เคยมีความสุขกับการดื่มสุรา ทั้งวันทั้งคืน. จนกระทั่งวันหนึ่งได้ตั้งคำถามกับตัวเอง และ ได้พบเจอหัวใจของตัวเอง . จึงได้มาศึกษาชีวิตในมุมของความเป็นนักบวชย่างเข้า 8พรรษาแล้วกับการศึกษาเรียนรู้เรื่องของใจตัวเอง ผ่านพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า วิชาใจ เป็นวิชาเดียว ที่หลายคนลืมคิดหลายคนลืมศึกษา มัวแต่ไปรู้เรื่องข้างนอกจนลืมรู้เรื่องของตนเอง . กราบอนุโมทนาบุญกับพระสิวะ แตรสังข์ ด้วยเจ้าค่ะ 🙏🙏🙏     คุณกิ๊ก-มยุริญมักแชร์เรื่องเล่า คำสอน และเรื่องราวดี […]

ธงชัย ประสงค์สันติ เริ่มอาชีพในวงการบันเทิงด้วยการเป็นตัวประกอบก่อนจะขยับมาเป็นนักแสดงหลัก เขามีชื่อเสียงโด่งดังจากภาพยนตร์เรื่อง กลิ่นสีและกาวแป้ง ทั้ง 2 ภาค ตามมาด้วยภาพยนตร์ชุด บ้านผีปอบ ต่อมาก็มีผลงานเพลงในนามวง สามโทน อันโด่งดังในอดีต ปัจจุบันเขาเป็นนักแสดง ผู้กำกับฯ พิธีกร และผู้บริหารบริษัท พอดีคำ เอนเทอร์เทนเม้นท์ จำกัด ความสำเร็จของเขาในวันนี้ อาจพูดได้ว่า ธรรมะก็เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้เขาก้าวมาถึงจุดนี้ ความสำเร็จที่มาพร้อมกับธรรมะ   จะว่าไปแล้ว ชีวิตของผมก็อยู่ใกล้ธรรมะมาตั้งแต่เด็ก ครั้งหนึ่งในชีวิตสมัยยังเด็ก เคยวิ่งเล่นซุกซนอยู่ใกล้วัดบ้านไร่ของหลวงพ่อคูณ ตอนนั้นผมกับเพื่อนเล่นเตะฟุตบอลกันเสียงดังเอะอะ หลวงพ่อคูณท่านลงจากกุฏิมาเอ็ดว่า “ไอ้หนู เงียบๆ หน่อย” ได้ยินอย่างนั้น พวกเพื่อนๆ ของผมก็วิ่งหนีกระจิง มีแต่ผมที่ตัวเล็กสุด วิ่งหนีไม่ทันเพื่อน เลยโดนท่านจับตัวไว้ ท่านใช้ไม้เคาะหัวผมเบาๆ แล้วพูดว่า “นี่ อย่าดื้อนะไอ้หนู” ผมจดจำคำนี้ของท่านมาได้จนถึงทุกวันนี้ และเมื่อมองย้อนกลับไปในชีวิตของตัวเอง ผมรู้สึกขนหัวลุก เพราะคิดได้ว่า “ตอนนั้นผมได้รับพรจากหลวงพ่อคูณมาเลยนะ จากเด็กบ้านนอกจนๆ ผมถึงมีวันนี้” อีกครั้งคือตอนที่ผมกำลังจะก่อตั้งบริษัทของตัวเอง ตอนนั้นยังหวั่นๆ ว่าจะประสบความสำเร็จหรือไม่ เพราะตัวเองประสบการณ์ยังน้อย เราตัวเล็ก […]

“บ้านคือวิมานของเรา” แต่ถ้ามี เพื่อนบ้าน แย่ ๆ วิมานของเราก็อาจกลายเป็นนรกได้ทันตาเห็น หลายคนอาจคิดว่า สังคมทุกวันนี้เป็นวิถีชีวิตแบบต่างคนต่างอยู่ เพื่อนบ้าน ดี ๆ คงหาได้ยากเย็น แต่โลกนี้ยังมีเพื่อนบ้านนิสัยดีที่คอยระแวดระวังภัยให้ ยื่นมือเข้ามาช่วยในยามวิกฤต ซีเคร็ตรวบรวมเรื่องราวของเพื่อนบ้านแสนดีมาให้อ่านกันค่ะ   โซ่มนุษย์ช่วยหญิงตั้งครรภ์ฝ่าพายุเฮอร์ริเคน เพื่อนบ้านในเมืองฮุสตัน รัฐเท็กซัส ช่วยผู้หญิงที่กำลังจะคลอดลูกด้วยการคล้องแขนต่อ ๆ กันเป็นโซ่มนุษย์ เพื่อให้เธอปลอดภัยในระหว่างที่พายุเฮอร์ริเคนฮาร์วีย์กำลังโหมกระหน่ำ ขณะที่แอนนี่และเกร็ก สมิธ เฝ้าดูระดับน้ำที่ไหลบ่าอย่างรุนแรงและกำลังท่วมสูงขึ้นเรื่อย ๆ อย่างน่ากลัว เพื่อนบ้านคนหนึ่งก็แวะมาดู จากนั้นก็ไปรวบรวมเพื่อนบ้านที่เหลือ ภายในเวลา 30 นาที กองทัพเพื่อนบ้านแท็คทีมกับเจ้าหน้าที่ดับเพลิงคล้องแขนกันเป็นโซ่มนุษย์ เพื่อช่วยให้แอนนี่สามารถไปถึงรถบรรทุกที่อยู่ใกล้ ๆ แล้วเดินทางไปโรงพยาบาลเด็กเท็กซัสได้สำเร็จ   คุณยายรอดตายจากไฟไหม้บ้าน คุณยายแพทริเซีย ชานซ์ คุณยายชาวฮุสตันวัย 53 กำลังหลับอุตุโดยไม่รู้ว่าไฟกำลังไหม้บ้านในคืนนั้น เธอเพิ่งหลับตอนที่ไฟเพิ่งเริ่มไหม้ โชคดีที่ เครก ไชโล เพื่อนบ้านของเธอสังเกตเห็นเปลวไฟ จึงรีบวิ่งมาตะโกนเรียกเสียงลั่นว่า ไฟไหม้ ๆ รีบหนีออกมาเร็ว! เขาตะโกนไม่หยุดจนกระทั่งแพทริเซียตื่นแล้วรีบออกจากบ้านได้ทัน   […]

เช้าวันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2562 พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษ ได้ถึงแก่อสัญกรรมอย่างสงบด้วยวัย 98 ปี ณ โรงพยาบาลพระมงกุฎเกล้า นับเป็นการสูญเสียบุคคลสำคัญครั้งยิ่งใหญ่ของประเทศไทย ป๋าเปรม พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เกิดที่ตำบลบ่อยาง อำเภอเมืองสงขลา จังหวัดสงขลา ชื่อ “เปรม” นั้น พระรัตนธัชมุนี (แบน คณฺฐาภรโณ) เป็นผู้ตั้งให้ ส่วนนามสกุล “ติณสูลานนท์” พระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานให้ เมื่อวันที่ 14 มิถุนายน 2462 เป็นบุตรชายคนรองสุดท้อง จากจำนวน 8 คน ของรองอำมาตย์โทหลวงวินิจทัณฑกรรม (บึ้ง ติณสูลานนท์) ต้นตระกูลติณสูลานนท์ กับนางวินิจทัณฑกรรม (ออด ติณสูลานนท์) พล.อ.เปรม สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมหาวชิราวุธ จังหวัดสงขลา และโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย เมื่อปี 2480 จากนั้นเข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนเทคนิคทหารบก รุ่นที่ 5 […]

คนที่ฉลาดระดับอัจฉริยะอย่างบิล เกตส์ ย่อมรู้ดีว่าทรัพย์สินเป็นเพียงมายา ประโยชน์ที่รังสรรค์ฝากไว้แก่เพื่อนมนุษย์ต่างหากคือความจริงที่ควรค่าแก่การจดจำ

“คุณครับ แม่บ้านของคุณที่ชื่อ ‘นัน’ ตายแล้วนะครับ!! รถมอเตอร์ไซค์ที่เธอขี่มาถูกรถยนต์ชนเมื่อกี้นี้เองครับ” สุคติมีจริง ฉันยืนงงสักพักหลังจากวางสายโทรศัพท์ มันเกิดอะไรขึ้น เมื่อวานนันยังมาทำงานที่บ้านเป็นปกติ ตอนเย็นก็ยังคุยหัวเราะด้วยกันก่อนเลิกงาน วันนี้เป็นวันหยุด นันบอกว่าไม่อยากทำโอที จะไปเอาของที่บ้านญาติ แล้วอยู่ดี ๆ บ่ายแก่ ๆ ของวันนี้ก็มีโทรศัพท์มาจากผู้จัดการของหมู่บ้านว่า เธอจากไปแล้ว เธอเสียชีวิตทันที ณ จุดเกิดเหตุ พอได้สติ ฉันโทร.บอกคนในครอบครัวของฉันที่รู้จักนัน มีสามีของฉัน แม่ น้าสาว และเพื่อนสนิทในหมู่บ้านเดียวกัน ทั้งหมดฟังด้วยความสลด น้ำเสียงแต่ละคนตอบกลับด้วยความเศร้า ระหว่างที่ฉันเล่าเรื่องคร่าว ๆ ให้ทุกคนฟังฉันเองก็น้ำตาคลอไปด้วย อะไรจะขนาดนั้น แค่แม่บ้านเสียชีวิตกะทันหัน คิดซะว่าเหมือนลาออก หาใหม่ก็ได้ จริงไหม แต่ความผูกพันและห่วงใยซึ่งกันและกันมันทำให้ฉันใจหายและยังไม่อยากเชื่อว่ามันเกิดขึ้นจริง ๆ ในขณะเดียวกันก็มีคำถามเกิดขึ้นในใจฉันมากมาย อะไรทำให้นันเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเช่นนี้ ก่อนหน้านี้นันเล่าให้ฉันฟังว่าเธอกับสามีช่วยกันเก็บเงินส่งไปที่บ้านพ่อแม่เพื่อสร้างบ้านใหม่ เนื่องจากเธอฝากลูกอายุประมาณ 5 ขวบให้พ่อกับแม่ของเธอที่ต่างจังหวัดช่วยดูแลและตอนนี้บ้านใหม่เธอเสร็จแล้ว เมื่อเดือนที่แล้วเธอบอกฉันว่าเธอจะออกรถกระบะเพื่อจะเอาไว้ขับรถส่งของ เตรียมตัวจะออกไปค้าขาย เช่น ขายผลไม้ ขายผัก นอกจากนี้ญาติผู้ใหญ่กำลังจะโอนที่นาผืนเล็ก ๆ ให้เธออีกผืน เธอตั้งหน้าตั้งตาคอยเวลานี้มากและขอลางานไปโอนรถในอีก 2 - 3 วันที่จะถึงนี้ นอกจากนี้เธอยังขายทองที่มีอยู่ทั้งหมดราว 2 - 3 บาทเพื่อใช้เป็นทุนในการดาวน์รถ วันที่เกิดอุบัติเหตุคือวันก่อนไปรับรถแค่ 2 - 3 วัน เป็นวันที่เธอไปเอาของเพื่อเตรียมตัวเอารถไปเจิม ดังนั้นเธอจึงเสียชีวิตโดยยังไม่มีโอกาสเป็นเจ้าของรถที่จองไว้ รวมทั้งที่ดินผืนที่กำลังจะได้รับจากญาติเลย หลังจากเกิดอุบัติเหตุ สามีของนันซึ่งประสบเหตุด้วยกันบาดเจ็บเล็กน้อยที่ศีรษะ เมื่อเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลได้สองวันก็รีบออกมา เพื่อพาร่างของเธอกลับไปทำพิธีที่บ้านต่างจังหวัดพร้อมญาติพี่น้องและลูก ส่วนพวกเราที่เป็นนายจ้างต่างก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เธอทันทีหลังจากทราบข่าว แม้แต่เพื่อนสนิทของฉันที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ซึ่งเคยจ้างเธอมาทำสวนเพื่อให้เป็นรายได้เสริมก็ยังทำบุญให้เธอเลย สองวันหลังเกิดเหตุ คุณแม่ของฉันบอกว่าเมื่อคืนก่อนฝันเห็นนัน ในฝันนั้นแม่นั่งเล่นอยู่ตรงที่นั่งประจำหน้าบ้าน ส่วนนันก็นั่งเล่นกับสุนัขอย่างเคยเช่นกัน เธอหน้าตาสดใสสวยงาม แต่งตัวสวย ไม่เหมือนเสื้อผ้าที่เคยใส่เวลามาทำงาน ฉันทราบภายหลังว่ามันเป็นวันเดียวกับที่สามีของนันเชิญพระไปสวดที่จุดเกิดเหตุพอดี หลังจากนั้นเมื่อสามีของนันกลับมาทำงานปกติ เขาเล่าให้ฉันฟังเพิ่มเติมว่าแม่ของนันก็ฝันเช่นกัน โดยในฝันมีผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาสวยกำลังพานันเดินลงเรือนออกจากบ้านไป เมื่อฉันได้รู้เรื่องเหล่านี้ก็ทำให้รู้สึกดีใจและสบายใจอย่างมาก เพราะเธอคงไปดีแล้ว เวลาของเธอคงหมดลงจริง ๆ แต่ถึงอย่างไรฉันก็อดคิดไม่ได้ว่า อะไรที่ทำให้เธอไปดี และทำไมเธอจึงมาลาแม่ของฉัน   คลิกเลข 2 เพื่ออ่านหน้าต่อไป>>>

แน่นอนว่า รอยยิ้มที่สวยที่สุดในความทรงจําของคนแต่ละคน ย่อมไม่เหมือนกัน แต่หนึ่งในนั้นต้องมีรอยยิ้มของ พันตรี ลัดดา แทมมี่ ดักเวิร์ธ (Ladda Tammy Duckworth) สตรีเชื้อชาติอเมริกัน –ไทย ติดโผอยู่ด้วย เช่นเดียวกับคนดังหลายต่อหลายคน แทมมี่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกหลังจากประสบเคราะห์ร้ายอย่างที่สุดเมื่อสี่ปีที่แล้ว ขณะที่เธอติดยศร้อยเอกแห่งกองทัพสหรัฐอเมริกาและกําลังรับใช้ชาติอยู่ในประเทศอิรัก วันที่ 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 2004 แทมมี่ซึ่งมีอายุ 36 ปีเต็มและสมรสแล้ว กําลังปฏิบัติหน้าที่นักบินขับเฮลิคอปเตอร์ตามตารางบินปกติ แทมมี่ได้นําเครื่องลงจอดในเขตปลอดภัย เธอแวะซื้ออาหารและสิ่งของต่างๆ มากมายเพื่อเตรียมไว้สําหรับเทศกาลคริสต์มาสที่กําลังจะมาถึง หลังจากนั้นเธอจึงกลับไปนั่งอยู่หลังพวงมาลัยอีกครั้งเพื่อมุ่งหน้ากลับไปยังฐานที่มั่นเดิม ระหว่างทาง แทมมี่ได้ยินเสียงปืนกลยิงเข้าใส่เฮลิคอปเตอร์ของเธอ พร้อมกับมีลูกไฟดวงใหญ่ระเบิดขึ้นตรงหน้า แทมมี่จึงพยายามนําเครื่องลงจอด แต่เธอกลับพบว่าคันบังคับที่ใช้เท้าเหยียบไม่ยอมทํางาน ขณะนั้นแทมมี่ยังไม่รู้ว่าขาและเท้าที่รับใช้เธออย่างซื่อสัตย์มาถึง 36 ปีได้หายไปแล้ว! หลังจากสลบไปนานนับสิบวัน แทมมี่ก็ฟื้นขึ้นและรับรู้ว่าเธอได้สูญเสียขาทั้งสองข้าง กระดูกแขนขวาหักสามท่อน และเนื้อบริเวณท้องแขนหายไปจนเกือบหมด     แทมมี่ไม่ใช่ทหารรายแรกที่ต้องพบกับสภาพเช่นนี้ และแน่นอนว่าเธอคงไม่ใช่รายสุดท้ายด้วย แต่เธอก็เป็นทหารผ่านศึกผู้ได้รับบาดเจ็บที่ฟื้นตัวได้รวดเร็วอย่างน่ามหัศจรรย์ แทมมี่เริ่มใส่ขาเทียมในเดือนมีนาคมปีถัดมา เธอฝึกเดินอย่างขยันขันแข็ง และทําใจยอมรับสภาพของตัวเองด้วยรอยยิ้ม ครอบครัวดักเวิร์ธเรียกวันที่ 12 พฤศจิกายนว่า “วันแห่งการรอดชีวิต” (Alive […]

สุริยันต์ ตันเต็มสิน จากครูสอนศิลปะตามบ้าน สู่เจ้าของธุรกิจ หมวกกันน็อกพรีเดเตอร์ ส่งออกทั่วโลก ใครจะคาดคิดว่า จากเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ เมื่อ ปี 2554 ที่ทำให้ผู้คนพากันอพยพไปอยู่ที่อื่น จะกลายเป็นช่องทางให้ นายสุริยันต์ ตันเต็มสิน ได้ค้นพบอาชีพใหม่ที่สร้างรายได้ให้เขาอย่างมหาศาล คือการทำ หมวกกันน็อกพรีเดเตอร์ นั่นเอง เมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม 2562 (ที่ผ่านมา) ข่าวสดได้นำเสนอข่าวของ นายสุริยันต์ ตันเต็มสิน อดีตครูสอนศิลปะตามบ้าน วัย 34 ปี ชาวตำบลหนองอ้อ อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี ที่ผันตนเองมาทำหมวกกันน็อกพรีเดเตอร์ขายจนมีออเดอร์ทั้งในและนอกประเทศ     จุดเริ่มต้นของธุรกิจหมวกกันน็อกพรีเดเตอร์มาจากเหตุการณ์น้ำท่วมกรุงเทพฯเมื่อ ปี 2554 ทำให้ประชาชนหวาดระแวงจนต้องย้ายไปอยู่ในพื้นที่ที่ปลอดภัย จังหวัดราชบุรีก็เช่นกัน ผู้คนย้ายไปอยู่ที่อื่นเพราะกลัวประสบปัญหาน้ำท่วม ทำให้คุณสุริยันต์ตกงาน แม้เหตุการณ์นี้ดูเหมือนเป็นวิกฤต แต่ก็กลายเป็นลู่ทางให้เขาได้พบอาชีพที่สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำมากกว่าเดิมเสียอีก เพื่อนคนหนึ่งที่ชื่นชอบการขับบิ๊กไบก์เป็นชีวิตจิตใจจ้างให้เขาทำหมวกกันน็อกไอรอนแมน ในราคา 2,000 บาท ด้วยความรู้ทางศิลปะที่เขามีติดตัวมาจากการเรียนสาขาจิตรกรรมที่วิทยาลัยเพาะช่าง มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ นับว่าเป็นงานที่ท้าทายอยู่เหมือนกัน เพราะต้องลองผิดลองถูกอยู่นานกว่าจะออกมาเป็นหมวกกันน็อกตามที่เพื่อนต้องการ เมื่อสำเร็จออกมาแล้ว […]

จอน บอง โจวี ร็อคสตาร์ใจบุญขวัญใจแฟนเเพลงตลอดกาล ในวัย 57 ปี จอน บอง โจวี (Jon Bon Jovi) ยังคงครองตำแหน่งร็อคสตาร์ขวัญใจแฟนเพลง อย่างที่เขาเคยเป็นเมื่อหลายสิบปีก่อนไว้ได้อย่างเหนียวแน่น ส่วนจะด้วยวิธีใดนั้น โปรดติดตาม จอน บอง โจวี หรือบอง โจวี ซึ่งเป็นชื่อที่แฟน ๆ คุ้นหูมากกว่านั้น มีชื่อจริงว่า จอห์น ฟรานซิส บองจิโอวี จูเนียร์ (John Francis Bongiovi, Jr.) เกิดเมื่อวันที่ 2 มีนาคม ปี ค.ศ. 1962 ที่เมืองเพิร์ทแอมบอย รัฐนิวเจอร์ซีย์ ประเทศสหรัฐอเมริกา พ่อแม่ของจอห์นเคยรับราชการเป็นทหารเรือ แต่พ่อได้ลาออกมาเป็นช่างตัดผม ส่วนแม่เป็นเจ้าของร้านดอกไม้ จอห์นเป็นลูกชายคนโตและมีน้องชายอีกสองคน เขาหัดเล่นเปียโนและกีตาร์ตั้งแต่อายุ 13 ปี และขณะที่อายุเพียง 16 ปี จอห์นก็เริ่มเล่นดนตรีในผับ ซึ่งต่อมาคือมหาวิทยาลัยชีวิตของเขา […]

” บางทีเราก็ลืม คิดไปว่า… ” หนังสือที่จะทำให้คุณหยุดคิดฟุ้งซ่าน เพราะคำตอบอยู่ในนี้เกือบหมดแล้ว หากจะให้เปรียบหนังสือเล่มนี้ ” บางทีเราก็ลืม คิดไปว่า… ” เป็นบางสิ่งบางอย่าง ขอเปรียบเป็นตู้ยาสามัญประจำบ้าน เพราะทุกคำถามที่เราสงสัยในการใช้ชีวิต ทุกปัญหาที่ค้างคาใจ หนังสือเล่มนี้ตอบเราได้เกือบทั้งหมด ด้วยคำคมและข้อคิดจำนวนเพียง 30 บทเท่านั้น เวลาที่เรามีเรื่องเครียด ปัญหาการทำงาน ไม่มีกำลังใจที่จะเดินหน้าไปสู่ความสำเร็จ การจัดการกับอารมณ์ความรู้สึก ทุกอย่างที่มนุษย์เผชิญ หนังสือเล่มนี้พูดเกือบครอบคลุมอย่างน่าแปลกใจ คนเรามักจะคิดและนึกเสมอ คิดเครียด นึกถึงเรื่องที่บั่นทอนความสุข ซึ่งมีผลมาจากความกดดันในสังคม การงานที่ออฟฟิศ ปัญหาการเงิน เงินเดือนที่ใช้เดือนชนเดือน ความรักที่หวานแหววในระยะแรก แต่ตอนหลัง ๆ กลับจืดจาง หมดโปรโมชั่น ในระหว่างที่เราคิด ถึงแม้ปัญหาชีวิตเหล่านี้ บางทีเราก็ลืม คิดไปว่า…มีคำตอบและข้อคิดเตือนสติให้เราได้ถึงบางอ้อ และยุติความคิดที่ฟุ้งซ่านด้วยคำตอบจาก พิทยากร ลีลาภัทร์ ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้       สมแล้วที่เป็นเจ้าของแฟนเพจ “ธนาคารความสุข” ทรรศนะ วิธีการเล่าเรื่อง  และการยกตัวอย่างของคุณพิทยากร อ่านแล้วเข้าใจง่าย  เช่น […]

สัตวแพทย์หญิง วารีย์ ลิ้มรุ่งสุโข หรือ หมอมนคนสวย ช่วยชีวิตเด็กทารกแรกเกิด จนเด็กปลอดภัย สัตวแพทย์หญิง วารีย์ ลิ้มรุ่งสุโข หรือ หมอมน หมอประจำคลินิกรักษาสัตว์แห่งหนึ่งในย่านตลิ่งชัน ได้เข้า ช่วยชีวิตเด็กทารกแรกเกิด จนน้องปลอดภัย เพราะเธอบอกว่า “เด็กออกมาแล้ว ควรมีชีวิตต่อ” เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม 2562 หมอมน หรือ สัตวแพทย์หญิง วารีย์ ลิ้มรุ่งสุโข กลายเป็นที่รู้จักในโลกโซเชียลผ่านการโพสต์ข้อความ และคลิปวิดีโอที่หมอมนได้ทำการช่วยเหลือเด็กทารกของเฟซบุ๊กชื่อ Min K Wg   ตอนประมาณ1ทุ่ม พาแอร์ฟอร์ซมาหาหมอมน อยู่ดีดีก็มีผุ้ชายวิ่งเข้ามาหาหมอบอกหมอครับๆช่วยไปทำคลอดหน่อย… 由 Min K Wg 发布于 2019年5月19日周日   เฟซบุ๊กMin K Wg โพสต์ข้อความว่า ตอนประมาณ 1 ทุ่ม พาแอร์ฟอร์ซมาหาหมอมน อยู่ดีดีก็มีผู้ชายวิ่งเข้ามาหาหมอบอกหมอครับ ๆ ช่วยไปทำคลอดหน่อย มีผู้หญิงคลอดลูกอยู่ที่กลางซอย […]

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับผู้เขียนโดยตรงเกี่ยวกับความโกรธ เลยอยากนำมาเล่าสู่กันฟังให้ผู้อ่านทุกๆ ท่าน เผื่อใครกำลังโดนไฟโทสะสุมทรวง และมี ความทุกข์

ดิฉันชื่อกําไรทอง เจน หอกกิ่ง เกิดในครอบครัวชาวนาที่ยากจน มีพี่น้องร่วมท้องเดียวกันถึงเก้าคน ชีวิตสมัยเด็กลําบากมาก เวลาหิวก็ต้องให้น้องกินก่อน เวลาหนาวเราก็ไม่มีผ้าห่ม ป่วยไม่มีเงินไปรักษา แต่ดิฉัน ไม่เคยยอมแพ้ เพราะมีความศรัทธาในพระพุทธเจ้า ทุกครั้งที่ลําบากกายหรือใจจะอธิษฐานให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองเป็นกําลังใจให้ตัวเองอยู่ต่อ ดิฉันคิดว่าชีวิตเป็นสิ่งสวยงามที่สุด การดํารงชีวิตอย่างมีสติ ไม่กลัวหรือตื่นตระหนกเมื่อเผชิญกับปัญหาใดๆ และการใช้ชีวิตอย่างสมถะ เป็นส่วนหนึ่งที่ทําให้ดิฉันพบความสําเร็จที่แท้จริงและอยู่อย่างมีความสุขบนโลกใบนี้ สมัยเป็นเด็ก ดิฉันจะนั่งสมาธิก่อนนอนทุกคืน และจะเข้านอนก่อนใคร เพื่อตื่นมาอ่านหนังสือในเวลาที่สงบ จุดมุ่งหมายตอนนั้นเพียงแค่อยากมีความรู้เพื่อจะได้สอนคนอื่นได้และทําชีวิตให้ดีขึ้น พ่อบอกให้ดิฉันเลิกเรียนเมื่อจบการศึกษาขั้นประถมศึกษา ดิฉันหัวใจสลาย เพราะเชื่อเหลือเกินว่าการศึกษาจะนํามาซึ่งความสําเร็จในหลายๆ ด้าน พ่อให้เหตุผลสั้นๆ ว่า “เป็นผู้หญิงจะเรียนไปทําไม” ตอนนั้นสวดมนต์ภาวนาทุกคืนขอให้คนมีความเสมอภาคกัน ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง เด็กหรือผู้ใหญ่ ให้เราฟังความคิดเห็นและมุมมองที่ต่างมีความสําคัญเหมือนกัน คําว่า “พหูสูต” ที่พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ มีความหมายลึกซึ้งและเป็นสัจธรรม “ฟังด้วยดีย่อมได้ปัญญา” นี่คือสิ่งที่ดิฉันถือปฏิบัติมาจนทุกวันนี้ และการรู้จักเลือกสรรแต่สิ่งที่ดีที่เหมาะสมต่อตัวเรา คนเราเลือกที่จะเป็นอะไรก็ได้ แต่ต้องไม่ให้เกินความสามารถ จะได้ไม่พบทุกข์ซึ่งเกิดจากความทะเยอทะยาน เวลามีอารมณ์ที่เป็นทุกข์ จงอย่าไปโทษคนอื่นหรือสิ่งรอบข้าง ตัวเราเองต่างหากที่ยอมให้ความทุกข์นั้นเกิด คําภาวนา กอปรกับความเมตตาและการเสียสละของพี่ชาย ทําให้ดิฉันได้เรียนต่อ แต่ก็ต้องต่อสู้กับความลําบาก ไม่มีเงินซื้ออาหารเที่ยง บางวันแทบไม่มีเงินค่ารถ บางวันมีค่ารถเที่ยวเดียว จึงต้องรับจ้างทําการบ้านบ้าง […]

เชื่อไหมว่า นอกจากเราจะปรุงรสชาติอาหารให้ถูกปากลงตัวแล้ว “ชีวิต” ก็ปรุงรสได้เช่นกัน อย่างที่ พล ตัณฑเสถียร ได้ทำและสำเร็จ