Josh Project โปรเจคนี้มีได้ เพราะไม่อยากให้พบกับ ความสูญเสีย เหมือนฉัน

หกปีแล้วสินะที่ลูกจากไปและทิ้งแม่ไว้ใน “สถานที่ที่ดีกว่า” แม่รู้สึกเหมือนว่าเวลาที่เราหัวเราะกัน พูดคุยกัน และเล่นกันอย่างเพื่อนเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เอง แม้แต่เดี๋ยวนี้เวลาไปไหนหรือเจอกับใคร แม่ก็ยังอดร้องไห้ไม่ได้ แม่พยายามทําตัวให้เข้มแข็งและบอกกับตัวเองว่า ลูกไปอยู่บนสวรรค์และเฝ้ามองแม่อยู่เสมอ…แต่อย่าคิดนะว่าแม่จะหยุดคิดถึงลูก เพราะไม่มีสักนาทีเดียวที่แม่จะไม่คิดถึง แม่รักลูกมากขึ้นทุก ๆ วัน… ลูกเป็นคนสร้างความแตกต่างให้ชีวิตของแม่รวมทั้งชีวิตของคนอื่น ๆ ด้วย ตอนนี้แม่รู้แล้วว่าการว่ายน้ําเป็นทักษะอย่างหนึ่งที่เด็ก ๆ ต้องเรียนรู้ รู้ไหมจ๊ะ! ถ้าลูกกลับมาเกิดอีกครั้งในตอนนี้แม่จะบอกให้ลูกไปเรียนว่ายน้ําสักหกเดือน ทุกวันนี้แม่มีโอกาสให้ความรักและได้แบ่งปันสิ่งที่แม่รู้กับผู้คนมากมาย

ขอพระเจ้าทรงอวยพรลูกนะจอช จงอยู่บนสวรรค์อย่างมีความสุข แม่จะไปพบลูกเมื่อถึงเวลา

ลูกชายเสียชีวิตด้วยความที่เธอเป็นคนกลัวน้ํา เธอจึงไม่เคยทํากิจกรรมทางน้ําร่วมกับลูกชายเลยสักครั้ง ทําให้จอชไม่เคยเรียนว่ายน้ํา ไม่รู้ถึงอันตรายทางน้ํา และไม่ทันระวังตัว…แวนด้ายังรู้มาอีกว่า พ่อแม่ผิวดําที่มีรายได้น้อยมักไม่เห็นความสําคัญของการพาลูกไปเรียนว่ายน้ํา นอกจากนี้สระว่ายน้ําส่วนใหญ่ มักมีแต่คนขาวมาใช้บริการ คนดําจึงรู้สึกเคอะเขินที่จะใช้สระร่วมกัน และยังมีสถิติบอกชัดเจนอีกด้วยว่ามีเด็กผิวดําเสียชีวิตจากการจมน้ําสูงกว่าเด็กผิวขาวเป็นเท่าตัว แวนด้าจึงอยากสร้างชั้นเรียนว่ายน้ําสําหรับเด็กผิวดําเพื่อหยุดยั้งสถิตินี้