อยากจะสุขแบบ คริส หอวัง …ต้องคิดแบบบวกๆ

อยากจะสุขแบบ คริส หอวัง …ต้องคิดแบบบวกๆ

“ความรู้สึก”  คงเป็นสิ่งเดียวในโลกที่ไม่มีขอบเขตหรืออยู่ในความควบคุมของใคร นอกเสียจากตัวเราเองเท่านั้นที่จะกำหนดว่า  “แค่ไหนถึงจะสุข  หรือเศร้าแค่ไหนถึงจะพอ” คริส หอวัง หรือ คริส  –  ศิริน  หอวัง  เป็นนักแสดงสาวฉายาหมวยอินเตอร์หรือสาวหมวยร้อยล้าน  ที่แจ้งเกิดอย่างสง่างามจากภาพยนตร์โรแมนติกคอมเมดี้เรื่อง  รถไฟฟ้ามาหานะเธอ  ภาพยนตร์ซึ่งทำรายได้สูงสุดของปี  2552

คริสอธิบายถึงความสุขในแบบของเธอว่า  เป็นความสุขง่าย ๆ  ที่เน้นการอยู่กับปัจจุบัน  เช่น  ดูทีวี  เล่นกับน้องหมาหรือทำอะไรก็ได้  แต่ขอให้วันนี้เรา  “ได้ทำ”  ก็พอ  เพราะโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน  วันนี้เป็นอย่างนี้  แต่พรุ่งนี้อาจจะไม่มีอะไรเหมือนวันนี้เลยก็ได้  ถ้ามีโอกาสเข้ามาก็ขอให้รีบคว้า  รีบทำก่อนเลย

นอกจากนี้คริสยังเชื่อในเรื่องการคิดบวก  เพราะไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร  ถ้าเรามองทุกอย่างในทางที่ดี  เราก็จะสามารถ“ตั้งรับ”  กับสิ่งนั้นได้  และ  “มีความสุข”  กับมันได้ไม่ยาก

ยิ่งแข่งยิ่งแพ้…แข่งกับตัวเองดีที่สุด

คริสเริ่มเรียนบัลเลต์ตั้งแต่  5  ขวบ  เพราะได้แรงบันดาลใจจากการดูภาพยนตร์เรื่อง  Flashdance  พอเรียนไปสักพัก คริสเกิดทำคะแนนได้ดี  ได้ที่  1  อยู่บ่อย ๆ  เด็ก  5  ขวบอย่างคริสจึงเริ่มรู้สึก  (ไปเอง)  ว่า  “ฉันเก่ง”

แค่นั้นยังไม่พอ  คริสยังรู้สึกว่าจะมีใครเก่งกว่าไม่ได้  เราต้องเป็นที่  1  เท่านั้น    ที่  2  ที่  3  ก็ไม่เอา  ไป ๆ  มา ๆ  ความรู้สึกแบบนี้ทำให้คริสเริ่ม  “แข่งกับเพื่อน”  โดยไม่รู้ตัว  และเริ่มฝึกซ้อมให้หนักขึ้นเรื่อย ๆ  แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้คริสเปลี่ยนความคิดและจำได้แม่นไม่มีวันลืม…เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยเรียนมัธยมที่สหรัฐอเมริกา

ตอนนั้นโรงเรียนกำลังคัดตัวนักแสดงละครเวที  เด็ก  ม.  5  อย่างคริสก็ลงคัดเลือกกับเขาด้วยโดยวางเป้าหมายไว้ที่บทเด่นที่สุดของเรื่อง  (ปกติเด็กม.  6  มักได้รับเลือก)  หลังจากพยายามซ้อมด้วยความอดทนและมุ่งมั่น  คริสก็ได้รับเลือกให้เล่นบทนี้สมใจ  นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้เท่านั้น เพราะยังมีงานที่หนักกว่ารออยู่ข้างหน้า  นับจากนี้ไปตลอดทั้ง  3  เดือน  คริสต้องฝึกซ้อมอย่างหนักพร้อม ๆ  กับรักษาร่างกายให้ดีที่สุด  ไม่อย่างนั้นแล้วตัวสำรองทั้ง  3  คนที่อาจารย์เตรียมไว้ก็อาจขึ้นมาแทนที่คริสได้ตลอดเวลา

แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นจนได้  เมื่อวันหนึ่งคริสเกิดบาดเจ็บที่เอ็นร้อยหวายขณะฝึกซ้อม  ด้วยความกลัวว่า    “ถ้าแสดงอาการให้คนอื่นเห็น  คริสอาจจะถูกเปลี่ยนตัวได้”  คริสจึงตัดสินใจกินยาแก้ปวดบรรเทาอาการเอง  วันแรกก็แค่  2  เม็ด  วันต่อ ๆ  มาก็เพิ่มเป็น  4  –  6  –  8  เม็ด  และเริ่มกินแบบไม่นับชั่วโมงเป็นอย่างนี้ทุกวัน ๆ

ในที่สุด  วันแสดงจริงก็มาถึง  คริสกำลังจะกินยาแก้ปวดตามปกติ  แต่วันนั้นไม่รู้นึกอะไรขึ้นมา ลองนับยาในมือดูและปรากฏว่า    “มีมากถึง  16  เม็ด!” คริสตกใจมากว่าตัวเองเจ็บถึงขนาดนี้เลยหรือ  แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่า  ถ้าไม่กินเลยก็คงไม่ไหว  สุดท้ายคริสจึงตัดใจกินยาแก้ปวดแค่  4  เม็ดพอ  (ตลอดทั้ง  8  รอบการแสดง)

แม้ว่าการแสดงจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี  ได้รับคำชมมากมาย  แต่คริสกลับต้องอยู่ในสภาพใช้ไม้เท้าช่วยเดินนานเป็นเดือน ๆ  เพราะเอ็นร้อยหวายอักเสบอย่างหนัก  แม้กระทั่งทุกวันนี้อาการก็ยังไม่หายขาด  เวลาหนาว ๆ  จะเจ็บแปล๊บขึ้นมาทุกที

คลิกเลข 2 ด้านล่าง เพื่ออ่านหน้าถัดไป>>>