ชีวิตคลอเสียงเพลง เคล้าเสียงหัวเราะของสุเทพ ประยูรพิทักษ์ (จบ)

ช่วงอายุ 50 กว่า ๆ ผม (สุเทพ ประยูรพิทักษ์) เคยนั่งมองย้อนชีวิตตัวเองไม่เคยนึกฝันว่าดนตรีจะพาเรามาได้ไกลขนาดนี้

ดนตรีทำให้โลกนี้น่าอยู่ ทำให้ชีวิตของคนรื่นรมย์ มีกำลังใจที่จะต่อสู้กับอุปสรรคขวากหนาม ต่อให้ร้องเพลงไม่เพราะ เล่นดนตรีไม่เก่ง แต่ถ้ารักในเสียงเพลง ผมก็คิดว่าเพียงพอแล้วที่คนคนนั้นจะรู้จักความอ่อนโยน ผมเชื่อว่าเสียงเพลงกล่อมเกลานิสัยของคน จากหยาบกระด้างให้ละเอียดอ่อน จากคิดถึงแต่ตัวเองให้คิดถึงคนอื่น

หลังเรียนจบด้านครูจากวิทยาลัยครูบ้านสมเด็จฯ ผมก็เริ่มงานแรกด้วยการเป็นพนักงานในโรงแรมพลาซ่าพัฒน์พงษ์ได้ทำแทบจะทุกหน้าที่ ตั้งแต่โอเปอเรเตอร์รับโทรศัพท์ รูมเซอร์วิส ได้เรียนรู้งานบริการจากประสบการณ์จริง เพราะยุคนั้นแทบจะไม่มีโรงเรียนด้านนี้โดยตรงในประเทศไทย แต่ทำได้ประมาณ 5 - 6 ปีผมก็เริ่มชักชวนน้องชาย อ้อย และ ติ่งให้มาตั้งวงดนตรีด้วยกัน

วงดนตรี “พี่ร้อง น้องเล่น”

ด้วยความที่คุณพ่อเสียตั้งแต่เด็กและคุณแม่ก็มาจากไปตอนผมอายุได้ 23 ปีพวกเราพี่น้องจึงต้องดูแลกันเอง แต่โชคดีที่ท่านทั้งสองอบรมพวกเรามาเป็นอย่างดีเราจึงรักและดูแลกัน ท่านสอนให้น้องเคารพพี่ ไม่พูดจาก้าวร้าวต่อกัน เวลาโกรธกันพวกเราไม่เคยขึ้นคำว่า “ไอ้” แม้แต่ครั้งเดียว น้อง ๆ เรียกผมว่า “พี่” ทุกครั้งไม่เคยเรียกชื่อเฉย ๆ เราให้ความเคารพซึ่งกันและกัน ผมรักและไม่เอาเปรียบน้อง น้อง ๆ ก็รักและให้ความไว้วางใจผม ผมรู้สึกว่า ครอบครัวของผมโชคดีมากที่มีความรักความผูกพันอย่างเหนียวแน่น ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเราต่อสู้มาด้วยกัน

การจะเป็นนักร้องในยุคนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่มีโรงเรียนไหนสอน และไม่มีโค้ชหรือครูคอยให้คำแนะนำ เราเรียนรู้ทุกอย่างจากประสบการณ์ตรง ลองผิดลองถูกด้วยตัวเอง เราตั้งวงดนตรีของเราเองวงแรกว่า“เดอะเปปเปอร์” เล่นเพลงของ Peter,Paul and Mary ซึ่งเป็นนักร้องแนวโฟล์คซองที่มีการเล่นและประสานเสียงที่มีเอกลักษณ์ เราก็นำมาเล่นดู ปรากฏว่าเล่นได้ดี เราเลยเริ่มเห็นทางของตัวเอง จากเล่นในบาร์เล็ก ๆ แถวพัฒน์พงษ์ เราก็เริ่มขยับไปเล่นในโรงแรมแอมบาสซาเดอร์และเปลี่ยนชื่อวงเป็น “ดิอีซี่” จนได้ไปเล่นที่โรงแรมแมนดาริน เราก็เปลี่ยนชื่อวงอีกครั้งเป็น “เดอะแซคส์” ซึ่งประสบความสำเร็จอย่างสูงสุด ผมร้องเพลงของเดอะบีเทิลส์และเพลงในยุค 60 - 70 ที่กำลังโด่งดังรวมถึงเพลงไทยอีกหลายเพลง เราอยู่ที่นี่ถึง 26 ปีเต็ม

คนเที่ยวกลางคืนในยุคนั้นส่วนใหญ่จะรู้จักวงของเราเพราะดังมากถึงขนาดหกโมงเย็น คนฟังต้องมาเข้าคิวรอซื้อบัตรทั้งที่ราคาค่าเครื่องดื่มในโรงแรมก็ไม่ใช่ถูก ๆ แล้วคนฟังก็มีหลากหลายอาชีพ ทั้งข้าราชการพนักงานบริษัท พ่อค้าแม่ค้า ผมเชื่อว่านอกจากเสียงเพลง การเอนเตอร์เทนคนฟังด้วยการพูดคุยให้ความสนุกสนานก็เป็นสิ่งสำคัญ แรก ๆ ผมไม่กล้าพูด กลัวว่าจะเป็นการก้าวร้าวผู้ฟัง แต่ตอนหลังก็เริ่มด้วยการเกริ่นให้เขาทราบว่านี่คือการแสดงเพื่อทำให้ผู้ฟังรู้สึกผ่อนคลาย มีรอยยิ้มเสียงหัวเราะ

“คุณควรมาดูเราด้วยความสนุก ถ้าไม่สนุกอย่ามา” ผมพูดท้าทายไว้อย่างนี้เลย

และคนดูที่มาเที่ยวก็รู้สึกสนุกกับผมจริง ๆ ถึงขนาดที่มีบางคนตะโกนถามผมว่า “ชีวิตมึงนี่ไม่เคยเศร้าเลยนะ” ผมก็ตอบติดตลกไปว่า “ผมไม่เคยเศร้าเลย ที่ทำอยู่ก็ได้เงินทั้งนั้น”

แต่ก่อนจะมีชื่อเสียง วง “เดอะแซคส์”ของเราต้องผ่านการซ้อมมาอย่างหนักสองปีเต็ม เช้าสัก 10 โมงอาบน้ำอาบท่ากินข้าวเสร็จ มาถึงโรงแรมบ่ายสองโมง เราก็ซ้อมดนตรีต่อจนถึงหกโมงเย็น สองทุ่มก็เริ่มเล่นเป็นอย่างนี้อยู่ 2 ปี หลังจากนั้นก็เริ่มอยู่ตัวชีวิตเริ่มสบาย ๆ มากขึ้น

ผมคิดว่า เราอยู่ในวงการนี้ได้นานเพราะเรามองว่านี่คือสิ่งที่เรารัก เป็นอาชีพเป็นความศรัทธา เราอยากทำให้คนฟังมีความสุขทุกครั้งที่ขึ้นเวที จนวันหนึ่งผมก็ได้รับความสนใจจากค่ายเพลง ได้ออกเทปครั้งแรกกับค่าย นิธิทัศน์โปรโมชั่นร้องเพลง “ป่าลั่น” ที่ คุณสุเทพ วงศ์กำแหงเคยร้องไว้จนกลายเป็นเพลงที่สร้างชื่อเสียงอย่างสูงสุดให้ผม ส่วนเพลงที่เป็นของผมเองคือ “หิ่งห้อย” ซึ่งฮิตติดหูผู้ฟังมาจนถึงทุกวันนี้ หลังจากนั้นชีวิตของผมก็เข้าสู่วงการแสดง ได้เล่นละครกับ คุณคณิต คุณาวุฒิเล่นภาพยนตร์กับ คุณบัณฑิต ฤทธิ์ถกลทั้ง “คนดีที่บ้านด่าน” และ “บุญชู”

ตอนแรกผมไม่คิดว่าจะเล่นละครเพราะร้องเพลงอย่างเดียวก็หนักพอแล้วแต่คุณคณิตผู้กำกับเห็นบุคลิกของผมแล้วชอบ อยากให้มาแสดงละคร จึงตื๊อผมอยู่หลายครั้งให้ผมรับเล่นเป็นคนสุพรรณในเรื่อง “สาทร ดอนเจดีย์” ของไนท์สปอตคู่กับคุณญาณี จงวิสุทธิ์ ตอนแรกผมเล่นไม่ได้เลย จนผู้กำกับบอกว่าให้เล่นเป็นตัวของตัวเอง เท่านั้นแหละก็ลื่นปรื๊ด ๆ คนดูชอบมาก ดังจนต้องมีภาคสอง ยิ่งเมื่อได้สนิทกับคุณญาณีซึ่งเรียนการแสดงมาโดยตรงช่วยชี้แนะ ผมก็ยิ่งมีความสุขกับงานนี้ ผมนับถือเป็นครูคนหนึ่งในชีวิตเลยทีเดียว ก่อนแนะนำอะไรผม เธอจะยกมือไหว้แล้วพูดว่า “พี่อี๊ด หนูว่าพี่ทำได้แล้วละ แต่มีอีกนิดหนึ่ง พี่จะต้องทำอย่างนี้นะคะ” ทุกวันนี้ผมเล่นละครแบบลื่นไหลไปเรื่อย ๆ ทำทุกอย่างให้เป็นธรรมชาติ สบาย ๆ ง่าย ๆ ไม่เครียด เมื่อปีที่แล้วผมมีคอนเสิร์ตใหญ่ “Remember by สุเทพ & เดอะแซคส์” จัดโดย คุณเป็ดเชิญยิ้ม รวมถึงยังมีงานละครเข้ามาอย่างต่อเนื่อง แค่นี้ผมก็พอใจกับชีวิตของตัวเองมากแล้ว

สุเทพ ประยูรพิทักษ์

ทำบุญด้วยการซ่อมแซมวัด

เรื่องราวการทำบุญของผม เรียกว่าเป็นเรื่องบังเอิญก็ว่าได้ แต่บังเอิญไปตรงกับจริตของผม มีอยู่วันหนึ่งผมไปเล่นฟุตบอลกับรุ่นน้องที่จังหวัดลพบุรี เล่นเสร็จเขาก็ชวนไปซ่อมแซมวัดใกล้ ๆ ที่พักด้วยกันชื่อ วัดธรรมิกาวาส ตอนแรกผมไม่ทราบว่าจะต้องช่วยอย่างไร รุ่นน้องก็พาไปดูบอกว่าให้ช่วยทาสีวัด ลงรักปิดทองหลวงพ่อองค์ใหญ่ ผมไม่เคยทำมาก่อน แต่ครั้งแรกที่ทำมีความสุขมาก

ผมรู้สึกว่านี่เป็นหนทางดี เป็นการทำบุญอย่างหนึ่ง คนทำบุญในสมัยนี้อาจจะใช้เงินกันเยอะ แต่การทำอย่างนี้ต้องใช้ใจต้องไปช่วยกวาดลานวัด ล้างห้องน้ำ ทาสีปูพื้นกระเบื้อง ผมไม่ได้มีความรู้อะไรมากมาย แต่ทำด้วยความศรัทธา

ยิ่งทำก็รู้สึกว่าใจเราเกิดปีติ จึงทำมาเรื่อย ๆ เดือนหนึ่งก็ชวนเพื่อนพ้องน้องพี่ที่รักในการทำบุญแบบนี้ไปลงมือลงแรงด้วยกัน เราใช้ชื่อกลุ่มว่า “เพื่อนร่วมทาง” เราเดินทางไปทั่วประเทศ ทั้งอ่างทอง นครปฐม ลำปาง ฯลฯ เสาะหาวัดที่ทรุดโทรมเข้าไปขออนุญาตเจ้าอาวาส แล้วซ่อมแซมมากว่า 200 วัด ยกเว้นวัดที่ขึ้นทะเบียนเราก็จะไม่เข้าไปทำ ทำเสร็จแล้วเราก็จะฉลองด้วยการทำบุญทอดผ้าป่า

ผมซ่อมแซมวัดก็เพราะอยากให้วัดเป็นที่พึ่งของคนยุคนี้ อยากให้เด็กรุ่นใหม่หันหน้าเข้าหาวัด เพราะพระธรรมคือความสุขที่แท้จริง ผมคิดว่า“เดินไปเถอะ เดินไปหาพระธรรม”ทำเสร็จแล้วชาวบ้านก็ได้เข้ามากราบไหว้มาสำรวมจิตใจ แค่มองเห็นพระพุทธรูป ผมว่าเราเองก็ได้ธรรมะแล้ว เพราะท่านนั่งนิ่ง ๆ เพื่อจะบอกเราว่า ความสงบเป็นความสุขที่แท้จริงของชีวิต เมื่อเราสงบเราก็สบาย ใครจะทำอย่างไร ใครจะด่าอย่างไรก็ไม่สน นั่งภาวนาไปอย่างนี้ คนอื่นเอากิเลสมาให้เรา เราไม่ไปแตะ เราก็ไม่ทุกข์

สำหรับหลักในการใช้ชีวิตของผมคือทำอะไรก็ตั้งใจให้ดีที่สุด ส่วนชีวิตที่จะมีความสุขได้ หนึ่งคือ มีพระธรรมในหัวใจ สอง มีพ่อแม่ก็ต้องกตัญญูรู้คุณ สาม ไม่มีหนี้สิน สี่ ไม่อิจฉาริษยา ห้าคือ ไม่หักหลังเพื่อน

คนเรามีห้าอย่างนี้ไปไหนก็สบาย ลองดูไหมครับ

Secret Box
วางความคิด ชีวิตสงบ

ฟุ้งตามความคิด ชีวิตไม่สงบ

ว.วชิรเมธี

Posted in MIND
BACK
TO TOP
A Cuisine
Writer

© COPYRIGHT 2024 Amarin Corporations Public Company Limited.