ผู้ชุบชีวิตใหม่ให้ผู้ป่วย โรคสะเก็ดเงิน
โรคสะเก็ดเงิน รวมถึงโรคภัยไข้เจ็บ เป็นสิ่งที่ไม่พึงปารถนาอย่างที่สุดของมนุษย์ แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเกิดโรคภัย
เฉลิมพล ศักดิ์คำ นอกจากเป็นนายกเทศมนตรีเมืองท่าช้าง จังหวัดจันทบุรี คนเมืองจันท์ยังรู้จักเขาดีในนาม “ป๋าเหลิม” หรือ “หมอเหลิม” ผู้ริเริ่มเปิดรักษาผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินด้วยตำรับยาสมุนไพร โดยไม่มีค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด แต่กว่าจะได้รับการกล่าวขานจนเป็นที่รู้จัก และถึงจุดที่ได้เป็น ‘ผู้มอบชีวิตใหม่’ ให้ผู้คนมากมาย ชีวิตของเฉลิมพล ก็ต้องผ่านบททดสอบด้วยเช่นกัน
เป็นชาวจังหวัดจันทบุรีโดยกำเนิดหรือเปล่าคะ
ผมเกิดที่กรุงเทพฯ มีพี่สาว 4 คน น้องสาวอีก 1 คน ตอนผมอายุได้ 2 เดือนต้องย้ายมาอยู่กับยายที่จันทบุรี เพราะพ่อกับแม่แยกทางกัน ยายเป็นคนตำบลแม่กลอง จังหวัดสมุทรสงคราม หอบหิ้วกันมาเร่ร่อนขายของ ย้ายที่ไปเรื่อยๆ จนมาอยู่ที่ตำบลท่าช้าง อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี
เมื่อย้ายมาที่นี่ แม่ก็เป็นแม่ค้าขายปลา ขายของจิปาถะ เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ จำได้ว่าเข็นรถอยู่ในตลาด เข็นเป็ดพะโล้ใส่กะละมัง มาขายตามตลาดนัด ผมทำงานหาเงินเองตั้งแต่อายุ 7 ปี รับจ้างเข็นรถให้แม่ค้า ได้เงินเที่ยวละ 2 บาท ใครจ้างให้ทำอะไรก็ทำ
ผมใช้ชีวิตคนเดียวตั้งแต่เด็ก อยู่กับยายก็จริง แต่ยายให้ดูแลตัวเอง จะไปไหนก็ไป ผมเริ่มเรียนหนังสือที่โรงเรียนบ้านแก้ว ข้างเทศบาลเมืองท่าช้าง ต้องเรียน ป.1 ซ้ำชั้น 2 ปี เรียน ป.2 ก็ซ้ำ 2 ปี เพราะไม่ค่อยได้เรียน ไปเที่ยว ไปทำงานตลอด เราไม่มีใครดูแล เพราะแม่ต้องตระเวนขายของไปเรื่อย ๆ ใครจ้างไปไหนก็ไป
หลังจากนั้นได้เรียนต่อไหมคะ
ตอนนั้นแม่ไปขายของอยู่เชียงใหม่กับพี่สาว พอเรียนจบชั้น ป.2 ยายเสียผมจึงย้ายไปอยู่กับแม่ที่เชียงใหม่ ได้เรียนชั้น ป.3 ที่วัดเชียงยืน (ปัจจุบันคือ โรงเรียนเทศบาลวัดเชียงยืน อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่) แล้วไปเรียนต่อชั้น ป.4 ที่โรงเรียนบ้านปางเฟือง อำเภอเชียงดาว ไปอยู่กับชาวเขา เพราะต้องย้ายตามแม่ไปขายของ
ผมเรียนแค่ ป.4 ตอนนั้นอายุประมาณ 12 ปี ก็ออกมาเป็นลูกจ้างตามร้านอาหาร ร้านกวยจั๊บ ร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านขายน้ำปั่น ทำหมด ทุกวันนี้ผมทำอาหารเป็นทุกอย่าง เพราะผ่านมาหมดแล้ว
หลังจากเป็นลูกจ้างหลายปี ผมก็เก็บเงินซื้อรถเข็นเก่า ๆ มาเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้พอร้านขายดีก็มีคนมาขอซื้อ ผมเซ้งร้านน้ำเต้าหู้ได้เงินมาหนึ่งแสนบาท จึงนำเงินไปซื้อมอเตอร์ไซค์ ขี่จากเชียงใหม่กลับจันทบุรีคนเดียว แล้วมาขออาศัยอยู่บ้านลุงที่นับถือ กลับมาก็เป็นลูกจ้างทำร้านอาหาร ขายข้าวแกง ทำงานโต๊ะสนุ๊ก ผมทำหลายอาชีพมาก จนมาเป็นช่างซ่อมรถอยู่หลายปี จนอายุ 26 ปี ก็หาเช่าที่เปิดร้านอาหารของตนเอง
คลิกเลข 2 ด้านล่าง เพื่ออ่านหน้าถัดไป
มาถึงจุดเปลี่ยนได้อย่างไรคะ
ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในชีวิตโลดโผนมานานมากแล้ว ทั้งเที่ยวกลางคืน คบเพื่อนตีรันฟันแทง แต่เราไม่ไปมีเรื่องด้วยนะ กินเที่ยวอย่างไรเช้ามาก็ทำมาหากิน แต่พอมาถึงจุดหนึ่งก็เบื่อ เป็นเพราะเรามีครอบครัวด้วย มีหน้าที่การงาน ผมสนุกกับการเป็นนายกเทศมนตรี เพราะมีเรื่องต้องทำเยอะ ก่อนมาสัมภาษณ์นี้ผมก็ไปเทปูน ช่วยทำถนนให้ชาวบ้านมา คนในจังหวัดก็ให้เกียรติเราทุกคน เราก็ต้องทำตัวให้ดี
ชีวิตวัยรุ่นกับชีวิตตอน 40 กว่าไม่เหมือนกัน ร่างกายก็ไม่เหมือน ไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน ความคิดของเราก็เป็นอีกแบบหนึ่ง คิดแต่อยากช่วยคนอื่น
การเปิดรักษาผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินฟรี มีที่มาอย่างไรคะ
สมัยที่เป็นช่างซ่อมรถ ผมไปทอดกฐินที่อุบลราชธานี พอดีเพื่อนผมที่ไปด้วยกันเป็นโรคสะเก็ดเงิน กลางคืนก็ไปเที่ยวกันตามประสาวัยรุ่น ระหว่างทางไปเจอปู่คนหนึ่งนั่งอยู่ในกระท่อม เราก็เดินเข้าไปทักทายและนั่งคุยกันพักใหญ่
คุยไปคุยมาปู่แกเห็นเพื่อนเป็นโรคนี้ก็ถามว่า “ไอ้หนู เอ็งอยากหายไหม” เพื่อนก็รีบตอบว่า “อยากหายครับ”
ปู่ก็บอกว่าให้ไปหาสมุนไพรตามที่แกบอกมาทา เช้าวันรุ่งขึ้นเราก็ไปหาซื้อ แล้วกลับเอาไปให้แกดูว่าแบบนี้ใช่ไหม ปู่แกก็เอาสมุนไพรหลายชนิดที่ซื้อมาใส่ขวดผสมเหล้าขาวให้เสร็จ เพื่อนเอาไปทาก็หาย ผมก็คอยจำสูตรว่ามีอะไรบ้าง
ต่อมา เพื่อนแฟนมาเยี่ยมที่บ้าน เห็นเขาเป็นโรคเชื้อราเหรียญบาท ผมร่วงเป็นหย่อมๆ จึงลองผสมยาให้เขาใช้ ปรากฏว่าก็ดีขึ้นเหมือนกัน เวลาเจอใครเป็นโรคนี้ผมก็เรียกมาคุยแล้วรักษาให้หมด ส่วนใหญ่เป็นคนใกล้ตัวหรือเจอด้วยตัวเอง กลายเป็นว่าผมเริ่มรักษาคนป่วยโรคนี้มาตั้งแต่อายุ 20 ปี แต่ไม่ได้บอกใครว่ารักษาได้ เพียงเราเห็นหรือเจอก็จะบอกว่ามียารักษานะ จะช่วยรักษาให้ บางคนก็มา บางคนก็ไม่มา
เริ่มแรกผมช่วยรักษาที่บ้านตัวเองมาเรื่อย ๆ ใครที่รักษาแล้วดีขึ้นก็แนะนำบอกต่อกันมา แต่ไม่เยอะขนาดนี้ หลังจากเป็นนายกเทศมนตรี ขณะแจกเบี้ยยังชีพก็เห็นคนแก่ในชุมชนเป็นแผลพุพองที่ไม่หาย คัน นั่งเกาอยู่อย่างนั้น เราก็เอายาไปทาให้เขา เพราะยานี้ช่วยรักษาโรคเชื้อราบนผิวหนังได้หมด พอเขาดีขึ้นก็ติดใจมารักษากันต่อเนื่อง จึงบอกต่อๆ กันไป
กระทั่งปี 2556 มีผู้ป่วยอยากรักษาเพิ่มมากขึ้น ผมจึงใช้พื้นที่อาคารศูนย์บริการทางสังคมแบบมีส่วนร่วม ของเทศบาลเมืองท่าช้าง เปิดรักษาให้ฟรี ทุกวันพฤหัส เพราะวันอื่น ๆ ผมต้องทำงานในหน้าที่หลักของตัวเองด้วย ปัจจุบันผมมีใบประกอบโรคศิลปะ เป็นแพทย์ทางเลือก ด้านสมุนไพรแผนโบราณ จากสำนักงานสาธารณะสุขจังหวัดจันทบุรี
เนื่องจากมีผู้ป่วยจำนวนมาก เพราะคนบอกต่อกันทางเฟชบุ๊ค และบอกต่อกันเองในกลุ่มผู้ป่วย จึงมีคนจากทั่วประเทศมารักษามากขึ้นทุกปี ทุกวันนี้มีผู้ป่วยมารักษาเฉลี่ยขั้นต่ำเดือนละประมาณ 800 คน งานนี้ผมทำคนเดียวไม่ไหว ทุกครั้งจึงมีเจ้าหน้าที่ อสม.เทศบาลเมืองท่าช้าง พนักงานเทศบาลฯ และจิตอาสาช่วยกันดูแลผู้ป่วยด้วย
คลิกเลข 3 ด้านล่าง เพื่ออ่านหน้าถัดไป
สมุนไพรที่ใช้มีอะไรบ้าง และมีขั้นตอนการรักษาอย่างไรคะ
ผมใช้สมุนไพรที่หาได้ในบ้านเรา ส่วนใหญ่มีมากในจังหวัดจันทบุรี อย่างเช่น ใบคันทรง หลายคนอาจไม่รู้จัก ใบคันทรง คือ ใบไม้ที่ผู้เฒ่าผู้แก่สมัยก่อนใช้มุงหลังคาบ้านแทนหญ้าคาหรือใบจาก มีสรรพคุณทางยา พบมากในป่ารกชื้น นอกจากนี้ก็มี เถาสะบ้า กระไดลิง สิงหโมรา ใบอินทนิล ขมิ้นชัน ขมิ้นอ้อย นำมาต้มเพื่อใช้เป็นยาให้ผู้ป่วยอาบระหว่างรักษา
อีกส่วนเป็นยาสำหรับทาแผล มีส่วนผสม คือ เหล้าขาว ยาฉุน ใบพลู กระชายดำ บอระเพ็ด น้ำผึ้ง ผิวมะกรูด ส่วนผสมไม่มาก ไม่เป็นสูตรลับ ผมบอกหมด แต่ส่วนใหญ่หาวัตถุดิบกันเองได้ยาก ผมมักซื้อเก็บเอาไว้ บางครั้งชาวบ้านก็เก็บมาขายให้ อย่างใบคันทรง ผมรับซื้อจากชาวบ้านกิโลละ 80 บาท
ก่อนรักษาเราต้องคุยกันก่อน เพื่อศึกษาข้อมูลว่า ผู้ป่วยเคยใช้ยาอะไรมาบ้าง และผู้ป่วยต้องทำความเข้าใจ และยอมรับว่า ระหว่างการรักษาจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างไรในแต่ละสัปดาห์ เพราะโรคนี้มักถูกสารสเตียรอยด์ กดอาการไว้ ไม่แสดงออกมาให้เห็นทั้งหมด
ผมบอกเลยว่าระหว่างรักษา เมื่อทายาและอาบน้ำต้มสมุนไพรแล้ว 1 สัปดาห์ ผิวหนังจะมีแผลเพิ่มขึ้น 10เปอร์เซ็นต์ 2 สัปดาห์ เพิ่มมาอีก 20 เปอร์เซ็นต์ สัปดาห์ที่ 3 มีการบวม สัปดาห์ที่ 4 น้ำเหลืองไหล จากนั้นสัปดาห์ที่ 5 อาการจะเริ่มดีขึ้นไปเรื่อย ๆ
ระหว่างนี้ต้องควบคุมอาหารด้วย ไม่กินอาหารทะเล กะปิ น้ำปลา มะเขือ ขนมปัง ไข่ ของหมักดอง เครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ กินได้เฉพาะข้าว เนื้อสัตว์ หมู ผัก ปรุงอาหารด้วยซีอิ๊วขาวเท่านั้น
ถ้าคุยกันแล้วผู้ป่วยรับไม่ได้ ก็ไม่รักษา เพราะรักษาไปก็ไม่หาย เอายาไปรักษาเองก็ไม่หาย ถ้าเข้าใจ รับได้ก็รักษา กรณีที่อาการหนัก ก็ต้องมากินนอนรักษาอยู่ที่นี่จนกว่าจะหาย บางรายมีสภาพเละมาเลย รักษาเดือนกว่าก็กลับบ้านได้แล้ว แต่ละรายผมจะเริ่มรักษาที่ใบหน้าก่อน ถ้าผิวหน้าดีขึ้นเขาก็จะมีกำลังใจรักษาต่อ
โรคสะเก็ดเงิน ร้ายแรงแค่ไหนคะ
โรคสะเก็ดเงิน ส่วนมากเกิดจากการแพ้สารเคมี เช่น ยาฆ่าแมลง ยาฆ่าหญ้า และเกิดจากอาหารการกิน เช่นอาหารทะเล อาหารหมักดอง ตอนนี้ทั้งประเทศมีผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงินประมาณ 3 ล้านคน โรคนี้มันทรมาน ทรมานทั้งคนป่วย ทั้งครอบครัว โรคนี้รักษาให้หายได้ แต่ต้องใช้เวลา ชาวบ้านหลายคนไม่ค่อยเข้าใจ พาคนป่วยมารักษาได้แค่ 7 วัน ก็บ่นว่าทำไมยังไม่หาย ใจร้อน ทั้งที่ต้องใช้เวลาเป็นเดือน
แต่ละคนมีอาการมากน้อยไม่เหมือนกัน คนที่ป่วยโรคสะเก็ดเงิน ส่วนใหญ่เคยใช้สารสเตียรอยด์ อาจกินแล้วไม่ปวด ไม่เมื่อย ตุ่มบวมยุบลง แต่มันไม่หาย เพียงแต่กดอาการไว้ หากหยุดใช้โรคจะกำเริบ นอกจากแผลพุพองที่แสดงอาการออกมาแล้ว ความปวด บวม อักเสบจะตามมาด้วย บางรายเดินไม่ได้ หนาวสั่นถึงกระดูก
ผู้ป่วยที่มีอาการหนักที่สุด คือ เป็นทั้งตัว เข้ามารักษานี่ต้องหามกันมา บางคนเดินไม่ได้ นอนเตียงมา 3-4 ปี แบบนี้รักษาได้ผลดี เพราะเขาไปไหนไม่ได้ รักษาไม่นานก็ดีขึ้น แต่ถ้าคนมีตังค์มาลองรักษา ส่วนใหญ่ไม่หาย เพราะยังเดินได้ เดี๋ยวก็ไปโน่นทีนี่ พอขึ้นตุ่มเห่อที่หน้าก็ทนไม่ได้ ต้องกลับไปใช้สเตียรอยด์ให้มันยุบอีก จึงไม่เห็นผล
แต่ถ้ารักษาหายแล้ว ไม่ดูแลตนเอง ไม่เลือกกินอาหาร เครียด พักผ่อนไม่เพียงพอ ก็อาจกลับมาเป็นอีกส่วนมากคนที่เป็นหนักถึงขั้นหามมา ถ้าหายแล้วหายเลย เพราะเขากลัวที่จะเป็นอีก จึงกลับไปใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังมาก ดูแลได้อย่างเคร่งครัด ผมยังไม่เคยเห็นผู้ป่วยอาการหนักกลับมาเป็นอีก
หลายคนเห็นภาพคนป่วยมากๆ แล้วรู้สึกหดหู่ จิตตก เคยมีความรู้สึกแบบนั้นไหมคะ
ไม่ มี ผมไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนั้น ไม่ท้อ ไม่เหนื่อย เพราะผมเลือดนักสู้ ไม่มีท้อ ไม่มีถอย สู้ยิบตาตลอด ถึงจะไม่ใช่เรื่องของตัวเองผมก็ไม่ยอมแพ้ ช่วยเขาเราก็ได้บุญ อันไหนผมช่วยเขาได้ ผมก็จะช่วย
ผู้ป่วยที่มารักษา ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรเลย ไม่ว่าจะเป็นค่ายา ค่ารักษา ค่ากิน ค่าอยู่ ทุกอย่างฟรีหมด เวลากลับแถมเงินให้กลับบ้านด้วย เพราะคนที่ไม่มี ก็ไม่มีจริง ๆ บางรายไม่มีแม้กระทั่งค่ารถมา ผมก็โอนให้ ซึ่งก็โดนหลอกบ่อย คือโอนเงินค่ารถให้แล้วก็หายไปเลย แต่ก็ให้ต่อไปเพราะเราอยากช่วย อยากให้เขาหาย
คลิกเลข 4 ด้านล่าง เพื่ออ่านหน้าถัดไป
บริหารเรื่องค่าใช้จ่ายในการรักษาอย่างไรคะ
งานรักษาโรคสะเก็ดเงิน มีค่าใช้จ่ายมากกว่าเดือนละ 1 แสนบาท เมื่อก่อนต้นทุนค่ารักษาและวัตถุดิบเป็นทุนส่วนตัวของผม บางส่วนได้รับบริจาคจากผู้ที่รักษาหายแล้ว บางรายไม่มีเงิน ก็นำสมุนไพรมาให้ใช้ปรุงยาแทน แต่ตอนนี้มีคนช่วยเยอะ บางคนคนเอาเหล้าขาวมาบริจาคเพื่อใช้เป็นส่วนผสมในการปรุงยา เมื่อก่อนผมจ่ายลังละเกือบสองพัน เดือนหนึ่งใช้ 50 ลัง แต่ตอนนี้มีคนมาบริจาคเรื่อย ๆ ทั้งผ้าพันแผล และของใช้ต่าง ๆ ภูมิใจที่มีคนคิดช่วยเหลือผู้อื่นมากขึ้น โดยเฉพาะชาวจังหวัดจันทบุรีด้วยกัน
ส่วนตู้รับบริจาคเงินจากผู้ป่วยตามศรัทธา เมื่อก่อนเรานำเงินสมทบทุนกองทุนพัฒนาโรงเรียนบ้านแก้ว เพื่อเป็นทุนการศึกษา และเป็นค่าอาหารกลางวันให้เด็กนักเรียน แต่ตอนนี้สร้างโรงอาหารเสร็จแล้ว ก็นำเงินบริจาคในตู้ มาช่วยเป็นค่ายาในการรักษา เพราะเราแจกยากลับบ้านฟรีด้วย มีต้นทุนประมาณถุงละประมาณ 100 บาท
ปัจจุบันมีผู้ป่วยเพิ่มมากขึ้น ขณะที่ห้องรักษาผู้ป่วยที่พักค้าง ต้องอาศัยห้องพักพนักงานเทศบาลเป็นห้องพักผู้ป่วย ก็อยู่กันแออัดพอสมควร และอยู่ใกล้กับที่ทำการเทศบาลฯ ทั้งผู้ป่วย ทั้งคนที่มาติดต่องานก็ไม่สะดวก จึงมีโครงการสร้างอาคารที่พักรักษาตัวผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงิน ขนาด 40 เตียง ตอนนี้อยู่ระหว่างการก่อสร้าง ใช้ทุนบริจาคจากผู้มีจิตศรัทธาสร้างอาคาร งบประมาณ 8 ล้านบาท โดยไม่ใช้เงินหลวงเลย
งานในหน้าที่ก็มาก ทำไมจึงคิดช่วยคนอื่นด้วยคะ แถมยังใช้เงินส่วนตัวอีก
ก็อยากช่วย เราแบ่งเวลารักษาเฉพาะวันพฤหัส แต่วันเสาร์อาทิตย์ ก็มีคนมาให้รักษาตลอด เพราะเขาไม่รู้รายละเอียดว่าต้องมาวันไหน เขามาไกล จากพะเยา ลำปาง สุรินทร์อย่างนี้ จะปล่อยให้กลับไปเปล่าๆ ผมก็ทำใจไม่ได้ เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาก็ 5 ราย ผมไม่ได้ไปไหนเลย อยู่รักษาเขา
ชีวิตผมเริ่มจากเสื่อผืนหมอนใบเหมือนคนจีน เคยไม่มีอะไรเลย อยู่คนเดียว เดินต๊อกๆ ของานทำ ขอคนอื่นอาศัย มีเงินก็กิน เที่ยว เล่นการพนันทุกอย่างครบหมดตั้งแต่เด็ก ประสบการณ์เราเยอะ แต่เป็นคนชอบช่วยเหลือคนมาตลอด ชอบช่วยเพื่อนฝูง ไม่เคยเอาเปรียบ เสียเปรียบก็ไม่เคยว่า
ครั้งหนึ่งทำธุรกิจกับเพื่อนแล้วเงินหายไปหนึ่งล้าน ผมไม่รู้ว่าใครผิดแต่ช่างมัน ให้เรื่องจบไป เงินล้านเดียวซื้อมิตรภาพไม่ได้ ถ้าทำผิดแล้วเลิกคบกัน ผมไม่เอา เงินไม่มีค่าไปมากกว่ามิตรภาพของเพื่อนฝูงที่คบกันมา 30 ปี
ผมไม่เคยเสียดายเงิน ตอนนี้สถานะของผมเรียกว่า อยู่ในระดับที่เกื้อกูลคนอื่นได้ ก็มีกำลังมากพอที่จะช่วยคนอื่นได้ ผมคิดว่าเป็นอานิสงส์ที่ทำให้ชีวิตผมดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่เจ็บ ไม่ป่วย ข้อสำคัญคือสบายใจมาก ผมเชื่อเรื่องบุญบาป เคยเกเรทำบาปมาเยอะ กินเหล้า เล่นการพนันหลายอย่าง ทุกวันนี้จึงต้องทำบุญ
เชื่อเรื่อง “ยิ่งให้มาก ยิ่งได้มาก” ไหมคะ
ผมเชื่อเรื่องนี้มาก เมื่อก่อนผมต้องกินยานอนหลับตลอด เพราะชอบคิดนู่นคิดนี่ตลอดเวลา คนไหนทำให้เราเคือง ทำให้หมั่นไส้ ทำให้แค้นโกรธ ผมจะเก็บเอามาคิดจนนอนไม่หลับ คิดว่าจะล้างแค้นอย่างไร ชอบคิดวางแผนงานล่วงหน้าด้วยว่าต่อไปจะทำอะไร งานพรุ่งนี้ต้องทำอะไรบ้าง เครียด ต้องกินยานอนหลับ 2 เม็ดทุกวันนานหลายปี
ตอนนี้ไม่ต้องกินแล้วนอนหลับเลย สี่ทุ่มเข้านอนสบาย ไม่คิดมากเหมือนเมื่อก่อน กิจการก็รุ่งเรือง เมื่อไม่กี่ปีก่อนผมถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ 1 ด้วยนะ ตกใจมากไม่นึกมาก่อนว่าจะถูก
รู้สึกอย่างไรบ้างคะ เมื่อเห็นผู้ป่วยหายดี
ผมมีความสุข ได้เห็นเขายิ้ม เห็นญาติพี่น้องของเขายิ้ม ในวันที่ได้กลับบ้านด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ไม่เหมือนวันแรกที่เข้ามารักษา หลายครอบครัวร้องไห้กันหมด แต่พอวันกลับ ยิ้มมีความสุขทุกคน
วันกลับพวกเขามักมากราบผมทุกคน เพราะรู้สึกว่าเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ แต่ผมห้ามไว้ ห้ามกราบเด็ดขาดเพราะผมไม่ชอบ แค่เขาหายดีผมก็มีความสุข ไม่ต้องการให้เขากราบ ไม่ต้องการอะไร แค่ได้เห็นแม่เขายิ้ม แฟนเขายิ้ม ลูกเขายิ้ม พี่น้องเขายิ้มผมก็มีความสุขแล้ว
ผมภูมิใจอีกอย่างหนึ่งคือ คนรอบข้างก็หันมาช่วยเหลือกันหมด ทั้งครอบครัว ลูกน้อง ผู้ป่วยที่รักษาแล้วหายดีหลายคน ก็กลับมาช่วยคนอื่นต่อ จากผู้ป่วยกลายเป็นผู้เยี่ยม และกลายเป็นจิตอาสากลับมาช่วยผู้อื่น
ความสุขของคุณเฉลิมพลคืออะไรคะ
การได้ช่วยเหลือผู้คน นี่แหละคือความสุขที่แท้จริง
เป็นความสุขที่รับรู้ได้เพียงผู้กระทำเท่านั้น
หากผู้มีจิตศรัทธาท่านใด ต้องการร่วมบุญบริจาคช่วยเหลือผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงิน สามารถบริจาคได้ที่ เลขบัญชี 015-2-64944-4 ธนาคารกสิกรไทย ชื่อบัญชี เพื่อผู้ป่วยโรคสะเก็ดเงิน
เรื่อง: อุราณี ทับทอง ช่างภาพ: สรยุทธ พุ่มภักดี สไตลิสต์: ณัฏฐิตา เกษตระชนม์
บทความน่าสนใจอื่นๆ
Secret คือแรงบันดาลใจ
สั่งซื้อนิตยสารหรือสมัครสมาชิก Secret ได้ที่ 0-2423-9889
ทาง Naiin.com : https://www.naiin.com/magazines/title/SC/
