ปฏิบัติธรรมท่ามกลางสัปปายะทั้ง 7 ณ วัดป่าธรรมสุข จ.จันทบุรี

ปฏิบัติธรรมท่ามกลางสัปปายะทั้ง 7 ณ วัดป่าธรรมสุข

วัดป่าธรรมสุข วัดเล็กๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดจันทบุรี เปิดให้ประชาชนทั่วไปปฏิบัติธรรมตลอดทั้งปี โดยมุ่งหวังจะปัดเป่ากิเลสให้เบาบาง ขัดเกลาจิตใจให้บริสุทธิ์ และเพิ่มพูนสติปัญญาให้เข้มแข็ง

พระปลัดปรีชา วีระธัมโม เจ้าอาวาส วัดป่าธรรมสุข เล่าว่า เดิมที่ดินผืนนี้เป็นสวนของ คุณแม่ทองสุข ชื่นบาน โยมแม่ของท่านในอดีต เมื่อว่างจากการศึกษาธรรมและกิจนิมนต์ที่วัด ท่านจะเดินทางมาพักที่นี่ปีละครั้ง ครั้งละ 2 - 3 วัน ซึ่งมักมีญาติโยมในละแวกใกล้เคียงมาตักบาตร ทำวัตร สวดมนต์อย่างสม่ำเสมอ ต่อมาในปี พ.ศ. 2537 คุณแม่ทองสุขจึงถวายที่ดินผืนนี้ให้เพื่อนำไปสร้างวัดสำหรับปฏิบัติธรรมโดยเฉพาะ จากนั้นในปี พ.ศ. 2540 พระปลัดปรีชาจึงย้ายมาจำพรรษาที่นี่ และดำเนินการตามจุดมุ่งหมายของคุณแม่ทองสุขคือจัดโครงการปฏิบัติธรรมทุกปี

เมื่อโครงการปฏิบัติธรรมได้รับความนิยมจึงเริ่มสร้างอาคารต่าง ๆ และจัดโครงการบ่อยครั้งขึ้นเพื่อรองรับผู้ปฏิบัติธรรม

“เมื่อก่อนผู้มาปฏิบัติธรรมมักเป็นคนนอกพื้นที่ เพราะคนในพื้นที่เป็นชาวไร่ชาวสวน ไม่ค่อยรู้จักการปฏิบัติธรรม แต่เมื่อมีคนมาปฏิบัติธรรมมากขึ้น คนในท้องที่ก็เห็นเป็นตัวอย่าง จึงเริ่มเข้ามาปฏิบัติด้วย เท่ากับว่าการปฏิบัติธรรมกระจายสู่ชาวบ้านมากขึ้นเรื่อย ๆ”

ทั้งนี้พระปลัดปรีชากล่าวเพิ่มเติมว่า สภาพแวดล้อมของสถานที่นับเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้การปฏิบัติธรรมได้ผลดี

“สถานที่ปฏิบัติธรรมต้องสัปปายะประกอบด้วย 1. อาวาสสัปปายะ ที่อยู่เหมาะสม คือ เป็นที่ร่มเย็น สบาย ไม่ลำบาก 2. โคจรสัปปายะ ที่บิณฑบาตเหมาะสม คือ มีหมู่บ้านหรือชุมชนไม่ใกล้ไม่ไกลเพื่อให้บิณฑบาตได้ 3. ภัสสสัปปายะ การพูดคุยที่เหมาะสม คือ พูดเรื่องธรรมที่ทำให้เกิดสติปัญญาและความสงบ และพูดพอประมาณ 4. ปุคคลสัปปายะ บุคคลที่ถูกกันเหมาะกัน คือ อยู่กับคนที่มีศีล สมาธิ ปัญญา 5. โภชนสัปปายะ อาหารที่เหมาะกัน คือ มีอาหารที่เหมาะกับร่างกาย 6. อุตุสัปปายะ คือ สภาพแวดล้อมเหมาะ คือ ไม่หนาวเกินไป ไม่ร้อนเกินไป และ 7. อิริยาปถสัปปายะ อิริยาบถที่เหมาะกัน คือ บางคนถูกกับจงกรม บางคนถูกกับนั่ง โดยสภาพแวดล้อมของวัดป่าธรรมสุขนี้ก็ครบทั้ง 7 ข้อ เกื้อกูลการปฏิบัติธรรมได้เป็นอย่างดี