ถาม
ถ้าเรากำจัดความหลงหรือความไม่รู้ออกไปจากใจได้ เราก็จะไม่เกิดความโลภหรือความโกรธอย่างนั้นหรือคะ
ตอบ
ถูกแล้ว เพราะจิตของคนเรามักไปรับรู้เรื่องต่างๆ ที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับใจของเรา ถ้าเราไม่รู้เท่าทันความรู้สึกของตัวเองเรียกว่าหลง แล้วจะทำให้เกิดความโลภหรือความโกรธตามมา
อย่างสมมุติว่ามีเรื่องมากระทบตาแล้วมาทำให้ใจรับรู้ถ้าเราไม่ได้ดูสิ่งที่มากระทบ ไม่ได้ดูใจที่ถูกกระทบ ก็จะทำให้เกิดอารมณ์ต่างๆ ขึ้น แต่ถ้าเราดูสิ่งที่มากระทบใจเรา เราก็จะเห็นสิ่งที่มาปรากฏให้ใจเรารับรู้ พอรับรู้ก็จะเห็นสิ่งที่เข้ามา อยู่กับเราและจากเราไป ดับไป หมดไป เมื่อเรามองไม่เห็นตรงนี้ ไม่เห็นการดับหรือการหมด ก็จะเก็บเอามาคิดถึงใหม่ เมื่อคิดถึงในลักษณะพอใจบ่อยๆ ก็จะพอใจ คิดถึงในลักษณะไม่พอใจบ่อย ๆ ก็จะไม่พอใจ กลายเป็นว่ายิ่งคิดยิ่งรัก ยิ่งคิดยิ่งแค้นเคือง ยิ่งคิดยิ่งอยากได้อยากมี…ทำให้จิตเราไม่นิ่ง ลุกลี้ลุกลน ฟึดฟัดอยากให้เป็นตามที่ใจเราต้องการ พอเราสะสมความคิดเหล่านี้มากๆ เข้า ก็ทำให้ใจเป็นทุกข์ ไม่สงบนิ่ง มีแต่ความอิจฉาริษยาและโกรธแค้น
ความหลงจึงทำให้เกิดความโลภและความโกรธได้ แต่ถ้าเรารอบรู้ รู้เท่าทันตัวเอง ก็จะไม่โลภ ไม่โกรธ รู้สึกวางเฉยจนไม่โกรธ หรืออยากได้อยากมีเหมือนคนอื่นเขา
พระอาจารย์มานพ อุปสโม : พระอาจารย์ผู้ไขปัญหา
หากผู้อ่านมีปัญหาหนัก ใจ ต้องการคำแนะนำแฝงด้วยแนวคิดทางธรรม สามารถส่งคำถามมาได้ที่
นิตยสาร Secret คอลัมน์ Dhamma Daily หรือ dhammadaily2015@gmail.com
