เติบโตเพราะ จากพราก บทความดีๆ จาก พระไพศาล วิสาโล
บทความเรื่องเติบโตเพราะ จากพราก เขียนโดย พระไพศาล วิสาโล
ทารกในครรภ์เมื่อเติบโตเต็มที่ แม้รู้สึกอบอุ่นมั่นคงเพียงใดในนั้น วันหนึ่งก็จำต้องแยกจากร่างกายของแม่ เพราะนั่นคือหนทางเดียวที่ทารกจะเติบโตต่อไป และพัฒนาเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์
เด็กเล็กแม้รู้สึกอบอุ่นปลอดภัยในความดูแลอย่างใกล้ชิดของพ่อแม่ แต่วันหนึ่งก็จำต้องผละจากอ้อมกอดของท่านเพื่อเข้าโรงเรียน เพราะนั่นคือความจำเป็นสำหรับการอยู่รอดในวันข้างหน้า
วัยรุ่นเมื่อมีวิชาความรู้ถึงจุดหนึ่ง ก็จำต้องจากบ้านและท้องถิ่น รวมทั้งมิตรสหายในวัยเด็ก เพื่อไปศึกษาต่อในแดนไกล แม้วันหนึ่งจะได้กลับมายังบ้านเกิดอีก แต่ก็พบว่าอดีตที่คุ้นเคยในวัยเด็ก ได้จากไปอย่างไม่มีวัน
กลับ ทำได้อย่างมากก็แค่หวนนึกถึงวันวานอันหวานชื่น
การเติบโตกับการจากพราก คือสิ่งที่มิอาจแยกจากกันได้ ไม่มีการเติบโตที่ไร้การจากพราก แม้ว่าการจากพรากจะก่อให้เกิดความเจ็บปวด แต่ก็เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเติบโต ทารกทุกคนย่อมตื่นตกใจเมื่อต้องแยกจากร่างกายของแม่ เขาย่อมต่อสู้ขัดขืนและร่ำไห้ แต่ในที่สุดก็จะรู้ว่า อนาคตที่ดีกว่ารออยู่ข้างหน้า ในทางตรงข้าม หากยังขืนอยู่ในครรภ์แม่ต่อไป ก็จะเกิดผลร้ายถึงชีวิตทั้งของเขาและแม่
จะเติบโตได้ต้องมีการจากพราก ไม่ใช่เราเป็นฝ่ายจากเท่านั้น บ่อยครั้งเป็นคนอื่นที่จากเราไป มิหนำซ้ำยังเป็นการจากไปชั่วนิจนิรันดร์ เมื่อมีอายุมากขึ้น ทุกคนก็พบว่าคนรักและคนใกล้ชิดค่อย ๆ ทยอยจากไปทีละคนสองคน การจากพรากแต่ละครั้ง นำมาซึ่งความเศร้าโศกและเจ็บปวด แต่ในเวลาเดียวกันมันก็เปิดให้เราเห็นความเป็นจริงของชีวิตแจ่มชัดขึ้น ทำให้เกิดปัญญาและวุฒิภาวะทางอารมณ์ ซึ่งช่วยให้จิตใจเข้มแข็งมั่นคง ไม่หวั่นไหวง่าย ๆ ต่อความผันผวนปรวนแปรของชีวิตและโลก
ยิ่งพบกับการจากพรากก็ยิ่งตระหนักว่า เรามิอาจฝากความหวังหรือความสุขไว้กับใครหรือสิ่งใดได้เลย เพราะอะไร ๆ ก็ไม่เที่ยง จะยึดติดถือมั่นกับอะไรก็ทำไม่ได้ ขืนพยายามทำเช่นนั้น ก็จะพบกับความผิดหวังและเศร้าโศกเสียใจอยู่ร่ำไป ในเมื่อสุขจากภายนอกไม่เที่ยง ก็มีแต่สุขจากภายในเท่านั้นที่เราพึ่งพาได้ ถึงตรงนี้ก็จะพบว่า จะสุขหรือทุกข์มิได้ขึ้นอยู่กับว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเรา แต่อยู่ที่เราจะรู้สึกอย่างไร หรือวางใจอย่างไรต่อสิ่งที่เกิดขึ้นต่างหาก
นั่นหมายความว่า จะพลัดพรากหรือสูญเสียแค่ไหนใจเราก็ยังสามารถเป็นสุขอยู่ได้ ไม่จำต้องคร่ำครวญเศร้าโศกเสียใจ จิตใจเราจะมั่นคงเป็นปกติอย่างนั้นได้ ก็เพราะเจอการจากพรากครั้งแล้วครั้งเล่า จนเห็นสัจธรรมแจ่มแจ้ง นี่คือการเติบโตทางปัญญาที่เราควรไปให้ถึง
จะเติบโตได้ต้องมีการจากพราก และเมื่อเติบโตอย่างถึงที่สุด ก็จะไม่หวั่นไหวต่อการจากพรากใด ๆ ไม่เว้นแม้แต่การจากโลกนี้ไปตลอดกาล ความตายจะไม่ใช่สิ่งน่ากลัวอีกต่อไป เมื่อประจักษ์ชัดว่า มันเป็นธรรมดาของชีวิต เรียกว่า นี่เป็นการเอาชนะความตายและการจากพรากทั้งมวลก็ได้ เพราะมันไม่อาจทำให้เราเป็นทุกข์ได้อีกต่อไป
การจากพรากมีขึ้นเพื่อให้เราเติบโต บ่อยครั้งมันจำต้องเคี่ยวเข็ญบีบคั้น เพื่อให้เราฉลาดขึ้น เข้มแข็งขึ้น และเมื่อเราเติบโตอย่างถึงที่สุด มันก็หมดหน้าที่ ไม่บีบคั้นจิตใจเราอีกแล้ว หากกลายมาเป็นแค่ปรากฏการณ์ธรรมดา ไม่ต่างจากกลางวันและกลางคืน
ถึงตอนนั้นเราคงอดไม่ได้ที่จะขอบคุณการจากพราก
ที่มา นิตยสาร Secret
