ลิ้มรสความเงียบ เรื่องเล่าช่วง เข้าพรรษา โดยท่านปิยสีโลภิกขุ
นับแต่วัน เข้าพรรษา บรรยากาศในวัดจิตวิเวกก็เข้าสู่ฤดูกาลของความเงียบ แม้เดิมจะมีความสงบภายในวัดเป็นพื้นฐานอยู่แล้วก็ตาม แต่เมื่อถึงเวลาเช่นนี้ สมาชิกทั้งหมดก็ยิ่งเงียบเข้าไปใหญ่
หลวงพ่อสุเมโธ (พระราชสุเมธาจารย์ พระเถระชาวอเมริกันผู้เป็นลูกศิษย์ฝรั่งรูปแรกของหลวงพ่อชา สุภัทโท) เคยพูดว่า ฝรั่งส่วนใหญ่เป็นคนจริงจัง เวลาตั้งกติการ่วมกันแล้วไม่ค่อยมีการละเมิด ต่างจากคนไทยทั่วไปที่ชอบพูดคุยสนุกสนาน ทำให้รักษาความเงียบได้ยาก เพราะแม้จะไม่พูดคุยกันต่อหน้าครูบาอาจารย์ในเวลาปฏิบัติธรรม แต่ก็แอบตั้งวงสนทนาลับหลังอยู่นั่นเอง
ลักษณะที่ว่านี้เห็นได้ชัดเจนจากช่วงสองสัปดาห์แรกในการ “เข้าเงียบ” เพราะแทบไม่มีเสียงพูดคุยเลย แม้ต้องทำกิจกรรมร่วมกันหลายอย่าง แต่เมื่อไม่มีใครพูด บรรยากาศโดยรวมก็เงียบสงบ แม้กระทั่งญาติโยมที่มาวัดช่วงนี้ก็ต้องพลอยรับกติกานี้ไปด้วย พระที่นี่ไม่กังวลว่าโยมจะน้อยใจหรือขุ่นเคืองที่ไม่มีการพูดคุยต้อนรับตามปกติเพียงติดประกาศให้รับรู้ว่ากำลังปิดวาจาก็เป็นอันใช้ได้ ท่าทีเช่นนี้เห็นจะเกิดได้ยากในสังคมไทย ซึ่งคนส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับสายสัมพันธ์มากกว่ากติกาหรือกฎเกณฑ์ที่ตั้งไว้
หลายคนอาจสงสัยว่า บรรยากาศเช่นนี้ไม่เคร่งเครียดหรอกหรือตอบได้ว่า แม้ทุกอย่างจะจริงจังกว่าปกติ แต่ก็ไม่รู้สึกกดดันแต่ประการใด เพราะแม้จะไม่ได้พูดกันก็ยังมีวิธีการทักทายสื่อสารในรูปแบบอื่นอยู่ดี รอยยิ้มและการค้อมหัวบอกให้รู้ว่าต่างฝ่ายต่างสบายดีและยังเป็นสุขกับการปฏิบัติธรรม คนที่สนิทกันอาจใช้วิธีสัมผัส แตะบ่าหรือแตะแขนแล้วแต่โอกาส คนเรานั้นไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดจะให้ทอดทิ้งสายสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนมนุษย์เห็นจะเป็นเรื่องยาก
ระยะสองสัปดาห์ของการเข้าเงียบนี้เป็นการปฏิบัติธรรมร่วมกันทั้งวัด ไม่ว่าใครจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ต้องมารวมกันตอนตีสี่ครึ่งเพื่อทำวัตร สวดมนต์ และนั่งสมาธิ และเมื่อทำกิจวัตรอื่นๆ เสร็จก็กลับมานั่งสมาธิและเดินจงกรมสลับกันไปทั้งวัน
ข้อดีประการหนึ่งของการไม่พูดคือ การหยุดคิด เพราะเมื่อคิดจะพูดเรื่องใดก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ถึงเวลา จะคิดต่อไปก็ยังพูดไม่ได้อยู่ดีเลยเป็นอันต้องหยุดคิดเรื่องนั้นไปโดยปริยาย ครั้นมีช่วงที่หยุดคิดมากขึ้น จิตใจก็พลอยสงบไปด้วย แม้จะนั่งอยู่กับคนหมู่มากก็เหมือนนั่งคนเดียว ไม่รู้สึกเหงาและโดดเดี่ยว
รสแห่งความสงบนั้นไม่ต่างจากน้ำเปล่าที่แม้จะปราศจากรสชาติใดๆ แต่ครั้นได้ดื่มในยามกระหายย่อมสัมผัสได้ถึงรสอันเยือกเย็น คนจำนวนมากมักให้คุณค่ากับสิ่งที่ยังความตื่นเต้นให้จิตใจว่าเป็นความสุขของชีวิต แต่ลืมไปว่า สิ่งที่ดูธรรมดาอย่างน้ำเปล่านี้เองที่ยังชีวิตให้รอดได้ และอันที่จริง คนเราคงไม่จำเป็นต้องตื่นเต้นตลอดเวลา
หากคิดได้เช่นนี้ การดื่มน้ำเปล่าสักแก้วย่อมจะยังความผาสุกในใจให้เกิดขึ้นได้มิใช่หรือ
ปิยสีโลภิกขุ จบการศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่ได้เลือกวิถีชีวิตนักบวชมาเกือบ 20 ปีแล้ว ปัจจุบันพำนักในวัดป่าเล็กๆ แห่งหนึ่งที่จังหวัดเชียงราย บันทึกชุดนี้เขียนขึ้นระหว่างจำพรรษา ที่วัดจิตวิเวก ในแคว้นเวสต์ซัสเซ็กซ์ (West Sussex) นอกกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ
ที่มา : นิตยสาร Secret
บทความน่าสนใจ
ปัญหาธรรมประจำวันนี้: ลูก ไม่อยากเข้าวัด ฟังเทศน์ พ่อแม่ควรทำอย่างไร
ประเพณีใส่บาตรเทียน จ.น่าน อลังการงานเข้าพรรษาหนึ่งเดียวในไทย
10 สูตรเครื่องดื่มปาร์ตี้ No! แอลกอฮอล์ ช่วงเข้าพรรษา
33 ปีแห่งการละสังขาร หลวงปู่แหวน สุจิณโณ พระอริยสงฆ์แห่งสยามประเทศ
แม่กาเผือก มารดาแห่งพระพุทธเจ้า 5 พระองค์
