“สะบายดี หลวงพระบาง” สงกรานต์สุขใจที่ หลวงพระบาง
อยากจะท่องเที่ยวต่างประเทศสไตล์แบ็กแพ็คสักครั้งหนึ่งในชีวิตแต่ภาษาปะกิตก็ไม่เอาอ่าว ถามพวกพ้องว่าไปไหนดี ก็ไม่มีคำตอบตัวตั้งตัวตีอย่างเราต้องหาไอเดียโน้มน้าวเพื่อน ๆ คนกรุงให้ตะลุยไปด้วยกัน “หลวงพระบาง” ประเทศลาว คือคำตอบสั้นๆ ง่ายๆ
เพื่อนร่วมงานซี้ปึ้กสองคนยอมตกล่องปล่องชิ้น พี่สาวอีกหนึ่ง เพื่อนพี่สาวอีกหนึ่งรวมแล้ว เรามีกันห้าสหาย…โกอินเตอร์!
งานนี้คนอยากไปต้องทำทุกอย่างตั้งแต่หาข้อมูล ขอวีซ่า (ตอนนั้นปี 2547 ค่าวีซ่าประมาณหกร้อยบาท – แต่ปัจจุบันไม่ต้องขอวีซ่าแล้วนะคะ) ถือว่าเป็นวีซ่าหน้าแรกของเรา…ปลื้มมาก แถมได้เพื่อนใหม่ที่สถานทูต (มาทราบทีหลังว่าเป็นเจ้าลาว) ขอบอกว่าท่านใจดีมาก ช่วยตั้งแต่กรอกข้อมูล แถมให้ที่อยู่ เบอร์ติดต่อไว้เผื่อมีเหตุจำเป็น นับว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางที่ดีทีเดียว
สำหรับตั๋วเดินทาง เราไปซื้อตั๋วสำหรับนักท่องเที่ยวที่ถนนข้าวสาร ราคาไม่แพงมาก แต่นั่นเป็นปีสุดท้ายที่เขาขายให้คนไทยเพราะปีถัดมาเราไปซื้ออีกรอบ ได้คำตอบ “โน โน ยูอาร์คนไทย ไม่ขาย…โน่น หน้าอย่างยูต้องไปซื้อหมอชิต!”
โอ้ มายกู๊ดเนส ได้คำตอบแบบนี้แทบอยากจะเปลี่ยนสัญชาติเกิดกันเลยทีเดียว
เราเดินทางจากถนนข้าวสารไปถึงชายแดนหนองคาย ข้ามไปต่อรถเข้าเวียงจันทน์ ตอนนี้ไม่เท่าไร เพราะมัวแต่เหล่ตาหาฝรั่งในรถบัสเพลิน ๆ ไม่ได้มองเวลา แต่พอข้ามฝั่งลาวปุ๊บ ต้องเลิกดูนาฬิกาค่ะ เพราะสำหรับที่นั่น ดวงตะวันเท่านั้นที่จะบอกเราได้ว่าเมื่อไรรถจะออกตามตารางบอกว่าสิบเอ็ดโมง แต่ต้องรอถึงเกือบบ่ายสอง คือรอจนกว่าคนจะเต็มคันรถนั่นแหละ
พอได้เวลา เขาก็แจกถุงก๊อบแก๊บให้คนละใบ…ไอ้เราก็ไม่กล้าถามว่าทำไม จนนั่งรถผ่านเขามาประมาณสองลูก ทีนี้มาเลยทั้งกลิ่น ทั้งเสียง อาการแพ้ท้องทั้งฝรั่งไทย ลาว มากันเป็นระลอกคลื่น น้อง ๆสึนามิ พอพาดผ่านมาถึงเพื่อนซี้ปึ้กที่นั่งข้าง ๆ ถุงเดียวไม่พอ เราก็ต้องมีน้ำใจเอาถุงที่กำไว้แน่นให้เพื่อนรักไป แล้วเราก็ต้องข่มตาหลับ
ถึงหลวงพระบางก็มืดแล้ว คราวนี้หาที่พักบ่ได้เพราะเป็นช่วงสงกรานต์ นักท่องเที่ยวมากมายก็เดือดร้อน ต้องโทร.หาเจ้าลาว ซึ่งท่านมีที่พักให้สองห้อง เป็นเกสต์เฮ้าส์ของน้องชายเจ้าเอง ถือว่าบุพเพทำให้เราได้เจอกัน
ตื่นเช้ามาเป็นวันที่ 13 เมษายน “เจ้าฮะ” เป็นไกด์พาเราไปชมวัง วังที่ลาวจะเปิดให้ผู้คนได้ชมเฉพาะปีใหม่หรือสงกรานต์นั่นเอง ถือว่าเราโชคดีมากถึงแม้ข้าวของในตำหนักจะเหลือไม่มากเพราะข้าศึกมากวาดทองไปหมดก็ตาม…ยังจำสายตาของเจ้าได้จนถึงทุกวันนี้ เวลาท่านเล่าให้ฟังเรื่องสมัยที่ท่านวิ่งเล่นในวังนั้นแววตาท่านมีร่องรอยของความเจ็บช้ำที่ต้องจากบ้านจากเมือง หลังเปลี่ยนระบอบการปกครองเป็นแบบคอมมิวนิสต์ นับเป็นช่วงดราม่าของทริปนี้เลยก็ว่าได้
เสร็จจากเยี่ยมชมวังก็ได้เวลาลงน้ำกันเสียที สงกรานต์ที่นี่เล่นกันเป็นอาทิตย์ถ้าถูกประหน้าด้วยแป้งขาว ๆ ก็โชคดีไป แต่ถ้าได้หน้าดำ ๆ จากก้นหม้อเตาถ่านตามร้านเฝอข้างทาง ก็ต้องกลายเป็นแกะดำไปทั้งวัน
หลวงพระบางมีถนนหลักหนึ่งสายตลอดทั้งถนนมีแต่วัด เวลาเล่นน้ำสงกรานต์จะแบ่งเป็นฝั่งวัดเหนือ-วัดใต้ ถ้าวัดเหนือเป็นเจ้าภาพ ทางฝั่งชุมชนวัดใต้ก็จะแห่นางสงกรานต์เดินไปจนถึงวัดเหนือ แล้วระหว่างทาง คนวัดเหนือก็จะสาดน้ำ พอวันรุ่งขึ้น ทางวัดใต้เป็นเจ้าภาพ คนวัดเหนือก็จะแห่นางสงกรานต์ไปวัดใต้ คนวัดใต้ก็สาดน้ำให้คนทางเหนือ
เรามันคนต่างชาติ ก็เดินไปทั้งวัดเหนือวัดใต้ กลายเป็นว่าตัวดำเมี่ยม ไม่ใช่เพราะแดดเผา แต่เพราะสีดำจากก้นหม้อต่างหาก
สงกรานต์ลาวสนุกมาก เพราะคนที่นี่สุภาพ ไม่ลวนลาม ซึ้งใจ เหมือนได้ย้อนเวลาไปเล่นสงกรานต์ของไทยเมื่อสามสิบสี่สิบปีที่แล้ว (ไม่รู้หรอกว่าเป็นอย่างไร เพราะอายุยังไม่เยอะขนาดนั้น แต่จำคำเขาว่ากันมา)
ขากลับมีเวลาได้แวะค้างที่เวียงจันทน์หนึ่งคืน ได้ถ่ายรูปสนุก ๆ ที่ประตูชัยและวัดหลวง แต่ไม่ได้มีโอกาสไปตลาดเช้าที่มีชื่อเสียง ด้วยเหตุผลส่วนตัว คือ กายหยาบไม่ยอมเคลื่อนไหวในเวลาเช้าตรู่
การเดินทางครั้งนี้ถือเป็นความทรงจำที่ดีมาก ๆ เป็นก้าวแรกที่เปิดประตูให้ได้รู้ว่าการเดินทางไปต่างประเทศ (เพื่อนบ้าน) ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ยิ่งเราได้พบเจอผู้คนใหม่ ๆ ได้พบ ได้เห็นเรื่องราว ก็ทำให้เราได้ประสบการณ์ชีวิตเยอะขึ้น ได้เห็นวัฒนธรรมอันงดงามซึ่งใกล้เคียงกับวัฒนธรรมดั้งเดิมของไทยเรา
การเก็บเกี่ยวความประทับใจแบบนี้เริ่มหาได้ยากในเมืองไทยปัจจุบัน และการที่เราได้ท่องเที่ยวแบบแบ็กแพ็คก็เป็นอีกหนึ่งวิธีที่เพิ่มรสชาติการเดินทางให้เต็มไปด้วยความสนุกสนาน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเส้นทางการเดินทางคงไม่มีสีสัน ถ้าขาดเพื่อนรู้ใจแบบลุยไหนลุยนั่น…ได้หัวเราะได้ลุ้นระทึกไปด้วยกัน
ต้องขอขอบคุณคุณเพื่อน ๆ และคุณพี่ที่เป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำครั้งนี้ด้วย
กลับถึงบ้านแล้วมีคำถามผุดขึ้นในใจ “สงกรานต์หน้าจะไปเที่ยวที่ไหนดี”
เรื่องและภาพ จิ๋ว
บทความที่น่าสนใจ
เช็คอิน 9 แลนด์มาร์กเที่ยวตามรอยละครบุพเพสันนิวาส จ.พระนครศรีอยุธยา
พระกรภพ กิตฺติปญฺโญ หลวงตาพาเจาะโลกทะลุธรรม นิตยสาร Secret
ทำไมคนที่ สนับสนุนให้ผู้อื่นทำแท้ง จึงบาปไปด้วย? นิตยสาร Secret
